🎥 دانلود سریال Supergirl 2015 (دختر شگفت انگیز) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

ماجراجویی های دخترعموی سوپرمن به کمک قدرت های شگفت انگیزش.
«سوپرگرل» داستان "کارا" دخترعموی سوپرمن است که در سیاره کریپتون به دنیا آمده و پس از نابودی کریپتون، در سن 12 سالگی به سیاره زمین می آید و به خانواده دنورس سپرده می‌شود. به "کارا" گفته شده که مراقب استفاده از قدرت‌های خارق العاده خود باشد تا مورد توجه دیگران قرار نگیرد، اما او برای نجات جان دیگران مجبور می شود از قدرت هایش استفاده کند. در نهایت پس از معرفی او به مردم دنیا دشمن هایش یکی پس از دیگری پیدا می شوند...
کارا دختر 24 ساله زور ال که توسط خانواده دنورس به فرزند خواندگی گرفته شده بود بعد از 13 سال دوری از کریپتون،سعی می کند قدرت های نامحدود خودش را که تا به حال پنهان می کرده به کار بگیرد، دنورس ها به او آموزش می دهند که چگونه این قدرت ها را کنترل کند.تا زمانی که طی یک حادثه غیر منتظره کارا از قدرتش استفاده می کند و این موضوع باعث می شود او به سمت زندگی قهرمانی سوق پیدا کند...
سوپرگرل داستان کارا دخترعموی سوپرمن است که در سیاره کریپتون به دنیا آمده و پس از نابودی کریپتون، در سن 12 سالگی به سیاره زمین می‌آید و به خانواده فوسترن سپرده می‌شود.

جهت دانلود سریال Supergirl 2015 (دختر شگفت انگیز) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس چسبیده فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

من به سریال به جای 1 ستاره 2 ستاره دادم چون از فصل 1 لذت می بردم. من هرگز طرفدار تلویزیون یا فیلم های کتاب های کمیک نبوده ام ، اما از آنجایی که به ندرت شاهد نمایش های زنانه هستیم به Supergirl عکس می دهم ... چه رسد به یک زن نمایش ابرقهرمانان رانده شده. بنابراین من از فصل اول بسیار خوشحال شدم. به هیچ وجه عالی نبود. اما تماشای آن لذت بخش بود و زنان قدرتمند زیادی از خود سوپرگرل گرفته تا خواهرش الکس تا لوسی لین و "ملکه همه رسانه ها" گربه گرانت داشت.

جایی که Supergirl به طرز وحشتناکی اشتباه کرد ، در فصل 2 بود. از نوشتن متناقض با تعداد زیادی سوراخ طرح (حتی برای یک نمایش ابرقهرمانی) گرفته تا شخصیت مهم و مشکل دار Mon-El. در واقع ، Mon-El به همین دلیل است که من فصل 3 را تماشا نخواهم کرد. زیرا می بینید که پس از همه واکنش های طرفداران و حتی مقالات بی شماری که توسط رسانه های سرگرمی انجام شده و بیان می کنند که مشکل Supergirl بیش از حد Mon-El است ، دونده های نمایش با صراحت این موضوع را نادیده می گیرند و او را برای فصل 3 بازمی گردانند. و بگذارید حدس بزنم ... آنها قصد دارند او را به عنوان یک مرد تازه تغییر یافته و "قهرمان" تبلیغ کنند. من Supergirl را تماشا نمی کردم ، زیرا می خواستم یک کیف دوشی زن ستیز از یک شخص شخص برادر نه تنها برنامه ای را که قرار است در مورد کارا باشد را تحویل بگیرد ، بلکه کارا را نیز به علاقه خود تبدیل کند.

بنابراین ... ممکن است س Monال شود مشکل Mon-El چه بود؟ خوب ، ما می توانیم کار را با این کار شروع کنیم که او چگونه می توانست عینیت بخشیدن به زنان را به سیاره خانه اش بازگرداند زیرا از اینکه کارا نمی خواست با او همراه شود عصبانی شده بود. و این بعد از آن بود که وی قبلاً در موارد بی شماری نسبت به او بی احترامی کرده بود. کارا در موارد متعدد به او گفت که آنها مسابقه خوبی نیستند ، اما او مدام او را تعقیب می کرد و سرانجام سعی کرد او را گناه کند که دوست ندارد او را دوست داشته باشد. و هنگامی که آنها سرانجام با هم جمع شدند (زیرا این CW است و البته زن اصلی نمی تواند بدون پسر باشد) ، ثانیه ای بعد از او خواست که رابطه خود را پایین نگه دارد ، او به کل DEO اعلام کرد که آنها با هم بودند ، که فقط ... ناخوشایند بود ، نیازی به گفتن نیست که به خواسته های کارا بسیار بی احترامی می کنیم. در موارد متعددی به ما گفتند که مون-ال تغییر کرده است ، اما هرگز به آنها نشان داده نشد. او صبحانه کارا را درست کرد و ظاهراً این امر "یک مرد تغییر یافته" را تضمین کرد. وای ... انتظارات با این یکی بسیار کم است ، من به شما می گویم. و در پایان فصل ، حتی اگر او مدام به هر کسی که گوش می داد می گفت که او نیز یک قهرمان است ، این کارا بود که باید به او می گفت "برو یک قهرمان باش". در اینجا موقعیت های بی شماری دیگر وجود دارد که می توانم در مورد آنها بحث کنم ، اما نکته اصلی اینجاست که کارا به علاقه به نمایش خود علاقه مند شده است. و ما می توانیم بدانیم که چگونه نویسندگان تصمیم گرفتند کارا و جیمز را قبل از اینکه فرصتی برای برقراری رابطه برقرار کنند جدا کنند و سپس جیمز را جایگزین یک مرد سفیدپوست خسته کننده و جنسیتی کرد که دارای بردگان نیز بود ... جدی ، بالا

از شنیدن اینکه کیتی مک گراث قرار است به عنوان یک بازیگر منظم در فصل 3 حضور داشته باشد بسیار خوشحال شدم ، زیرا من شخصیت لنا لوتر را دوست داشتم. در حقیقت ، او تنها چیز خوب در فصل 2 بود ، به طور کامل صادقانه بگویم. اما متأسفانه حتی وقتی خانم مك گراث قصد دارد Mon-El را برگرداند و وانمود كند كه كاملاً مشكلی در نحوه نگارش شخصیت وی وجود ندارد ، حتی خانم McGrath نمی تواند مرا وادار به تماشا كند.

اگر به دنبال الهام گرفتن از زنان قدرتمند هستید ، Supergirl نمایشی برای شما نیست. من به جای آنها "Wynonna Earp" ، "Orphan Black" و حتی یک نمایش جدید به نام "The Bold Type" را توصیه می کنم. از دیدن Supergirl / Kara در کنار جاده ناامیدی خود را نجات دهید تا یک پسر خجل خوب و خوب برای هیچ چیز نتواند پیشگام شود و هر چیز خوبی را که نمایش می داد برای آن نابود کند.

به روزرسانی: بنابراین با شروع برنامه 6 ، تعداد مخاطبان همچنان در حال سقوط هستند. رتبه بندی های Nielsen نشان می دهد که فصل 6 کمترین رتبه بندی را تاکنون داشته است ، بیشتر در چند صد هزار. این یک زنگ مرگ برای یک نمایش پخش شده است. پس چه اشتباهی رخ داده است؟

نظرات این صفحه خلاصه می شود. این نمایش بیش از حد "موعظه" شد و فراموش کرد که این یک نمایش کتاب کمیک ابرقهرمانی است. همچنین برنامه سیاسی خود را مجبور به بینندگان کرد ، برخی از آنها احتمالاً با این احساسات موافق هستند ، اما در عین حال به بیگانگی دیگران نیز منجر شد. و در پایان ، نمایش فقط نوشتن خوبی نداشت. حتی می توانید ببینید که چگونه تهیه کنندگان با محدود کردن هزینه ها مانند CGI و جلوه های ویژه سعی در پس انداز داشتند.

بنابراین Supergirl از تلویزیون پرواز خواهد کرد ، اما همیشه به عنوان محتوای جریانی در جایی در دسترس خواهد بود (هیچ چیز واقعاً همیشه) دیگر تلویزیون را ترک می کند). در اینجا امیدواریم که تولیدکنندگان شخصیت Supergirl با صفحه نمایش بزرگ در فیلم های آینده DC اشتباهات مشابه این نمایش را مرتکب نشوند.

+++++++++++++++++ ++++++++++++++++++++++++++++++++ قبلی: من Supergirl را از بدو تأسیس ، زمانی که در CBS شروع به کار کرد ، تماشا کرده ام. این سریال به عنوان یک سری جدید امیدوار کننده آغاز شد (با انتخاب های ضعیف قابل بخشش در انتخاب بازیگران ، به ویژه کالیستا فلوکارت). اما به محض اینکه نمایش دوباره به CW نقل مکان کرد و برای صرفه جویی در هزینه های تولید به کانادا رفت ، به نظر می رسد اوضاع نزولی شده است.

