🎥 دانلود سریال Supernatural 2005 (سوپرنچرال) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

دو برادر به دنبال پدر گمشده شان هستند، مردی که آنها را بزرگ کرده و به آن دو آموزش داده که چگونه در مقابل نیروهای ماورای طبیعی بجنگند...
دو برادر شکارچی هیولا به نام سم و دین به شهرهای مختلف سفر می کنند و به شکار و نابودی موجودات فراطبیعی، ارواح و شیاطین می روند و با آنها مبارزه می کنند و...
این سریال ماجرای زندگی دو برادر است که در کودکی طی حادثه وحشتناکی مادر خود را از دست داده و پدرشان را هم گم کرده اند. حالا که به دو جوان رعنای معاصر تبدیل شده اند و شهر به شهر دنبال پدرشان می گردند. آن دو در مسیرشان مرتب با حوادث فراواقعی روبرو می شوند که هیچ توضیح علمی ندارند. این دو باید بر تمام دشمنان – اعم از ارواح و اجنه و شیاطین و قاتلان روانی و دیوانه های گوش به فرمان اهریمن – فائق آیند و خیر و سلامت و نیکی را حفظ نمایند...

جهت دانلود سریال Supernatural 2005 (سوپرنچرال) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس چسبیده فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

****************** SPOILERS AHEAD! SPOILERS AHEAD! **********************

Supernatural نمایش خوبی است اما به دور از سریال های "تماشایی" طرفداران آنها این اتفاق را می کشند. مطمئناً ساعت خوبی است ، اما ایرادهای خود را دارد.

اول از همه ، بیایید بررسی کنیم که این نمایش سعی در چیست. این تلاش می کند یک ماجراجویی باشد و موفق می شود. قسمت های اکشن و آدرنالین بهترین جنبه نمایش است و به طور منظم نمایش داده می شوند. خوب "تا اینجا ، درست است؟ بعد ، این نمایش سعی می کند یک کمدی باشد - البته کمدی خالص نیست ، اما با لمس های کمدی زیادی در داستان روبرو شده است - و در آنجا موفق می شود. گفتگوی دین و سام و خطوط یک خطه ، به همراه سبک کمدی آرام و آرام نمایش (وقتی کمدی است) ، یک سواری خنده دار را رقم می زند. درصورتی که متوجه نشده باشید این 2/2 است. پس چرا من سگ می زنم؟

به همین دلیل است. این نمایش سعی می کند در آن وحشت ایجاد کند و شکست می خورد. وقت بزرگ به عنوان مثال 3-4 فصل اول را ببینید (بدون اسپویلر ، بچه ها). اکثر اپیزودها داستانی ظاهراً "ترسناک" دارند و همراه با آن کارگردانی کاملا "تاریک" ، "ترسناک" و "کابوس" با تمام عکسهای ناگهانی ، سرعت کند و همه اینها دارد. اما با وجود تلاش های ناموفق کارگردانان ، اپیزودها ترسناک نیستند. احتمالاً به همین دلیل است که زمان نمایش سبک تر و سبک تر می شود (به خاطر این امر خدا را شکر) زیرا کارگردانان می توانند این سبک را بسیار موثرتر و مناسب تر بکشند.

مشکل دیگر نمایش ، توسعه شخصیت آن است. در اینجا نقص واقعی نمایش است. شخصیت ها به طور جدی توسعه نیافته اند. حالا ، من صدای پسران هوادار را می شنوم. "چگونه می تواند درست باشد؟". خوب ، ادامه مطلب را بخوانید. دین از برادرش مراقبت می کند ، ما این را می دانیم از قسمت اول. و او زندگی خودش را ندارد بلکه بیشتر محافظت از برادرش است و میراث پدرش را ادامه می دهد. این همه خیلی خوب است ، اما چرا همان شخصیت قدیمی را نگه دارید و در موارد متعددی آن را تکرار کنید؟ برای نشان دادن چه چیزی؟ عشق برادرانه؟ در چند قسمت اول موضوع روشن شد. آنها برادر هستند ، به هم اهمیت می دهند و تا حدودی با پدرشان رابطه پریشان دارند که در چند فصل اول شکل می گیرد. به اصطلاح قوس خوبی است ، دیدنی و جذاب نیست ، اما خوب است خوب است. اشکال اینجاست: دین فقط به عنوان "برادر بزرگ ، محافظ خانواده ، یک خطی" توصیف می شود بدون اینکه بیشتر از این در مورد او صحبت شود.