بسیاری از نمایش های Greg Berlanti دارای فرمولی هستند که اصولاً شامل "تیم ها" - تیم Flash ، Team Arrow ، حتی "Team Supergirl" (با احتساب DEO). این به طور خودکار اعتماد به شخصیت اصلی را کاهش می دهد. رویکرد تیمی بیش از "تعلیق ناباوری" است با مواردی مانند وین "وسلی کراشر" DEO (و ظاهراً باهوش ترین صدای کامپیوتر برای سیاره) ، اما همچنین کسی که می تواند لباس های فوق العاده را با هم جمع کند. و جیمز (نه جیمی) اولسن ، که به جای اینکه یک بچه گیک جوان و بی تجربه باشد ، اکنون مدیر ارشد یک شرکت رسانه ای در سراسر جهان است (و همچنین یک فرد بزرگسال گنگ هم هست). خرید این مورد هر هفته دشوارتر می شود.

همچنین برخی از انتخاب های خنده دار مسخره توسط آقای برلانتی وجود دارد. به نظر می رسد Brainiac بیشتر به عضوی زیبا از یک گروه موسیقی پسران شباهت دارد ، نه شخصیت شرور فوق العاده ای که قرار بود باشد. و آقای Mxyzptlk به عنوان خواستگار بریتانیایی برای کارا؟ راستی؟!؟ حتی اضافه شدن سوپرمن به نظر نمی رسد ، متأسفم ، "فوق العاده".

سپس شخصیت عنوان کارا وجود دارد. به نظر می رسد که او به جای رشد و تبدیل شدن به یک قهرمان بهتر ، به خود ترحم تبدیل شده و "هیچ کس نمی تواند درک کند من از چه چیزی می گذرم". ملیسا بنویست بازیگر دوست داشتنی کافی است - از او یک کودک خراب نکنید. اگر او قصد دارد چیزی به نام "قاتل جهان" را بپذیرد ، فکر نمی کنید پسر عموی او نیز بخواهد به او کمک کند؟

اقدامات واضح و زیادی در زمینه کاهش هزینه در بعد از CBS وجود دارد تولیدات در هر قسمت 44 دقیقه ای (1 ساعت منهای تبلیغات) ، حداقل نیمی از این زمان صرف صحبت درباره احساسات شخصیت های ثانویه می شود. این بدان معناست که پرواز کمتری ، جنگ کمتری و هزینه های تولید CGI کمتر است.

بنابراین چه سودی دارد؟ وقتی که کارا برای مشاوره و ارتباط با کلارک به او پیام می داد ، حس خوبی بود. اما مدتهاست که چنین چیزی دیده نمی شود. همچنین ، کارا باید به عنوان قهرمان و فرد به بلوغ برسد (که هنوز این اتفاق نیفتاده است). تلاقی های بین جهان Berlanti به خصوص با خطوط داستانی Flash / Supergirl به نوعی جالب توجه بوده است. اما اگر خیلی مراقب نباشند خیلی سریع می تواند خسته شود.

بعد از CBS ، این سری نزولی است و اگر صرفه جویی در هزینه اصلی باشد ، ممکن است ادامه یابد.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ +++

باید بگویم در ابتدا وقتی نام این سریال را شنیدم نگران بودم، زیرا زمانی که این سریال برای اولین بار شروع شد همه در مورد آن صحبت می کردند که گویی از نظر آهنگ مانند سوپرمن ریوز است. و چقدر بد است زیرا من آن را بسیار سبک و شوخی تصور می کردم. حداقل احساس من در آن زمان در مورد آن بود. و اگر قبلاً نظرات من را برای اولین کراس اوور فلش و سوپرگرل در فصل 1 نمایش خوانده اید. و اگر نخواهید آن را خلاصه کنید، این همان چیزی است که باعث شد به سوپرگرل فرصت بدهم. در آن زمان چقدر از آن یک قسمت لذت بردم. و بنابراین، از آن زمان به بعد، تصمیم گرفتم تا شروع فصل دوم صبر کنم تا واقعاً آن را امتحان کنم، و باید بگویم که ناامید نشدم که احساس گمشده یا سردرگمی یا خارج از مکان نمی کردم. در واقع، من توانستم همراهی کنم و شروع به یاد گرفتن کیست و شروع به ایجاد ارتباط عاطفی با هر یک از شخصیت‌ها کنم. و در مورد لباس‌هایش که هر دو نسخه آن را دوست داشتم، او عالی به نظر می‌رسد، و اگر نقد Stargirl من را خوانده باشید، از قبل می‌دانید که فکر می‌کردم مالیسا بنویست عالی به نظر می‌رسد، او شبیه یک Cosplayer نیست که به کامیک کان یا چیز دیگری می‌رود. ، او در واقع شبیه یک بازیگر نقش یک ابرقهرمان است. و این یکی از دلایلی است که پس از پایان فصل دوم تصمیم گرفتم تسلیم شوم و فصل اول را در بلوری بخرم و نه تنها ترس من از شبیه شدن به فیلم سوپرمن ریوز بی اساس بود. اما همچنین، من به تک تک اپیزودها پایبند بودم، و تا زمانی که اولین فصل سوم پخش شد، خودم را یک طرفدار تمام عیار می دانستم.

و همانطور که برای تمام سخنرانی هایی که در کل سریال اتفاق افتاد. این نه تنها الهام بخش شخصیت ها بود، بلکه به من الهام بخشید و به من امید در زندگی واقعی داد. هر بار که یکی از آن سخنرانی‌های الهام‌بخش را گوش می‌دهم و تماشا می‌کنم، احساس قدرت و امید می‌کردم.

به هر حال، اگرچه تقریباً هر فصل را دوست داشتم، زیرا به نظر می‌رسد که آنها پیامی اصلی برای هر کدام دارند. و زمانی که تایلر هوچلین به عنوان سوپرمن فعلی CW وارد شد، من صادقانه فکر کردم که لباس کاملاً خوب به نظر می‌رسد در واقع این لباس بیشتر از لباس سوپرمن تام ولینگ، که فکر می‌کنم از لباس سوپرمن برمی‌گرداند سوپرمن الهام گرفته شده بود، متفاوت است، اما سوپرمن تایلر هوچلین اینطور نیست. شبیه هر لباس سوپرمنی است که قبلا دیده شده است. به هر حال در بازگشت به سوپرگرل، من از برخی از تغییرات برخی از شخصیت ها در مقایسه با همتایانشان در کتاب های کمیک لذت بردم. و بهترین قسمت لکس لوتر است. من آنقدر خوشحالم که او را طاس نگه داشته اند، اما مهمتر از همه آنها ننوشته اند که او این نوع لکس لوتر فوق العاده است، او به مایکل روزنباوم نزدیک تر است و کمتر شبیه فیلم لکس است. وقتی صحبت از لایو اکشن لکس لوتر به میان می‌آید، لوتر است. و مقدمه او برای صادق بودن شگفت‌انگیز بود، من فکر می‌کردم که او هرگز در CW ظاهر نخواهد شد، زیرا آنها لنا لوتور را به عنوان Lex Luthor سوپرگرل دارند. از آنجایی که آنها به عنوان دوست و در نهایت برای مدت کوتاهی دشمن شروع کردند. و در مورد بله، من آرزو داشتم که لنا کمی دیگر "بد" یا "شرور" باشد، اما با توجه به زمانی که او "شرور" شد، می‌توانستم بفهمم که چرا او برای مدت طولانی یک "شرور" نبود.
اپیزود پایانی عالی بود بله، من آرزو می‌کردم که آنها کمی زمان بیشتری را صرف مبارزه می‌کردند، اما با در نظر گرفتن کارهای دیگری که می‌خواستند انجام دهند، با توجه به حماسه آن. و صحبت از من واقعاً فکر می‌کردم که پایان رضایت‌بخشی بود، فقط کمی از آن برای من ناامیدکننده بود. حدس می‌زنم که انتظار چیز کمی حماسی یا تراژیک‌تر را داشتم. و در نهایت، من دوست داشتم که چگونه سوپرگرل به معنای واقعی کلمه در طول سالها تکامل یافته است. او نمایش را به‌عنوان سوپرگرل شروع کرد، از این رو نام نمایش را با پوشیدن آن دامن خاص خود شروع کرد. سپس بعداً در فصل پنجم، او از سوپرگرل بودن به اساساً سوپر زن تبدیل شد. از آنجا که او شروع به تجارت دامن خود با یک جفت شلوار در لباس جدید سوپرگرل خود کرد، با وجود اینکه همه هنوز او را به خاطر نام نمایش، سوپرگرل می نامیدند. وقتی او آن شلوار را پوشید، انگار از یک دختر بزرگ شد، یک سوپردختر به یک زن بالغ، یک سوپرزن.