مضمون اصلی قسمت نمایشی نمایش خانوادگی است اما این جنبه اول از همه اجرا شد ، به طور استثنایی اجرا نشد و دوم اینکه ، بعد از فصل دوم یا همین حدوداً بیات ، کسل کننده و تکراری شد. اوه ، و کشتن و زنده کردن برادران را در هر فصل متوقف کنید. اولین بار خوب بود ، اما اگر درگذشتگان همیشه به زندگی برگردند و کسانی که حدس می زدند- عشق برادرانه ، صحنه های درام از دست دادن و درد به نوعی قدرت خود را از دست می دهند. ای خدا.

و سام به نوعی "برگزیده" است ، دارای قدرتهای بسیار ، "سرنوشت" و ظاهراً "معضلات اخلاقی" در مورد "شغل" خود. فراموش نکنید که اینها معضلات واقعی نیستند ، بلکه فقط موارد نیمه کاره ای هستند. "اما شخص تحت تصرف هنوز یک انسان است ، دین!" بله ، و بعد از اینکه دیو با بدن تمام شد ، در بیشتر موارد آن را می کشد. اما اوه خوب معضلات جنبه آزار دهنده ای از قوس او دارند زیرا همیشه درام اجباری ایجاد می کنند که این یکی دیگر از نقایص نمایش است. برای درام اجباری بیشتر به این موارد نگاه کنید: خون آشام ها هم قلب دارند ، نه همه شیاطین بد هستند و غیره. نه اینکه اینها عقاید بدی هستند. آنها فقط به روشی اجباری اعدام می شوند.

بقیه شخصیت ها یک بعدی هستند ، اما اهمیتی ندارد. آنها قرار نیست بیش از این باشند.

و حال در مورد بازیگری چطور؟ در بهترین حالت متوسط است. صحنه های درام راه و روشی بیش از حد جعلی هستند تا بتوانند احساسات واقعی را از بیننده خارج کنند ، مگر اینکه قبلاً در زندگی خود بازیگری را دیده باشید. هرچند بازی کمدی خوب است.

بنابراین ، در پایان ما با یک نمایش خنده دار و اکشن همراه هستیم ، اما به طور جدی در بخش ترسناک و بیش از همه ، درام ندارد. بازیگری متوسط است و تعداد زیادی فیلر وجود دارد. و من در مورد 5 قسمت پس از فصل صحبت نمی کنم. هر فصل اول حدود 5-6 قسمت پر کننده و / یا احمقانه دارد که مقدار پر کننده از فصل چهارم به بعد کاهش می یابد. اما این نمایش قطعاً یک سواری 40 دقیقه ای خوب است که با یک اقدام و شوخ طبعی ، وقت خود را با آن از بین می برد.

هر بررسی صدا با یک رزومه کم رنگ آغاز می شود. برنامه ای که در این مقاله به طور مداوم به آن اشاره می شود ، داستان دو برادر است که در جستجوی پاسخ از طریق یک سفر جاده ای بی پایان در ایالات متحده آمریکا هستند. شغل آنها؟ برای شکار هیولا فیش حقوقی آنها؟ کارت های اعتباری دزدیده شده.

Supernatural نمایشی است که به لطف اجرای بی پایان و ناسازگاری کلی ، ارزیابی آن تقریباً غیرممکن می شود. در بهترین حالت ، Supernatural نمایشی با کارگردانی شگفت آور خوب است. نمایشی با داستانی هیجان انگیز. در واقع آنقدر عالی ، که لباسهای متحدالشکل لباس را فریب داد و فکر کرد از روز اول برنامه ریزی شده است. بداهه پردازی در نمایش های تلویزیونی غیرمعمول نیست ، این مسئله هنگامی بوجود آمد که کارکنان این برنامه تلویزیونی در طول سالها به آهستگی فلج می شدند. هر کدام از مزایای حاصل از پیش بینی ناپذیری آن اکنون با جنبه های منفی آن برابری کرده است.