و حالا برای منفی ها. The Frist The Series برای شروع در چند قسمتی که من واقعاً از صادق بودن با آن راضی هستم ایده آل نیست. مانند عنوان اپیزود «خاطره خون»، من فکر می‌کردم که جلوه‌های تبدیل و طراحی موجود برای آن گوری که به هیولای خشم تبدیل می‌شود، فراتر از وحشت بود. فصل بعدی فصل آخر است که احساس کردم متأسفانه بسیار شبیه فصل پایانی نمایش روزی روزگاری بود. اما بازگشت به سوپرگرل، بیشتر قسمت‌های فصل پایانی که من احساس می‌کردم اساساً در مورد هیچ چیز نیستند. و نه تنها متوجه شدم که حداقل یک قسمت وجود دارد که آنقدر غیرقابل تحمل بود که متأسفانه مجبور به ترک آن شدم. متأسفانه احساس می‌کردم که فصل آخر در نهایت در اواخر اجرای آن شروع شد، قبل از آن احساس می‌کردم قسمت‌هایی که با توتم‌ها سروکار دارند به نوعی بالا و پایین است، کل آن فصل آخر واقعاً شبیه یک سریال سوپرگرل نیست. من تا آخرین قسمت چهارم متاسفانه. همانطور که قبلاً متأسفم یا حداقل اشاره کردم که مبارزه نهایی کمی خیلی کوتاه بود و دو Big Bad به راحتی در مبارزه نهایی شکست خوردند. به اندازه دو قسمت پایانی که از آنجایی که آنها در یک روز پخش شدند، هر زمان که قرار بود هیچ احساسی نداشتم، نمی‌دانم چرا آن‌ها را نداشتم، مثل آنها نیست. بازیگران بد ناگهانی در دو اپیزود پایانی یا هر چیز دیگری یا صحنه‌هایی که در آن فیلم بد فیلم‌برداری شده است، متاسفانه نشد. و در نهایت، من حدس می‌زنم این نوع Nip Pick باشد. اما آرزو می‌کردم که آن‌ها فینال‌های Epic Mid Season بیشتری داشته باشند، مانند Scoop تقریباً هر CW Arrow و گاهی اوقات CW The Flash. البته، من در مورد Scoop of so Epic صحبت می کنم که نه تنها شما را در لبه صندلی خود رها می کند، بلکه باعث می شود آرزو کنید کاش می توانستید فقط کریسمس را با هم رد کنید فقط تا بتوانید در این مورد به Supergirl بفهمید. بعد. و صحبت از اپیزودهای کریسمس، من به چیزی بیش از قسمت فصل 4 امیدوار بودم. اتفاقاً همان حماسه است که شما را در لبه صندلی خود رها می کند و باعث می شود آرزو کنید کاش می توانستید کریسمس را با هم رد کنید تا ببینید چه اتفاقی برای Supergirl می افتد. نوع Cliff-Hanger میانه فصل.

افکار نهایی، با وجود تمام نکات منفی من. با وجود اینکه همه کاملاً CW Supergirl را به این سبک فرانکنشتاینی اشتباه می‌سازند. من همچنان یک طرفدار سریال خواهم بود، حتی تا مدت ها پس از پایان پایان نمایش، درست مانند کاری که با روزی روزگاری انجام می دهم، و البته مهم نیست که چقدر دیگران Trash CW Supergirl را انجام می دهند، من هنوز هم تصمیم دارم همه اینها را نادیده بگیرم. ، زیرا این همان میزانی است که من از نمایش لذت بردم و هنوز هم تا مدت ها پس از پایان نمایش به دوست داشتن نمایش ادامه می دهم. به نظر می‌رسد من هم تنها نیستم زیرا به معنای واقعی کلمه نظراتی را در یوتیوب می‌خواندم درباره مالیسا بنویست که درباره نقشش در طول سال‌ها در بازی سوپرگرل/کارا صحبت می‌کرد.

من به این سریال رفتم با این امید که اسمال ویل دیگری یا چیزی شبیه به آن باشد، اما از فصل 1 بسیار ناامید شدم. به نظر می رسید پتانسیل وجود دارد، بنابراین تصمیم گرفتم فصل 2 را امتحان کنم و با هر قسمت ناامیدتر و ناامیدتر شدم. تماشا کنید.

بزرگترین مشکل من نگرش سوپرگرل است. او مانند یک دیک خراب، با حق، فوق العاده مغرور، فوق العاده عوضی رفتار می کند. همانطور که جیمی و وین برای گاردین راه اندازی می کنند، هر فرصتی را که داشته باشد، آنها را از بین می برد و اجازه نمی دهد شخص دیگری کاری را که آنها می خواهند انجام دهد. او با Mon-El و تقریباً همه افراد دیگر اینگونه رفتار می کند. این کار در تمام فصل دو ادامه دارد (تا قسمت 14 تا کنون).

دعواها واقعاً بد ویرایش شده‌اند. موارد بسیار زیادی وجود دارد که می‌بینید ضربه مشت یا لگد توسط حریف پرواز می‌کند و با یک پای خوب آنها را از دست می‌دهد (و نه بیشتر) و این شما را از لحظه دور می‌کند. بیشتر به نظر می رسد که آنها در حال فیلمبرداری از تمرینات هستند تا سکانس های واقعی. به همین دلیل تماشای برخی دعواها غیرممکن است. شرم آور است زیرا شیرین کاری ها و دعواها در بیشتر موارد به خوبی انجام می شود، بنابراین شرم آور است که کار خوب را با دوربین های ضعیف و ویرایش بد خراب کنیم.

Supergirl یک احمق است. او بارها و بارها مرد بد را زمین می زند، سپس به هر دلیلی می چرخد و فقط همان جا می ایستد. در همین حین مرد بد بلند می شود و به الاغش لگد می زند. بارها و بارها اتفاق می افتد. باور کردنی نیست و باعث می‌شود که شخصیت به نظر بی‌کفایت باشد و در وهله اول نباید با هم دعوا کنند. برای اینکه کسی است که سرعت فوق العاده ای دارد، مطمئناً می تواند به خودش اجازه دهد فقط با ابزار عجیب و غریب، انسان های معمولی به چپ، راست و وسط لگد بزنند.

خط طرح در فصل دو تقریباً وجود ندارد. داستان مبهم در پس‌زمینه جریان دارد، اما قسمت‌ها مملو از ملودرام و بازی بد هستند. لطفا تا 5 دقیقه آینده به من بگویید چرا احساسات شما جریحه دار شده است، چرا شما را ناامید کردم، چرا از من خوشتان نمی آید و ... و غیره. > آخرین نکته ای که باعث شد بگویم اوکی، دیگر این را تماشا نمی کنم قسمت 14 فصل دو بود. جدا از اینکه تقریباً هیچ اتفاقی نیفتاده است (خط/داستان می‌توانست در کمتر از 5 دقیقه پیش برود، بقیه چیزها بی‌نقص بود). کارا و الکس پدرشان را که 14 سال برای کادموس کار می کند پس می گیرند (نجات می دهند) او را با دسترسی کامل و بدون سوال در DEO بازگردانند؟ چی؟؟ معمولی، چه جور احمقی هایی اینطوری می نویسند؟ فصل پر از لحظاتی از این دست است که شما فقط سرتان را می خارید و می گویید "اوه، WTF؟!"

می گویم بازیگری با گذشت زمان بهتر شده است. تا حدودی عادی می‌توانم بگویم که بازیگران کمی زمان می‌برند تا در نقش‌هایشان قرار بگیرند، اما قطعاً برای نجات سریال کافی نیست.

افکار پایانی - وقت خود را تلف نکنید مگر اینکه روزهای زندگی ما را دوست داشته باشید و از دیدن پیشروی طرح داستان/داستان با سرعت یک سریال روزانه لذت ببرید و همچنین از تمام ملودرام های همراه آن لذت ببرید. . برای اینکه این نمایش زنده بماند، باید یک گروه نویسندگی کاملاً جدید وارد کنید و نمایش را دوباره اختراع کنید. غیرممکن نیست اما آیا این اتفاق می افتد؟ به احتمال زیاد نه. جای تعجب نیست که امتیاز پایینی دارد.