اولین فصل های Supernatural به طرز شگفت آوری دست کم گرفته می شوند. در حالی که ماهیت اپیزودیک آن بیشتر به هر شکلی از داستان پردازی بیش از حد قوسی دست می یابد ، شخصیت های اصلی در بهترین حالت هستند. مرگ های وحشتناک ، سایه های سنگین و طبیعت شکسته قهرمانان یک تجربه غم انگیز را خلق کرد که هنگام پخش آن بی نظیر بود. به خصوص با توجه به بسیاری از نقایص واضح ، دفاع از آنها به عنوان بهترین سال های Supernatural عجیب به نظر می رسد. با این حال ، هیچ چیز وجود ندارد که کاملاً به عنوان یک نمایش تلویزیونی ترسناک اپیزودیک جذاب مقایسه شود. در این زمان ، Supernatural بهترین مزیت را داشت: اخیر بودن.

اکثر طرفداران احتمالاً استدلال می کنند که سالهای بعدی ، تا فصل 5 ، بهترین دوران Supernatural است. سرانجام با کنار گذاشتن محتوای پرکننده خود تا داستان آن گوشت یک فصل شود ، هیجان به اوج خود می رسد. این یک برنامه تلویزیونی است که از شکستن پایه زیر پای شخصیت خود ابایی ندارد ، که در بدترین حالت ممکن است تکراری یا سفیه باشد. هنوز هم ، با یک داستان غیر قابل پیش بینی که به زیبایی بر جهان مستقر شده است ، بهترین چرخش را ایجاد می کند. پس از یک فصل 3 کم انصاف ، دو فصل آخر اولین قوس نمایش ختم کامل یک برنامه تلویزیونی مانند Supernatural بود. احتمالاً هرگز آنقدر کافی نیست که بتوان یک شاهکار قلمداد کرد ، اما به اندازه کافی عالی است.

فصل 6 ، باز هم یک فصل است که به طور ناعادلانه مورد انتقاد قرار می گیرد. Supernatural پس از اجرای پنج فصل در نظر گرفته شده ، مجبور شد خود را دوباره راه اندازی کند. مسئله این بود که ، در عمیق ترین هسته ، در ژانر و مضامین آن ، این نمایش همان چیزی نبود که در اولین فصل های آن ارائه شده بود. قالب جدیدی که در طی دو فصل گذشته به یک مزیت شگفت انگیز تبدیل شده بود ، یک کابوس زنده بود. چگونه می توان یک نمایش تلویزیونی را ادامه داد که اکنون داستان از داستان به عنوان پایه و اساس آن استفاده شده است وقتی داستان از قبل گفته شده است؟ هنوز ، فصل 6 سعی کرد جدول ها را برگرداند ، صفحه را پاک کند و مواردی را که باید گسترش یابد گسترش داد. برخی از به یاد ماندنی ترین شخصیت های Supernatural در این فصل ساخته شده اند.

متأسفانه ، از آن زمان ، Supernatural خود را عمیق تر از چاله های جهنم یافته است. کارگردانی ، بازیگری و نویسندگی ناسازگار آن اکنون بیش از ناسازگاری از مسائل نگران کننده ای رنج برده است. از پایین بردن دستور کارهای سیاسی به زیر گلوی بینندگان گرفته تا تنظیم مجدد دائمی ، بدون فراموش کردن قسمتهای مکرر ژانر شکنی ، چند فصل اخیر یک قطعه قطاری بوده است. داستان اصلی آن به سختی با هم جمع می شود و محتوای پرکننده عناصر ترسناک خود را از دست داده است. علاوه بر این ، تنها قدرت Supernatural که باعث برجسته شدن آن شد از بین رفت: جذابیت آن. چیز دیگری برای تشکر وجود ندارد به جز ویرایش ضعیف ، جهت تنبل ، درجه بندی رنگی وحشتناک و تنظیم دیافراگم بالاتر از برج توکیو. با پانزده فصل ، ده فصل از آنها هرگز نباید اتفاق می افتاد ، هرگز یک برنامه تلویزیونی به این شدت در زمین اجرا نشده بود. من ، من یک نوجوان تأثیرگذار بودم که شبهای خود را به تماشای Supernatural به تنهایی گذراند. صفحه تلویزیون من تنها منبع نور اتاق تنها بود و تنها علاقه قلبم بود. شب هنگام ، ساعت ها بیدار می ماندم و فکر می کردم بعد از دنبال کردن داستان سفر برادران ، چه اتفاقی خواهد افتاد. امروز قلبم پیر شده و امیدوارم که سرانجام همه چیز تمام شود.

در اینجا دو دلیل مهم این نمایش وجود دارد.

1.) شخصیت ها. این نمایش به دلیل نشان دادن عشق برادرانه بین شخصیت های سم و دین مورد ستایش قرار می گیرد. در حالی که من اعتراف می کنم که قطعاً ارتباطی بین این دو شخصیت وجود دارد، اما به سختی می توان آن را عشق نامید. وقتی این دو شخصیت در حال شکار شیاطین نیستند، دائماً در حال دعوا و ناله و ناله و توهین به یکدیگر هستند. این را به سختی می توان عشق نامید. می‌دانم که خواهر و برادرها معمولاً دوست دارند یکدیگر را مسخره کنند، اما معمولاً به شوخی و با محبت است. این دو شخصیت با هم مثل آشغال رفتار می کنند و این را معنی می کنند. بنابراین ارتباط بین این دو شخصیت بد است. اما شرط می بندم که شما تعجب می کنید که آیا آنها حداقل به خودی خود خوب هستند، اینطور نیست؟ جواب منفی. آنها خودشان هم به درد می‌خورند.

دین: اعتراف می‌کنم که گاهی اوقات می‌تواند جذابیتی برای یک شخصیت اصلی زنانه داشته باشد، اما نه زمانی که شخصیت دائماً جوک‌های جنسی عجیب و غریب می‌سازد و برای انجام آن به اطراف می‌رود. با هر دختری که ملاقات می کند اگر این شخصیت ممکن است نوعی داشته باشد، من نمی دانم ... شما آن را چه می نامید ... قلب؟ شاید کمی دوست داشتنی باشد اما او اساساً فقط یک شلخته زنانه است که به احساسات کسی توجهی نمی کند، مگر اینکه جوجه ای داغ با سینه های بزرگ و موهای بور باشد. شما فکر می کنید که او واقعاً به برادر کوچکش اهمیت می دهد و می خواهد بدون توجه به هر اتفاقی از او محافظت کند، اما تنها کاری که او می خواهد انجام دهد این است که برادر کوچکش را به اندازه خودش شلخته بزرگ کند.

سام: خب. حداقل این شخصیت آنقدر شلخته نیست. او حداقل چیزی شبیه به قلب دارد. اما مشکل این شخصیت این است که تنها کاری که او انجام می دهد عوضی و ناله است که چگونه می خواست یک زندگی عادی داشته باشد و دوست دخترش چگونه مرده است. اکنون، همه ما می‌توانیم با فردی که دوست دخترش را از دست داده و می‌خواهد زندگی آرامی داشته باشد، همدردی کنیم، تا زمانی که در نهایت دست از شکایت بردارد و تبدیل به فرد قوی‌تری شود. سام هرگز این کار را نمی کند. در واقع، سم حتی برای مدتی بد می شود، که واقعاً شخصیت او را به شدت پایین می آورد. حالا وقتی شخصیت شما ایراداتی داشته باشد، می تواند یک مزیت جالب خاص وجود داشته باشد. اما نه در حدی که تک تک آنها یک احمق باشند. این فقط غیر واقعی است و باعث می شود شخصیت های شما بوت شوند. همچنین، این کاملا احمقانه است که چگونه این شخصیت خون DEMON BLOOD را در خود دارد. آیا می دانید چقدر احمقانه به نظر می رسد؟ شخصیت های دیگر: اکنون، مانند بسیاری از نمایش ها، این دو برادر هر روز با افراد تصادفی برخورد می کنند و به آنها کمک می کنند تا شیاطین شیطانی را از خانه هایشان پاک کنند. اما همه افرادی که ملاقات می کنند معمولاً همه از یک نوع افراد هستند. همه آنها دخترانی هستند که زیبا هستند و موهای بلوند دارند. قسم می خورم که آنها حتی یک فرد چاق را در آن نمایش نجات ندادند. همه دخترها هم تیپ شخصیتی یکسانی دارند. و شیاطینی که با آنها روبرو می شوند همگی یکسان هستند. همه آنها همان شخصیت شلخته را دارند و حتی آنطور که قرار است ترسناک نیستند. همیشه یک شیطان دختر احمقی وجود دارد که به سم یا دین می آید و سعی می کند با آنها معامله احمقانه ای انجام دهد تا پدرشان را بازگرداند. حتی شیاطین نر هم اینطور عمل می کنند. حتی LUCIFER اینگونه عمل می کند. تنها شخصیت دوست داشتنی این نمایش احتمالا بابی است. او یک پیرمرد خوب است که در واقع به سم و دین اهمیت می دهد و با آنها رفتار شایسته ای دارد. همچنین فرشتگان هم شلخته و احمق هستند. آره خیلی بهم ریخته است.