باشه سوپرگرل من واقعاً این سریال را دوست داشتم، و اساساً هر کاری با سوپرگرل انجام دهم را دوست داشتم، زیرا طبیعتاً گمان می‌کنم که او یکی از جذاب‌ترین زنان فوق‌العاده شجاع DC و علاوه بر یک سوپرمن زن است. با این حال، در این فصل قبلی (5) من به سرعت علاقه‌ام را از دست دادم و فقط از چند قسمت این فصل لذت بردم. نمایش‌های CW در مجموع در سرفصل‌های بی‌شماری با رضایت و سرگردانی ناپدید می‌شوند که شما تمرکز خود را در مورد چیزی که نمایش‌ها باید درباره آن باشند را از دست می‌دهید - قهرمان ابرانسان یا فوق‌العاده که به خاطر آن نامگذاری شده‌اند. برای این وضعیت: سوپرگرل. در هر صورت، نکات به طور کلی در این فصل به قدری پیش رفتند - موجودات قدیمی الهی و اشتباهات فناوری واقعیت مجازی و بدیهی است هر کاری که لکس لوتور انجام می داد (علی رغم این واقعیت که لکس هرگز گزینه وحشتناکی برای طرح داستان نیست) - که ممکن است Supergirl را از محتوا حذف کرده اید و یک قهرمان دیگر را اضافه کرده اید و اساساً داستان مشابهی خواهید داشت. به آن الگوی تحریک‌کننده در تمام برنامه‌های CW، از جمله سریال جدید امیدوارکننده Stargirl را اضافه کنید، که این است: همه باید یک قهرمان یا یک سوپر آنتاگونیست باشند و نشان می‌دهد که نمایش صرفاً یک داستان فعالیت معمولی است، چیزی که در مورد آن نگران نیست. . از آنجایی که - در این واقعیت کنونی که همه یا قهرمان هستند یا یک سوپر منکر، چرا حتی با استفاده از این نام‌ها زحمت بکشیم. در Supergirl، در فصل اصلی، دیدن این سوپر قهرمان در نهایت بیدار شدن کامل روی صفحه های تلویزیون انرژی بخش بود. با این حال، در آن نقطه، شبیه به هر نمایشی که CW باقی مانده است، داستان او در مورد کار با یک گروه بود (بدون شک، در صورت عدم نیاز به تماشای سوپرانسانی دیگر CW که به گروهی ملحق می شود، فریاد خواهم زد!) واقعاً، برای فیلمنامه نویسان سخت تر است. ساختن داستان های جذاب برای نمایش هایی که تنها بر یک نفر تاکید دارند. این امر مستلزم نوآوری بیشتر از سوی نویسندگان است. سازندگان نمی‌توانند در مورد ارزیابی‌ها، تخیل نویسندگان را به خطر بیندازند، بنابراین همه چیز را از بخش‌های دایره‌ای کتاب‌های مصور به طور کلی مطالعه نشده تا هر افسانه یا آنتاگونیست کتاب‌های مصور که هنوز در تلویزیون ظاهر نشده است، به کار می‌برند. طرفداران بیشتری دارند و مجموعه‌ای از قسمت‌ها بیشتر است، این به ضرر سوپرانسان منحصربه‌فرد سریال است که اهمیت و (ظاهراً رانندگی می‌کند) هر فصل بیشتر محو می‌شود. در ابتدا، کریپتونیت اصلی ترین چیزی بود که می توانست Supergirl را متوقف کند. در حال حاضر، اساساً هر Super Reprobate با یک سلاح به اندازه کافی قوی می تواند به او آسیب برساند. من می‌دانم که این الگو تا حدودی در کمیک‌ها نیز اتفاق می‌افتد و هیچ مشکلی در مورد همکاری ابرقهرمانان دیگر وجود ندارد، با این حال کل مجموعه نباید اینطور باشد. شما فقط به یک قهرمان اصلی و یک Super Lowlife در Supergirl، Blaze، Bolt و Stargirl نیاز دارید. اگرچه ظاهراً دلیل این برنامه‌ها همین است، اما این وسیله‌ای نیست که آنها را در آخرین زمان‌های این نمایش‌ها معرفی می‌کنند و فکر می‌کنم این موضوع بر روی ماده تأثیر می‌گذارد به این دلیل که جمعیت در حال حاضر می‌بیند که آنها. اساساً همه مشابه قهرمان اصلی یا سوپر آنتاگونیست هستند. به همین ترتیب، با توجه به کمیک های سوپرگرل که نمایش به آن بستگی دارد: معمولاً از کارا انتظار می رود که در دبیرستان یک جوان باشد، نه یک ستون نویس، که باعث می شود بیشتر شبیه کلارک کنت به نظر برسد و به این ترتیب یک زن باشد. سوپرمن با فرض اینکه نمایش نقشی را به عنوان یک جوان به او داده است، همانطور که او اغلب در کمیک ها به تصویر کشیده می شود، من فکر می کنم که جو را برای نمایشی تخیلی تر که بیشتر به کمیک ها اختصاص داده شده بود، ایجاد می کرد. با این حال، آنچه را که به دست آوردیم به دست آوردیم و با این حال، ملیسا بنویست جوان نیست، یک سرگرم کننده خارق العاده است که واقعاً روح پرانرژی کتاب کمیک Supergirl را نشان می دهد. نکته آخر: چیزی که در فصل 5 Supergirl مفید است، مهار پیام سیاسی است. صرف نظر از این که آیا شما با مسائل قانونی آنها موافق هستید یا نه، اکثریت قریب به اتفاق می توانند بدون اینکه تصمیم بگیرند چه فکری کنند، در حالی که تنها چیزی که آنها معتقدند که باید انجام دهند تماشای یک داستان قهرمان شایسته است. پیام‌های سیاسی هر از چند گاهی خوب هستند، همانطور که در قسمت‌های منتخب استقرار Star Trip برای رسیدن به یک نتیجه معنادار استفاده شد، با این حال انجام یک فصل کامل در یک پیام سیاسی روشی خارق‌العاده برای شروع یک نمایش کاملاً متفاوت با توجه به آن پیام است. و نه در مورد کمیک ها، که مشارکت در تصویر جانشینی از زندگی های فوق العاده در این افسانه ها و زنان شجاع است. دیدن آنها در تلویزیون برای هر کسی که به عنوان مردان جوان یا خانم های جوان یا حتی به عنوان بزرگسالان امروزی کمیک ها را می خواند بسیار برتر است. در واقع، این نوع انحراف می تواند تلاش کند و از مسائل قانونی امروز فاصله بگیرد و از دست دادن آن یا بهتر بگوییم از دست دادن علاقه ناظران و در نتیجه پایین آوردن بیشتر ارزیابی ها، شرم آور خواهد بود. همه نمی توانند راضی باشند. پس چرا کاری که کمیک ها در آن تخصص دارند را انجام ندهید: ایده آلیسم به بهترین زمان و به شیوه ای جذاب؟

پس از مدت زمان طولانی‌تر و معمولی‌تر به دلیل همه‌گیری و شرایط اضطراری در زمین‌های هیبریدی نامحدود، پنجمین بار Supergirl را به پایان رساندم و این نظرسنجی من برای نمایش است. دلیل آن زمان این است که سوپرگرل تلاش می کند تا یک انجمن قدیمی به نام لویاتان را متوقف کند، در حالی که جان جونز باید ورود برادر غم انگیزش را مدیریت کند.

شخصیت اصلی ملیسا بنوا در این فصل به عنوان سوپرگرل بازگشته است و من اخیراً هرگز به طور کامل در مورد ارائه او به عنوان یک شخص فکر نکرده‌ام، زیرا او تا حدودی کثیف و کسل‌کننده است، با این حال او خوب است و واقعاً به نظر می‌رسد که یک ابرانسان است. او به خوبی در این کار پیشرفت کرده است و آنها اجزای ارائه او هستند که من دوست دارم و واقعاً فکر می کردم شخصیت معمولی او به طور جدی جذاب است، اما آنها فرصت کافی برای نفس کشیدن و رشد را به آن نمی دهند.

کاراکترهای حامی سریال دارای شخصیت های زیادی برای تنظیم این فصل است و به طور مداوم در آن کار نمی کند، یکی از اصلی ترین آنها دیوید هاروود در نقش جان جونز است که در غیر این صورت با نام The Martian Hunter شناخته می شود. نیمه اصلی فصل به طور موثر با شخص کار می کند زیرا او یک داستان منحصر به فرد واقعی دارد و هاروود ارائه واقعاً پراحساس انگیزی را ارائه می دهد. با این حال در آن نقطه او تنها برای بخش آخر زمان نادیده گرفته می شود. برانیاک 5 با بازی جسی راث مشکلی برعکس دارد، او واقعاً در نیمی از زمان کار زیادی برای انجام دادن ندارد، با این حال پس از هیبرید Emergency on Limitless Earths، او داستان جدید و جذابی دریافت می کند که از طریق شخص و او را در یک دوره جایگزین قرار می دهد سپس او در شروع زمان بود. با این حال، اجازه دهید به دزد نمایش برسیم، او دوباره تا زمانی که هیبریدی نگذشته باشد کاری انجام نمی دهد، اما جان کرایر به عنوان لکس لوتر بازگشته و هر صحنه ای را که در آن حضور دارد را می گیرد. شخصیت او به سادگی بسیار زیبا ترکیب شده است او را به طور قابل تصوری تبدیل به حیرت انگیزترین فرد مذموم می کند که در کل این جهان وجود داشته است. در هر صورت، چند شخصیت آسیب پذیر دیگر نیز وجود دارد، کتی مک گراث در نقش لنا لوتر بازگشته است و آنها در پایان فصل گذشته تضمینی برای فرد ارائه کرده اند، با این حال آنها آن را به طور ناکافی دنبال می کنند و یک فرد احتمالاً جذاب را انتخاب می کنند و او را به یک شخصیت تبدیل می کنند. فرد کسل کننده شایلر لی در نقش الکس احتمالاً شخص اصلی حامی بوده است، اما من فکر می‌کردم که در اینجا نمایش چیز زیادی برای انجام دادن به او نمی‌دهد و خیلی اوقات شخصیت او واقعاً بسیار آزاردهنده به نظر می‌رسد. من فکر می‌کردم نیکول مینز در نقش ویژنری در فصل گذشته واقعاً شخصیت مهمی بود، با این حال این فصل اساساً او را برای بخش بزرگ‌تر نادیده می‌گیرد و بسیار ناامیدکننده است، یک قسمت وجود دارد که او خود را نشان می‌دهد، اما این استفاده ناتوان را جبران نمی‌کند. از شخصیت او ضدقهرمانان اصلی آن زمان، گردهمایی به نام لویاتان هستند، اما آنقدر معمولی و کسل کننده هستند که واقعاً به کل فصل آسیب می رساند.

داستان داستان چند بخش دایره ای منفرد دارد، از ویژگی‌های این فیلم می‌توان به شکارچی انسان‌های مریخی در بخش اصلی زمان، Brainiac 5 و Lex Luthors در قسمت پایانی اشاره کرد. آنها به طرز تحسین برانگیزی با هم کنار می آیند، به خصوص با دیدن طرح و نقشه لوتر که پیچیدگی بیشتری به طرح اضافه می کند، اما به دلیل کووید، اکثر این نقشه ها به میزان فوق العاده ای کامل نشده اند و علیرغم این واقعیت که من را ناامید کرد، من را ناامید کرد. مطمئنم که در فصل ششم تلاش خواهند کرد تا آن را جبران کنند. آنها واقعاً ایده جالبی از نوآوری در مقابل طبیعت دارند، با این حال کوتاه می آیند که باعث فراموش شدن افراد نابکار و ناامید شدن شدید آنها نمی شود.

اسکریپت محتوا یک مخلوط است، ترکیب بخشی از کاراکترها به خوبی انجام می شود، اما در آن مرحله بقیه کاراکترها بی اثر هستند. در اینجا دوباره دراماتیزاسیون فوق‌العاده‌ای وجود دارد که عمدتاً مربوط به شخصیت‌هایی است که من به آنها اشاره کردم و به درستی به آنها پرداخته می‌شود، اما در آن مرحله، نمایشنامه‌سازی تاسف‌باری نیز وجود دارد که محدود به نظر می‌رسد و بیشتر طنزها کارایی چندانی نداشتند، مگر اینکه شامل لکس لوتر شود. .

سبک نمایش باعث می‌شود آنها به صحنه‌های فعالیت انرژی بدهند، این نمایش شاید نمایشی باشد که بیشترین صحنه‌های فعالیت را شامل می‌شود و نمایش معمولاً کار می‌کند، علی‌رغم این واقعیت که گاهی اوقات CGI خیلی کار نمی‌کند. به سطوح مورد نیاز خود برسند. به‌علاوه، تعداد 19 قسمت بسیار زیاد است، اما به‌علاوه به‌دلیل همه‌گیری، به‌طور همزمان به نظر می‌رسد که پایانی ناتمام است که بسیار طعنه‌آمیز است. زمان عادی این نمایش پس از شرکت در چهارمین بار نمایش، انتظار یک پیشرفت خارق‌العاده را داشتم، اما آن را به انجام نمی‌رساند و به جز اگر از هم‌اکنون از طرفداران این نمایش باشید، این کار چندان برای شما انجام نخواهد شد.

به این ترتیب فصل چهارم به پایان رسید. و با در نظر گرفتن این که انتظار زیادی نداشتم، در واقع به نوعی مفت هستم که این فصل آن چیزی را که انتظار داشتم را منتقل نکرد (می دانم، نوعی بیان گیج کننده). زمانی که روایت فصل چهارم را به طور کلی در نظر بگیرید، خواهید دید که بخش قابل توجهی از چیزهایی که در آن به تصویر کشیده شده اساساً بیهوده بودند. شروع از طرح فرعی Red Girl و، شاید، پایان دادن به الکس که به یک طرح فرعی کودک نیاز دارد، در حالی که در مورد دوم، واقعاً بی معنی بود.

اولین مدل مهم، برای حدود 95٪ در آن زمان چیزی در مورد چرخه پذیرایی نشنیده بودیم، و در اواخر قسمت های آخر الکس از سازمان تماس می گیرد و به او می گوید که یک مادر نوجوان، که صاحب فرزند می شود، الکس را برای برخورد با کودک انتخاب کرده است. با این حال، این نقطه طرح کجا رفت؟ مثبت نبود، زیرا مادر در نهایت دیدگاه خود را تنظیم کرد و الکس به دلیل اینکه فرصت مادر شدن را پیدا نکرد احساس بدبختی کرد.

دومین مدل مهم، پاکسازی روان (تغییر) الکس برای ماندن است. درباره شخصیت مرموز کارا ساکت است. در حال حاضر، شخصیت اسرارآمیز بسیار سخت است، با این حال بیایید به تجارت رسیدگی کنیم. فقط یک قسمت وجود داشت که پاکسازی ذهن اهمیتی داشت (و آنجا بود که سرهنگ هیلی از Reality Searcher در متخصصان DEO و همچنین Alex استفاده می کرد تا بفهمد چه کسی با شخصیت معمولی Supergirl آشناست). به غیر از آن، خط داستانی پاکسازی روان، نیاز به دلیل قانع کننده را پر می کرد، زیرا در نهایت، سرهنگ هیلی آن بدجنسی نبود که مدام تصور می شد، مأموریت کشف شخصیت واقعی سوپرگرل به طور غیرمنتظره ای برای سایر داستان ها متوقف شد (عمدتاً خط داستانی دختر سرخ، آزادی متخصص و لکس لوتور) و این داستان فرعی فقط برای ایجاد فشار تقلبی در میان کارا و الکس و همچنین ارائه یک ضربه جانبی برای کارا ساخته شده است. همانطور که من می خواهم فکر کنم در نهایت جایگزین الکس شد. در پایان روز، یک بار دیگر، بیهوده.

سومین مدل مهم، خط داستانی Red Girl. از همان ابتدا، من احساس می کردم که این پتانسیل بسیار زیادی خواهد داشت، با این حال، مانند چندین طرح فرعی دیگر، خیلی سریع به جایی نرسید. من باید از ملیسا بنویست به خاطر بازی او به عنوان یک پچ بسیار آماده به سبک اتحاد جماهیر شوروی تعریف کنم، اما این همان چیزی است که در طرح فرعی RD جذاب بود. همانطور که شخصیت لکس لوتور در قسمت آخر به دختر قرمز گفت: اگر شما اینقدر احمق نبودید و واقعاً در مورد من تحقیق نمی کردید، می دیدید که برای چه کسی کار می کنید. داستان فرعی RD با آماده کردن لکس برای نفرت از آمریکا و همچنین سوپرگرل شروع شد و با RD به پایان رسید که لکس مشکل ساز است (به این دلیل که لکس تلاش کرد او را بکشد و علاوه بر آن او را عذاب دهد) و خود را از دست داد. نجات سوپرگرل یک بار دیگر، هیچ توسعه واقعی وجود ندارد، فقط با عجله از طریق خط داستان مسابقه دهید. واقعاً، برخلاف شرایط اقلیمی، به‌ویژه وقتی فکر می‌کنید که RD حتی آنتاگونیست اصلی این فصل نبود.

من می‌توانم بی‌پایان درباره طرح‌های فرعی بی‌اهمیت ادامه دهم، اما به سادگی آن را رها می‌کنم.

خط داستان اصلی. آیا آن را دوست داشتم؟ نه واقعا. اساساً به دلیل روشی که محققان به اطلاعات و تجربه در مورد ماهرترین روش برای نوشتن داستان‌های متقاعدکننده که موضوعات قابل تأیید را منعکس می‌کنند، نیاز دارند، بدون اینکه به نظر برسند که آنها تلاش می‌کنند شما را با آن سرکوب کنند. بخش بزرگی از گفتمان در مورد خطری که مهاجران حاضر هستند احمقانه و قابل ستایش بود. باور این که آنها ممکن است صفحه ای از گفتارهای مائو، استالین، هیتلر یا موسولینی را گرفته باشند، با این حال تصمیم گرفتند طوری صحبت کنند که یک دانش آموز بعدی درباره این موضوعات صحبت می کند (مردم بزرگ - بیگانگان وحشتناک) مضحک است. علاوه بر این، چیز دیگری که خنده دار است این است که افراد در این فصل با چه سرعتی افسانه های خود را تحقیر و عفو کردند. در یک چشم سوسو زدن، بدون اینکه کسی به چیزی بپردازد، شروع به متنفر شدن از سوپرگرل و ستایش Specialist Freedom کردند، و بعد از آن لکس، و به همان سرعت از آخرین گزینه فاصله گرفتند و یک بار دیگر شروع به پرستش سوپرگرل کردند. هیچ خط تیره ای در این فصل به تصویر کشیده نشد. به سادگی سفید و سیاه است.

به هر حال، مسائل به طور قابل ملاحظه‌ای بیشتر وجود دارد، اما نمی‌خواهم توجه را به آنها جلب کنم (زیرا این نظرسنجی از قبل همه چیز را در نظر گرفته است). من به این فصل 5.5/10 قوی میدم. در هر صورت، بالاخره تمام مسائل این آواره سیاسی تمام شد. همچنین، فصل بعدی چیز دیگری برای نشان دادن خواهد داشت (در حالت ایده آل).

در صورتی که من این ممیزی را در زمان شروع نمایش نوشته بودم، امتیاز من به مراتب بالاتر از آن چیزی بود که در آن زمان وجود دارد. با این حال، با گذشت زمان و پایان فصل اصلی، هیجان من به دلیل نقص های اندک و در عین حال غول پیکر در طراحی که می بینم، کاهش یافته است. اینها در سایر برنامه های مرتبط با دی سی گرگ برلانتی (Chief Maker) بیشتر قابل توجه است، که در بیشتر موارد برای مدت طولانی تری اجرا شده اند، بنابراین می توانم دلیل کنم که با گذشت زمان به افزایش خود ادامه می دهند. ملیسا بی بزرگ، علیرغم گشایش های داستان و نقص در سازگاری شخصیت یا حس عادی، هنوز ارزش تماشا را دارد.

1. اولین موضوع داستان بزرگ: کارا مانند یک دانش آموز تمام سال را برای جیمز می خواند. سپس آخرین قسمت می آید و او به طور غیرمنتظره ای او را بیشتر شبیه خواهر و برادر می داند. چی؟

2. افتتاحیه طرح خمیازه دوم: گربه قوانین سیاره روز به روز و بازوی انتقال مربوط به آن را به جیمز اولسن می دهد. یک هنرمند عکاس شاید یک افتخار برنده شدن. با این حال، او از اداره یک انجمن خبری چه می داند؟ این مانند این است که از کسی که چند بار شکست خورده تعهد مالی بگیرید: به سادگی به او فرصتی برای از دست دادن پول بیشتری ارائه می دهید.