2.) داستان. داستان در این پتانسیل بسیار جذابی داشت، اما حتی در آنجا شکست می خورد. بزرگترین مشکل داستان، احساس ناامیدی فراگیر است. فقط بعد از هر قسمت یک احساس غمگین، تهوع و خستگی در شما ایجاد می کند. از آنجایی که همه شخصیت‌ها به شدت غیرقابل دوست‌داشتن هستند و هیچ‌کس در این نمایش را نمی‌توان واقعاً یک فرد خوب در نظر گرفت، درست مثل این است که... بله، ممکن است دنیا به پایان برسد، اما شاید اگر همه افراد در بهشت، جهنم باشند، بهترین حالت باشد. و روی زمین احمق هستند. مشکل دیگر داستان این است که آنها همیشه اپیزودهای فرضی احمقانه ای درباره زندگی ایده آل سم و دین دارند. حالا یکی از این نوع اپیزودها مشکلی ندارد و حتی می تواند بسیار جالب باشد، اما وقتی بیش از ده بار اتفاق بیفتد، می تواند واقعا آزاردهنده شود.

Supernatural قرار است مقایسه‌های واضح X Files را انجام دهد تا ما هم اکنون آنها را از سر راه برداریم. ستارگان آن یک دوتایی بی باک هستند که در سراسر آمریکا سفر می کنند و با انواع پدیده های ماوراء الطبیعه و موجودات اسطوره ای روبرو می شوند. این برنامه تعداد زیادی کارمند سابق پرونده نیز دارد که اگر هر دو برنامه را از نزدیک تماشا کرده باشید، مشخص است.

Supernatural به اندازه The X Files هوشمند نیست، و همچنین هوشمندانه نوشته نشده است. X Files از بسیاری جهات جلوتر از زمان بود و هنوز هم در موارد دیگر منحصر به فرد است، زیرا یک درام بالغ بود که موضوع خود را بسیار جدی می گرفت. موفق شد علمی تخیلی و ماوراء الطبیعه را به طرز ماهرانه ای با هم ترکیب کند به طوری که تقریباً متوجه درزهای آن نمی شوید. ماوراء الطبیعه از جهاتی مانند The X Files - Lite است. آن را می داند که چیست و من فکر می کنم یک نمایش متمرکزتر از سریال قبلی است. از ابتدا به شما نشان می دهد که در دنیایی قرار دارد که ارواح، شیاطین و جادوگران واقعاً وجود دارند. هنگامی که این امر با نمایش ثابت شد و دیگر نگاهی به گذشته وجود ندارد، در حالی که فایل های X بیننده را دائماً در مورد آنچه می دید و می شنید فکر می کرد. جایی که The X Files مقاله علمی انسان متفکر بود، Supernatural یک داستان ارواح آتش در اردوگاه است.

که برای من بسیار خوب است. من به عنوان عاشق داستان های ارواح، Supernatural تماشای فوق العاده ای ایجاد می کند. نقاط قوت آن فضا و تصاویر بصری آن است. خط داستانی پیرامون رابطه برادران با پدرشان و با یکدیگر در مراحل اولیه خود است و بدون شک با گذشت زمان قوی تر خواهد شد. اگرچه تماشای تعامل دین و سم از قبل لذت بخش است. من که خودم برادر بزرگتر یک خانواده دو نفره هستم، با دین همدردی می کنم. نه فقط به این دلیل، بلکه به این دلیل که شخصیت او را چیزی می دانم که بتوانم با آن ارتباط برقرار کنم. او در رویکرد اغلب عجیب و غریبش به موقعیت ها بسیار شبیه مولدر است. برادر دیگر سام من گاهی اوقات با عصبانیت بیش از حد نوجوانان آزاردهنده می‌شوم.