3. سوم: با کل ماجرا مانند یک تقلید از دهه پنجاه برخورد شد. او را تحقیر می کند، سپس او را می پرستد. او یک بدکار است، پس باید برای او مردی برتر باشد. مطمئنا امکان پذیر است، اما آیا خانم ها از این توسعه یافته تر نیستند؟

4. آیا چند نبردی را که الکس با سرزنش‌کنندگان با قدرت فوق‌العاده داشته است، به یاد می‌آورید، جنگ‌هایی که در آن از ابزارهای مختلف برای تقویت همبستگی خود و غیره استفاده کرده است؟ در واقع، از آنجایی که این ابزارها بیرونی بودند، چگونه می‌توانستند از استخوان‌ها، ماهیچه‌ها، بافت‌ها و اندام‌های او در برابر نظم و انضباط توزیع شده توسط افراد منزه محافظت کنند؟ در پایان روز، آنها اینجا را در حال عبور از دیوارها نشان دادند، بنابراین به سادگی به اطراف سیلی نمی خورد.

5. تجارب مختلف کریپتونیت که در مورد اینکه چقدر می تواند او را بد کند، چقدر باید نزدیک باشد، چقدر سریع روی او تأثیر می گذارد، متناقض هستند.

6. Supergirl ظاهرا می تواند به سرعت Glimmer حرکت کند (برای بررسی قسمت های ترکیبی را ببینید). با این حال او هرگز در هنگام مبارزه با دشمنان متعدد خود از سرعت فوق العاده استفاده نمی کند؟ چرا؟ در واقع، توضیح واضح این است که نبرد بسیار سریع خواهد بود، اما این به اندازه کافی عالی نیست.

5. آیا تا به حال دیده اید که هر یک از قدرت ها به فرد قدرت های زیادی می دهد که کاملاً بی اهمیت هستند؟ ویژنر می تواند آینده را ببیند، و به هر طریقی این به او اجازه می دهد تا طناب های ذهنی بسازد که می تواند مردان 200 پوندی را در اتاقی پرتاب کند؟

6. آخرین مورد: دختر کوچک قرمز در یک نبرد وحشیانه با سوپرگرل است (که در پست های تلویزیونی به عنوان "حماسی" به تصویر کشیده می شود، با این حال فکر می کردم به اندازه مبارزه او با Rule اعصاب خردکن نیست، و فلاش بک های تکراری که الکس را تحت تاثیر قرار می دهد، هرچند اساسی برای خط داستان، قدرت شرایط را کاهش داد). دختر کوچک قرمز واضح است که می تواند رعد و برق شلیک کند. این چگونه آسمان را کسل کننده می کند؟ به‌علاوه، وقتی الکس برای کمک کردن وارد عمل می‌شود، چگونه ممکن است این بانوی مشروط لکس لوتر، در شدت مبارزه برای کشتن سوپرگرل، قضاوت خوبی داشته باشد که همبستگی خود را حفظ کند و به الکس آسیبی نرساند. کشتی گیر لوچا لیبره؟

خوشبختانه، این فصل به عنوان مرکز کانونی خود یک طرح داستانی بسیار مرتبط تا به امروز داشته است، زیرا بخش قابل توجهی از کشور بر سر حضور خارجی ها خشمگین شده است، حتی تا حدی رئیس‌جمهوری که با آدم‌های سرگردان نقشه می‌کشد و یکی را از قتل تبرئه می‌کند، زیرا او «انسان» نبوده است. شاید بخشی از مبتلایان به هاری جمجمه ضخیم خود را الک کنند.

اما در اکثر موارد، همانطور که گفتم، هر چه این نمایش طولانی تر باشد، احتمالاً وحشتناک تر خواهد شد. ، با توجه به مشارکت قبلی تهیه کننده در پروژه های مختلف و به طور کلی نویسندگی. نوزده ابتدایی مطلق را تماشا کنید، به این فصل بروید، سپس، در آن نقطه، مکث کنید و قبل از اینکه روی موارد بیشتر تمرکز کنید، دریابید که ممیزی ها برای فصل بعد چگونه انجام می شود.

در زمانی که سوپرگرل در ابتدا شروع به کار کرد، پیام اساسی (یا به‌طور مناسب‌تر، پوشاننده) به‌ویژه علی‌رغم تماشاگران تحت فشار قرار گرفت. همانطور که من به طور طبیعی گمان می کنم بسیاری از مردم دیدند، این پیام به دیدگاه های ظالمانه دیگری در مورد مردم تمایل داشت. در هر صورت، من واقعاً اعتماد دارم که نمایش، در حرکت خود در سه فصل فراتر، در ادغام هر دو آدم انعطاف‌پذیر در داستان و نشان دادن وجود آنها در کنار هم و کنار آمدن بسیار بهتر شده است. به همین ترتیب، تعداد بیشتری از آنتاگونیست‌ها خانم‌ها در فصل جدید بوده‌اند، که تعادل خوشایندی را به لحن «زنان از نظر اخلاقی بهتر در مقایسه با مردان» از فصل اول می‌دهد و آنچه در واقعیت اتفاق می‌افتد را روشن می‌کند: همه نوع مردم. به طور مناسب به شر گرایش دارند، اگرچه عموماً شیطانی مشابه نیستند، و همچنین خیر.

با حرکت از مواضع فلسفی مردم در طول حرکت نمایش، من در واقع فکر می‌کنم موضع‌گیری‌هایی که در توالی‌های خاص اتخاذ می‌شوند به‌ویژه برای پیام سوپرگرل به معنای اصلی‌تر مناسب نیست. سوپرگرل، در مرکز او، نمونه زن استانداردهای مشترک او و سوپرمن است. سوپرمن خود به اهداف مرکزی انباشت دقیق و غیر دقیق فانتزی‌های افسانه‌ای وابسته بود، که اساساً روش‌هایی را برای کار مناسب روی این سیاره به دیگران منتقل می‌کرد (با احترام به دیگران نزدیک شوید، افراد مختلف را نکشید، و غیره). یک محفظه ابزار برای ساختن ابزار دیگری، در ثانیه ای که روی آنچه در این سیاره تجربه می کنید کار می کنید. اساسا، Supergirl کیت ابزار اصلی را در اختیار شما قرار می‌دهد، اما در آن مرحله دستگاه‌های خاصی را برای محفظه ابزار بعدی در اختیار شما قرار می‌دهد، که چگونه می‌پیچید تا آن انبار ابزار بعدی را توسعه دهید. برای فلسفه‌هایی که سوپرگرل بر اساس آن استوار است، من فکر می‌کنم که تا حدودی فاصله‌ای برای این نمایش است که آن گام اضافی را بردارد. با وجود این، با حرکت گذشته نمایش، فکر می‌کنم (و اعتماد دارم) که به رهایی از این عادت نزدیک می‌شود.

در مقابل، یکی از ویژگی‌های نمایش، زاویه نزدیک بودن به شخصیت‌ها است. الهامات شخصیت‌ها به‌طور کامل‌تر مشخص شده‌اند و داستان را به درجات قابل‌توجه‌تری نسبت به گذشته هدایت می‌کنند (در مسیر درست، می‌توانم اضافه کنم). من نگاه هایی به این موضوع در فصل یک دیدم، اما این موارد در فصل های بعدی عادی تر بود. به نظر می‌رسد شخصیت‌ها قابل اعتماد و قوی هستند، و شخصیت‌ها بیش از یک یا دو قسمت تحت تأثیر موقعیت‌های خاص قرار می‌گیرند (آسیب‌شناسی که به‌ویژه شخصیت‌های The Glimmer را آزار می‌دهد) و انتخاب‌های آن‌ها، به طور کلی، بر اساس داستان‌های ناخوشایند نیست. فشار اضافی و احمقانه ایجاد می کند (آسیب شناسی که بولت را عذاب می دهد، به خصوص بین دو "تیم").

از دیدگاه من، در پایان فصل سوم، سوپرگرل در رتبه دوم در خلاصه من از برنامه های DC قرار می گیرد. ، پشت افسانه ها. سوپرگرل من را نسبت به شخصیت‌ها احساس می‌کند و بیشتر انتخاب‌ها مطابق با پیشرفت فرد است. بلیز و بولت، عموماً به خاطر شکل دادن مداوم شخصیت‌ها به شکلی که شخصیت‌ها به آن‌ها نیاز دارد، به‌جای روش‌های جایگزین، عذاب می‌کشند.

اگر به‌دنبال جمله‌ای فلسفی مافوق بشری هستید، اسمال ویل را تماشا کن روایتگری است و آموزه های اخلاقی بیشتر با آنچه شخصیت ها در مرکز آنها قرار دارند مطابقت دارد. در حالی که سوپرگرل در ارتباط بین تماشاگران با شخصیت‌هایش عالی عمل می‌کند، اما در واقع تا آنجا که دقیقاً آنچه را که من می‌گویم، سیستم‌های اعتقادی شخصیت اصلی را منتقل می‌کند، از قلم افتاده است. من ممکن است به جرأت رویاپردازی کنم که همچنان از ترکیبات خود سود می برد، چیزی که مشخصا بلیز و بولت برای رسیدن به آن تلاش کرده اند.

موش‌ها قایق را ترک نمی‌کنند تا زمانی که هنوز چدار وجود دارد. به هر حال معتبر است، Supergirl برای همیشه یک نمایش درهم و برهم بود، یک درام فوق‌العاده که آغوش‌های دوست‌داشتنی‌تری نسبت به صحنه‌های نبرد زیبا ارائه می‌کرد. زمانی که در این دنیا احساس تنهایی می‌کردید، باید به سادگی چهار فصل ابتدایی آن را تماشا کنید و درخشش عزیزان فوق‌العاده مانند یک پوشش پشمی پشمی در اطراف شما قرار می‌گیرد. البته، در صورتی که شما بیش از سه یا چهار نفر تثبیت شده باشید، مطمئناً به طرح مفصل آن، بازی جذاب کارا، و همچنین اینکه در صورت هدف قرار دادن چیز سرگرم کننده، هیچ قسمت پرکننده ای وجود ندارد، ارزش قائل خواهید شد.

همانطور که گفته شد، ممکن است Supergirl بهترین نمایش Arrowverse نباشد، ممکن است احمقانه یا درهم و برهم به نظر برسد، اما با این فرض که شما ویژگی های عادی برای تلویزیون استاندارد را نادیده می گیرید، آنها در ارتباط با حضور در گردهمایی های سنین مختلف بسیار غالب بودند. و جهت گیری لازم نیست همه چیز ناراحت کننده و سنگین باشد، چند برنامه برای تسکین وضعیت ذهنی شما عالی هستند، صرف نظر از اینکه باید گاهی اوقات تا حدودی بی معنی به نظر برسند، بسیار شبیه نظرسنجی که مطالعه می کنید. در مجموع، در صورتی که آنها تحلیل عمومی را در مورد میزان نمایشی که می تواند دریافت کند رد کنند، مطمئن هستم که آنها متوجه خواهند شد که چگونه از کیفیت آن محافظت کنند، زیرا سه فصل ابتدایی آن طبق برنامه ریزی شده است و بخش بزرگی از آن چهارمی نیز عالی است.

در رابطه با فصل پنجم آن، من فقط چند قسمت را تماشا کردم زیرا به نظر می رسید عنوان سریال به گونه ای تغییر کرده است که با سلیقه من مطابقت نداشت. رساندن همه چیز به سطح شگفت‌انگیزتر هرگز برای صفحه کوچک یا بزرگ کار نمی‌کند، مگر اینکه یک خط داستانی باشکوه و انبوهی از پول برای خرج کردن در برنامه مالی داشته باشید. بسیاری از آن‌ها اشتباه کرده‌اند، تعداد کمی یاد گرفته‌اند و سوپرگرل مورد خاصی نیست، زیرا تلاش برای افزودن جاذبه به نمایش، مزایای معمول آن را از بین برده است. انگار که این لحن نیاز به دریافت اندکی مالیخولیا داشت، که تقریباً بیهوده است، زیرا برخلاف آغاز منحصر به فرد خود باقی مانده است.

اکنون که سریال به فصل آخر خود رسیده است، من تصمیم گرفتم فرصت دیگری به آن بدهید، و من انکار نمی کنم که قسمت هایی که بیشتر در آن شرکت کردم، مربوط به گذشته کارا بود. آنها بیشتر شبیه مواد منحصر به فرد Supergirl بودند تا جشنواره آشغال، زیرا بقیه مملو از تبادلات بی حد و حصر است، صحنه های جنگی ناگوار، مجموعه های نئونی (احتمالاً در یک معامله هالووین خریداری شده اند)، علاوه بر این چراغ های درخشان آنها برای بهبود کریسمس واقعا عالی به نظر می رسند. . تقریباً از سرگرمی‌هایی که قبلاً قطعه‌ای از چیزهای خوب بودند احساس ناامیدی می‌کنم و در حال حاضر می‌شنوند: «آرام باش... در هیچ شغلی شرمنده نیست»، هر بار که می‌گویند این روزها چگونه امرار معاش می‌کنند. ابراز پشیمانی از طنز وحشتناک من، زیرا نظرسنجی صرفاً سرگرم کننده است، اما موضوع این است که فرضیات بدون شک برای تعداد زیاد قسمت ها کم است.

در کل، اینطور نیست. یک نمایش حیرت انگیز، اما در عین حال نمایشی وحشتناک نیست. به احتمال زیاد هرگز آن را تماشا نکرده اید، بهتر است یک نسخه خانوادگی مافوق بشری از Emily In Paris را تصور کنید. با این حال، من به آن یک 5/10 شدید می دهم، که، تا آنجا که ممکن است به من مربوط شود، به این معنی است که قطعاً ارزش دیدن را دارد، اساساً با توجه به سه یا چهار فصل ابتدایی. در مورد بقیه، من قضاوت خواهم کرد، اساسا تا زمانی که سریال در نهایت به پایان برسد.

بسیار خوب، دیدگاه من در ساختار کامل آن به این صورت است: اول 50 درصد از سریال (و در صورت عدم موفقیت که 1 و 10 قسمت را بهتر می کنیم یا موضوع را پاک می کنیم، 8 مورد دیگر با هم به طرز تکان دهنده ای قوی هستند). نیمه دیگر یک ضایعات تمام شده است، دو قسمت آخر s1 برای تکمیل همه چیز. من از بازیگران و هنرپیشه‌ها لذت بردم، شخصیت‌ها، ارتباطات و پیشرفت‌شان را در نیمه اول یک بار دیگر دوست داشتم، با این حال دیگر کارکنان ناامید هستند. تأثیرات و سازماندهی - افتضاح در طول زمان، دستور اپیزود (و جهان) معمولی - بیشتر در نیمه ابتدایی، کاملاً در نیمه بعدی (همه چیز آنقدر وحشتناک است که حتی گلیمر هم نمی تواند تفاوت ایجاد کند). در واقع، می دانید، چند بار که من برنامه وحشتناک را تماشا کردم، شبیه به 1 فصل، کل برنامه را ارزیابی کردم (چون در کمال تعجب IMDB رتبه بندی فصل (چارچوب نفرت انگیز) را ندارد) و به نظر می رسد که رتبه بندی کل برنامه جالب نیست. در یک فصل، با این حال، پاسخ و دلیل من این است: فرض کنید که فصل شروع شما افتضاح است، و این افتضاح است تا جایی که باعث می شود نمایش را رها کنید، با مشرف به نقاط باشکوه، بعضی اوقات نقاط بزرگ، منصفانه نیست. در حال ارزیابی نمایش شما به همین دلیل است که GoT از من یک ستاره دارد، زیرا من حتی نتوانستم دو یا سه قسمت را تحمل کنم، اما بعداً برنامه را کامل تماشا کردم و از چندین خط، بسته سریال (با در نظر گرفتن نحوه اغراق و تبلیغ GoT، و تعداد نقاط ضعفی که دارد به هر حال شایستگی 1 ستاره را دارد). شما نمی توانید به سادگی به افراد بگویید که کارکنان باحالی که بعد از 100 قسمت شروع می شوند، نمی دانم، هیچ کس آن را تماشا نخواهد کرد. به سادگی در نظر بگیرید: من 40 دقیقه را برای همه چیز در مورد قسمت‌های این نمایش تلف کردم، برای چه؟ برای اینکه در نهایت سرخوردگی منصفانه را بدست آوریم؟ علاوه بر این، من خیلی بیشتر به شما می گویم، من متوجه شدم که دریافت چیزی جذاب از این برنامه با احتمال نزدیک به 100٪ مشکل ساز است، با این حال آن را شروع کردم، دو یا سه قسمت را تماشا کردم و عالی بود، و با این حال آن خط عالی را درک کردم. تا ابد تحمل نکنید و می‌توان آن را با خط وحشتناک اپیزود در این فصل جایگزین کرد. علاوه بر این، حدس بزنید چیست؟ نتیجه داد. علاوه بر این، یادم می‌رفت که آن را در قسمت دوازدهم رها کنم، می‌دانید، با توجه به این واقعیت که دیگر آن را دوست ندارم، با این حال می‌دانم که متعصبان چنین برنامه‌هایی هرگز نمی‌توانستند شما را جدی بگیرند، اگر مثلاً این کار را نمی‌کردید. نمایش را کامل کردم و دیدگاه شما را ارائه می‌دهم (من چیزهایی را رها می‌کنم فقط آنها شروع به از بین بردن مغز من می‌کنند و در کمال تعجب، همه چیز به‌طور قابل اعتمادی در نظر گرفته نمی‌شود)، بنابراین من از 8 قسمت خالی دیگر جان سالم به در بردم تا گزینه‌ای برای رفتن به گروه سوپرژیل‌ها رزرو کنم و اجازه بدهم. آنها می دانند نمایشی که دوست داشتند چقدر وحشتناک است. علاوه بر این، من خوشحال نیستم که این سریال چقدر وحشتناک است، من شخصیت ها را دوست داشتم، با خوشحالی قسمت های جالبی را با آنها تماشا می کردم، با این حال صرف 14 ساعت بیشتر در نمایش، با دستور اپیزود افسران قدرت، ارزش تلاش را ندارد. ، که شاید شما را برای 40٪ از قسمت ها (در بهترین حالت) درگیر کند؟

مبارزه با انگیزه برای از بین بردن کل این جهان زباله مانند زباله های قابل بازیافت، یک دستاورد خداگونه است که با هر قسمت از هر نمایش تکراری در داخل این جشنواره زباله، با شخصیت های مشابه، همان علم احمقانه، همان پیشرفت بی پایان امتحان می شود. آسایش خفن، همان حماقت دوگانه و خود مهم، همان «اقدام وحشتناک»، همان خرافات متضاد سطحی، همان روایت هولناک، همان بازی وحشتناک، همان گفتارهای کسل کننده، همان تأکید متوسط روی محورهای داستانی برگرفته از رئوس مطالب رایج در دیگر کمیک ها فیلم‌ها و سریال‌های کتاب، همان موقعیت‌های دور از ذهن، کمتر از سرگرمی‌های تاثیرگذار، و تکراری مشابه به طور کلی ناچیز، بی‌چون و بویی مشابه... بیش از بسیاری از قسمت‌ها.