در مورد خط داستانی، این ضعیف‌ترین نقطه Supernaturals است. تاکنون در سری اول Supernatural ساختاری اساسی دارد که به ندرت تغییر می‌کند - برادران به شهر رانندگی می‌کنند، چیزهای عجیب و غریب (معمولاً مرگ‌ها) اتفاق می‌افتد، برادران از شناسه‌های جعلی استفاده می‌کنند تا درست به موقع در مورد شیطان / جادوگر / شبح اطلاعاتی کسب کنند تا جوجه داغ را نجات دهند. هفته (tm) شستشو دهید، آبکشی کنید، تکرار کنید. اگر ادامه پیدا کند، Supernatural در خطر سوختن سریع است. با این حال در قسمت‌های آخر به نظر می‌رسد نوعی اسطوره‌شناسی در حال توسعه است که امیدواریم همه چیز را پیچیده کند. ارتباط پدرها با مرگ مادرشان، رؤیاهای سامز، دیو مگ و غیره.

با انتقاد از خطوط داستان، باید اعتراف کنم که مضامین آنها را دوست دارم. هر هفته بر روی یک افسانه متفاوت مانند زن سفیدپوش، مریم خونین، خون آشام ها و غیره تمرکز می کند. می توان گفت که روایت داستان ارواح برای سازندگان یک عشق واقعی است. همچنین بسیاری از افسانه های کمتر شناخته شده مانند وندیگو، شریکا و غیره را معرفی می کند. کسی در حال انجام تکالیف خود است و من بی صبرانه منتظرم ببینم چه موجوداتی در قسمت های بعدی ظاهر می شوند. ارجاع به دیگر نمایش‌های ماوراء طبیعی مانند فایل‌های x و شکارچیان ارواح، برای طرفداران این ژانر، یک پیشنهاد اضافی است. همانطور که موسیقی متن راک کلاسیک است. خدای من کسی سلیقه ای داره مثل این است که آنها به ذهن من رسیدند و تمام زمان های گذشته مورد علاقه ام را روی سلولوئید گذاشتند. خوب آنهایی که به هر حال برای زیر 18 سال قابل مشاهده هستند. من نمی گویم سوپرنچرال "ترسناک سکسی" کرده است. من می توانم بگویم آن را دوباره ترسناک باحال. اگر فقط می توانستم دوباره باحال باشم. شاید اگر یک Chevy Impala هم داشته باشم.

در مجموع یک سری جدید عالی که از طنز، جو و لرز می‌چکد. اینم سری دو!

پنج فصل اول سرگرم کننده است، به شرطی که مغز خود را خاموش کنید. این یک نمایش بی مغز است. در ابتدا، مانند یک فیلم b سرگرم کننده اما افتضاح بود که به یک سریال تلویزیونی تبدیل شد. با این حال، باید در فصل 5 به پایان می رسید.

فصول بعدی به یک آشفتگی کامل تبدیل می شود. طرح به جایی نمی رسد و تبدیل به کارتونی و احمقانه می شود. در نهایت، آنها به داخل پناهگاهی می‌رسند که شبیه مخلوطی از Cheesecake Factory و Enterprise از Star Trek TOS است. ساختمان جهان درهم و برهم است و صادقانه بگویم که سست است. یک نقطه وجود دارد، جایی که هیولاها شبیه چیزهایی از یک کارتون نیکلودئون هستند. سازگاری وجود ندارد. فصل‌های بعدی سریال تلویزیونی کاملاً متفاوتی به نظر می‌رسند.