من به آنچه هستم فکر می‌کنم. تلاش برای گفتن این است: The Bolt، The Blaze، Supergirl، Legends of Tomorrow، Batwoman... کل پیکان بی حسی وحشتناک است، عملاً هیچ لطف نجات دهنده ای ندارد، و منظور من کم است. ظاهری و کاملاً غیرعمدی، و درست زمانی که فکر می‌کنید یکی از نمایش‌ها آشکارا وحشتناک‌ترین است، نمایش بعدی، با کمی حماقت غیرقابل تصور، به یک شکست خارق‌العاده غیرقابل تصور می‌رسد. در واقع، من اساساً همان چیزی را که دقیقاً چقدر غیر قابل تحمل و به طرز مشمئز کننده ای وحشتناک است، تکرار کردم. به نظر می رسد این هوای داغ آلوده به طاعون مرا آلوده کرده است.

از آنجایی که این سطل زباله یک گوپ تکراری مشابه با نام های مختلف است، این نظرسنجی به درستی، بدون هیچ تضمینی، برای همه آنها، به غیر از کنستانتین، از آنجایی که این بخش ماهرانه اصلی در این لجن تهوع‌آور یک جهان بود. با این حال، بدون ابهام به لجن زباله‌دانی مشابهی تبدیل می‌شد که این زباله‌دان با زمان کافی است. و پلان، یا طراحان مختلف صدا، و غیره، با وجود این آشغال بودن، آنچه واقعاً مایه تاسف است این است که برخی دیگر برای تولید این آشغال ها غرامت دریافت کردند... صدها صدها و هزاران اپیزود خداپسندانه و بارهای ناپاک! به معنای واقعی، انبوهی بر روی انبوه، و انبوهی از ضایعات انسانی بلعیده، پردازش شده و حذف شده، انباشته شده است. آشغال هایی که من هرگز نمی توانستم خودم را در معرض آن قرار دهم اگر بر اساس شخصیت های DC ساخته نمی شد. به‌طور غم‌انگیزی، با بازنمایی‌هایی از VAPID ساخته و به تصویر کشیده شد! واقعا!

من واقعاً فکر می کردم که این سریال در فصل 2 و 3 افتضاح بود و از تماشای آن صرف نظر کردم. (با توجه به ارزیابی‌ها، من در شرکت خوبی بودم) من به بخش اولیه فصل چهار نگاه کردم و واقعاً می‌توانستم بدون برنامه سیاسی کار کنم، که واقعاً برای این برنامه خوب به نظر نمی‌رسید (این یک برنامه است که آیا افراد خارجی سعی می کردند همه را بکشند یا سالانه کنترل زمین را در دست بگیرند.. با این حال معتقدند که این داستان باید شبیه مهاجرت ایالات متحده باشد؟ در صورتی که خارجی ها ابرقدرت هایی داشتند که به اندازه خارجی ها آسیب می رساندند، همه در آمریکا کلاه MAGA به سر می‌کرد.) من از تشبیه‌های سیاسی متقاعدکننده بزرگ در داستان‌ها ناراحت نمی‌شوم (به Battlestar Galactica مراجعه کنید)، با این حال این نمایش بیش از حد نامحسوس است و واضح است که افراد را تا حدی غیرقابل قبول می‌کند.

اما وقتی که جان کرایر را به عنوان لکس لوتر معرفی کردند، همراهان به من گفتند که دوباره به آن نگاه کنم، و واقعاً یک نمایش جایگزین بوده است. آموزه های سیاسی بسیار محدود است یا دیگر وجود ندارد. علاوه بر این، داستان واقعاً مرکزی دارد که سریال در واقع هرگز نداشته است. او واقعاً این قسمت را میخکوب می کند و اساساً کل برنامه را از کمتر از حد ایده آل به نه وحشتناک در واقعاً تنها در 13 قسمت ارتقا داده است.

نمایش ها نیز به طور کامل از قابلیت ترکیبی «بحران» استقبال کرده اند. با امتحان مجدد چند شخصیت و طرح‌هایی که کار نمی‌کردند، شبیه به لویاتان، میکسی‌پلیکس و ویلیام (که در فضایی بسیار کوچک متفاوت بودند و به طور عجیبی با کارا آزاد بودند). داشتن گزینه امتحان مجدد botches واقعاً به این نمایش کمک کرده است و از همه شوکه کننده تر، "تجدید" آنها همگی گرند اسلم بوده اند. .

وقتی این سریال درگیر است و از شر مسائل قانونی خلاص می شود و هام ضربات شخصیتی می دهد و کمی نظم و انضباط دارد، نشان می دهد که این سریال پس از اینکه CBS آن را بعد از فصل اول انتقال داد، شایسته نجات بود. Melissa Benoist در این کار عالی است، کیفیت آن برای همیشه رستگار است. او احتمالا بهترین "بازیگر" نمایش های CW است و آنها می توانند کارهای بیشتری را با آن شخص انجام دهند. با این حال، ترس این است که به نظر می رسد این نمایش نمی تواند خود را با مشکلات طولانی مدت و جناح چپ دولتی کمک کند و به آن بازمی گردد. به نظر می رسد که همه آنها انکارناپذیر جناح چپ هستند و من فکر نمی کنم این رشته دوام بیاورد. با این حال، در حال حاضر، نمایش بسیار بهتری است

تام ولینگ (قهرمان سریال موفق CW Superman Series) و همبازی اش مایکل روزنبام گفتند که آنها 10 سال در این جهان ابرانسانی صرف کردند و داستان کارا با اسمالویل نیز پوشانده شد. هیچ الزامی برای نمایش دیگری وجود ندارد. به همین ترتیب، توضیح اینکه اسمال‌ویل بهتر است به این دلیل است که یک خط داستانی رشد یافته وجود داشت. سوپرگرل بزرگ‌هایی دارد که مانند افراد جوان رفتار می‌کنند. این نمایش در سرزمین دبیرستانی گرفته شده است. مطمئناً احساسات زیادی در اسمالویل وجود داشت، اما جذاب بود و به گونه‌ای از آن مراقبت می‌کردند که در صورت شانسی که آنها بزرگ‌تر بودند و یکدیگر را دوست داشتند، مانند بزرگ‌سالان با آن برخورد می‌کردند. این نمایش به اسمالویل هم توجهی نداشت و آنها اعصاب این را دارند که به یک شخص منحصر به فرد اسمالویل اشاره کنند؟ (کلویی سالیوان). کارا در اسمالویل یک شخصیت رقیب رئیس بود. کارا در سوپرگرل، طوری رفتار می‌کند که انگار از قدرت‌های خودش یا چیزی شبیه آن وحشت دارد. در اسمال ویل اگر کسی اسلحه ای شلیک می کرد، کلارک (سوپرمن) آنها را نجات می داد. بدیهی است که در یکی از قسمت های Supergirl، کارا در مقابل تلاش برای خاموش کردن سوئیچ ناامن، در آنجا ماند. سوپرگرل چی؟ علاوه بر این، چند بار گریه او را در شرایط احمقانه دیده اید؟ به عنوان مثال، در فصل 2 که او با Mon-El در آغوش می گیرد زیرا او عصبانی است. آیا کارا از اسمالویل می تواند این کار را انجام دهد؟ من اینطور فکر نمی کنم. او برای این کار انرژی ندارد زیرا سوپرگرل است. این معادل کلارک نیز هست. او انرژی کافی برای شعله قدیمی خود ندارد زیرا او سوپرمن است و باید جهان را نجات دهد. بررسی می کند. معقول است. منظورم این است که کارا در اسمالویل با زمان بندی بی عیب و نقص و به دلایل درست گریه می کند. او یک رفتار افراطی بود که در فیلم Supergirl که در آن به جای یک بزرگسال مانند یک دبیرستانی سرمشغله رفتار می‌کند، رفتاری شبیه به او نداشت. با فرض اینکه عاشق نمایش های قهرمان هستید، این یکی را تماشا نکنید. تا آنجا که ممکن است به من مربوط شود، اسمال ویل بهترین نمایش قهرمان جوان است. مهم نیست که در طول دهه 2000 ظاهر شد، به طور مداوم برای آنچه که به عنوان یک نمایش Youngster بود بهتر خواهد بود. مجموعه‌ای از فعالیت‌ها، صحنه‌های نبرد جالب، صحنه‌های خونین، خط داستانی جذاب برای بزرگسالان و همچنین نمایش کلی داستانی خیره‌کننده داشت. سوپر دختر چی داری؟