«فایل‌های ایکس» دارای اپیزودهای واقعاً خوب و شخصیت‌های جانبی و هیولاهای به یاد ماندنی بود. در مورد سوپرنچرال نمی توانم این را بگویم. هیچ هیولا یا شخصیت جانبی به یاد ماندنی وجود ندارد. همه با هم محو می شوند و به راحتی فراموش می شوند. در طول فصل های اولیه، قدرت های روانی سم مطلقاً به جایی نمی رسد، و به سرعت از بین می رود، و استدلال برای آن هرگز منطقی نیست. من از شخصیت های روانی لذت می برم، به طوری که نسبتاً ناامید کننده بود، اما غیرمنتظره نبود.

مرگ در این نمایش معنایی ندارد و هیچ گونه توسعه شخصیتی وجود ندارد. مرگ چیزی است که اتفاق می افتد، و آنها فقط از آن دور می شوند، بارها و بارها. هر فصل در مورد توقف یک آخرالزمان است، و بقیه جهان به طرز عجیبی در مورد آنچه در حال وقوع است، سردرگم هستند. (قسمت Scooby Doo حداقل سرگرم کننده و سرگرم کننده بود.)

همچنین، شخصیت ها دوست داشتنی و آزاردهنده می شوند. در یک لحظه سام از اینکه دوباره به زندگی بازگردانده شده است عصبانی می شود. این کینه برای کل آن فصل ادامه داشت، در حالی که دین در اطراف نشسته بود و فکر می کرد. هر فصل سم یا دین دارد، رازی را از یکدیگر حفظ کنید، رازی که اگر دو شخصیت تا این حد راکد نبودند تنش را حل می کرد. این نمایش، به نظر من، به دلیل پول، هواداران، و پیشتازهای جذاب ادامه یافت.

من از چیزهای ماوراء الطبیعه لذت می برم. واقعا این چیزهای سرگرم کننده است! با این حال، نمایش های ماوراء الطبیعه زمانی که برای مدت طولانی ادامه پیدا می کنند، رنج می برند. X Files نیز از ریل خارج شد و در پایان به یک آشفتگی پیچیده غیرقابل تماشا تبدیل شد، و Supernatural هیچ تفاوتی ندارد. پنج فصل اول را تماشا کنید، برای سرگرمی بی‌مغز، انتظار دیگری جز پنیر b movie نداشته باشید، و وانمود کنید که بقیه وجود ندارند.

PS یک ستاره دیگر را شکست. آن دو قسمت آخر خیلی بد هستند، من به سختی از آنها عبور کردم و فیلم های b را تماشا می کنم. مانند The X Files، این نمایش هم تمام شد. من برای پنج فصل اول به آن 2 ستاره می دهم. در آن اپیزودهای آخر، آنها حتی با فرستنده‌ها هم سر و صدا می‌کردند، که آزاردهنده و بی‌جا بود. نویسندگی و بازیگری آنقدر پایین تپه بود که با تبلیغ شهر پارتی و برنامه تلویزیونی Live Action Sailor Moon برابری کرد. فقط نمایش Live Action Sailor Moon در واقع سرگرم کننده بود و از ویژگی های جذاب آن آگاه بود. راستش را بخواهید، چند سکانس آخر شبیه چیزی از یک فیلم لاف تایم بود. دین پس از افتادن روی یک میخ زنگ زده می میرد، زیرا سام به خود زحمت نمی دهد تا با آمبولانس تماس بگیرد. همچنین، سام در سنین پیری می میرد و به نظر می رسد که آرایش روحی هالووین دارد تا پیر به نظر برسد. سپس، آنها در پایان در بهشت دوباره متحد می شوند. همچنین، کستیل نیز به طور تصادفی درگذشت، که باعث خشم تعدادی از مردم شد. کستیل، به نظر من، یک شخصیت تک نت بود، که بعد از مدتی مانند پاتریک ستاره دریایی از باب اسفنجی عمل کرد.

این نمایش را خسته نکنید. من کاملاً انتظار دارم که ببینم مغازه های صرفه جویی پف کرده Hot Topic کالاهای ماوراء طبیعی تولید می کنند که احتمالاً در جایی به زباله دانی ختم می شوند.

فصل‌های 1 تا 5 «Supernatural» فوق‌العاده بودند.

اگرچه بسیاری از قسمت‌های فصل 1 «هیت و از دست دادن» هستند و خط داستانی کلی آن بیش از حد ساده است، اما تعلیق، ترسناک و داستان شهری باعث می‌شود این نمایش منحصر به فرد و اعتیاد آور است. طرح و نگارش در چند فصل آینده بهتر و بهتر می‌شود، با نکات و سرنخ‌هایی که شما را درگیر می‌کند و به تدریج توطئه زیربنایی هوشمندانه و فوق‌العاده‌ای را آشکار می‌کند.

توجه نویسندگان به فرهنگ و ادب تفسیر محترمانه و جالب اساطیر یهودی-مسیحی (در فصول 4 و 5) محتوای "Supernatural" را فوق العاده جذاب می کند.

سام (جارد پادالکی) و دین (جنسن آکلز) پیچیده، خوش خط هستند. سرنخ های دوست داشتنی حتی شخصیت های فرعی - جان (جفری دین مورگان)، بابی (جیم بیور)، الن (سامانتا فریس) و جو (آلونا تال) با عمق نوشته شده اند. شرورانی مانند مگ (نیکی آیکوکس و ریچل ماینر)، کراولی (مارک شپرد)، آزازل (فردریک لهنه) و آلستر (کریستوفر هیردال) شخصیت‌های وحشتناکی هستند. و پس از آن، کستیل (میشا کالینز) مورد علاقه طرفداران وجود دارد که تقریباً بدون عیب و نقص در حال پیشرفت است. اعتبار همه این بازیگران به خاطر نمایش ماهرانه و واقعی شخصیت هایشان است.

با این حال، پس از اوج گیری عظیم پایان فصل 5، نمایش فقط به نظر شسته و رفته و بی مزه می رسد. خطوط داستانی فراگیر همه جا هستند - ابتدا حوا و کستیل به برادران خیانت می کنند، سپس لویاتان ها و متاترون و جنگ فرشته ها. اختلاف زیاد در احساس این فصل ها باعث می شود به نظر برسد که آنها در جهان های کاملاً متفاوتی اتفاق می افتند.

اسطوره شناسی، به ویژه فرشتگان، دیگر مورد احترام قرار نمی گیرد، به خصوص در فصل ها 9-10. آنها دیگر مغرور و جنگجویان سرسخت بهشت نیستند. آنها به افراد تک بعدی، بی هوش، بیش از حد اغراق آمیز و تقریباً کودکانه مبهوت شده اند. در بیشتر قسمت‌ها، «هیولای هفته» نشان‌دهنده عدم عمق و تحقیق تیم نویسندگی است.

به‌نظر می‌رسد هر قسمت از همان ساختار استفاده‌شده مشابهی دارد - صحنه مرگ اولیه، تحقیق، مرگ هیولا، و سپس یک مکالمه طولانی و دراماتیک بین برادران در ماشین. در طول این صحبت‌ها، برادران دائماً به یکدیگر دروغ می‌گویند و از سفرهای سنگین رنج می‌برند و در حالی که این اولین بار دلخراش بود، پس از تکرارهای بی‌پایان فقط ترسناک و کسل‌کننده می‌شود. شخصیت کراولی نیز پس از شش فصل بدون توسعه، کسل‌کننده و بی‌علاقه شده است.

مطمئناً، چند قسمت و شخصیت خوب در فصل‌های 6 تا 10 وجود دارد. کوین (اسریک چاو)، چارلی ( فلیسیا دی و گارث (دی جی کوالز) قهرمانانی دوست داشتنی و بعید هستند، در حالی که متاترون (کرتیس آرمسترانگ) و روونا (روث کانل) شرورهای جالبی می سازند. پیشینه کستیل و بینشی از زندگی عادی بابی جالب است، و چندین قسمت مستقل هیولاهای هفته وجود دارد که بهتر از بقیه هستند. اما استفاده بیش از حد از ترانه ها و کلیشه های آن، داستان سرایی کم رنگ و رنگ های بیش از حد دراماتیک آن به این معنی است که تنها سایه ای از عظمت سابق آن است. اگر از افسانه های شهری، ترسناک، تعلیق و رمز و راز لذت می برید، فصل 1-5 را انتخاب کنید، زیرا آنها عالی هستند. خالق آن، اریک کریپکه، قصد داشت آن را پس از فصل 5 متوقف کند، اما متأسفانه ادامه یافت و هتک حرمت شد تا CW بتواند تا حد ممکن پول از آن دوش دهد.