🎥 دانلود سریال Stranger Things 2016 (چیزهای غریب) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

در شهری کوچک که همه یکدیگر را می شناسند، یک اتفاق عجیب و غریب منجر به رخداد سلسله ای از اتفاقات می شود که در نهایت به ناپدید شدن یک بچه منتهی می شود. این اتفاق باعث می شود که این جامعه ی آرام به طور کلی به هم بریزد. سازمان های دولتی شیطانی و آن طور که به نظر می رسد، نیرو های ماورا الطبیعه ی نحسی در این شهر حضور پیدا می کنند. چن تن از افراد محلی به زودی متوجه می شوند که اتفاقاتی که در این شهر رخ می دهد بسیار فراتر از آن چیزی است که به نظر می رسد.
داستان در دهه 80 میلادی در شهر ساحلی لانگ ایلند اتفاق می افتد. پس از ناپدید شدن یک پسر جوان، تحقیقات برای پیدا کردن او آغاز میشود. خانواده، دوستان و پلیس محلی همگی درگیر معمای گم شدن این پسر هستند. اهالی شهر بعد از مدتی متوجه می شوند دولت، نیروهای ماورای طبیعی و یک دختر کوچک در گم شدن پسر دست داشته اند...
داستان سریال در سال 1980 رخ میدهد، “ویل” پسر جوانی است که روزی همراه با دوست صمیمی اش مایک به جنگلی میروند و در همانجا نیز ناپدید میشوند، تحقیقات گسترده و آزمایش های مخفی برای فهمیدن علت این اتفاق انجام میشود، طی همین اتفاقات با دختر بچه ای عجیب و غریبه رو به رو میشوند. اکنون مادر ویل و بقیه باید برای بازگرداندن آنها با نیرویی وحشتناک مقابله کنند که...
در شهر کوچکی که همه همدیگر رو می‌شناسن یه اتفاق عجیب منجر می‌شه به سلسله‌ای از اتفاقات...

جهت دانلود سریال Stranger Things 2016 (چیزهای غریب) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس چسبیده فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

گاهی یافتن کلمات برای توصیف اینکه عناصر خاص یک کار خلاقانه ناامیدکننده هستند یافتن آنها دشوار است. در مواقع دیگر فوق العاده آسان است.

فصل سوم سریال Stranger Things یک آشفتگی ناامیدکننده بود که پایه و اساس لطیف مجموعه ای را که بر اساس آن ساخته شده و شامل نوستالژی دوران 80 دهه ، منابع فرهنگ پاپ و هر داستان ترسناک / علمی است ، آشکار می کند. تروپ در وجود عنصر دیگر شخصیت های بسیار دوست داشتنی است که در نهایت با وجود طرح کپی + چسباندن که در فصل سوم برای آنها فراهم شده است ، فوق العاده قابل تماشا هستند.

چیزهایی که در هاوکینز ، ایندیانا وجود دارد ، هیچ چیز بدست آورده اند بیش از سه فصل غریبه. ما هنوز با همان موجود شرور ، همان قهرمانان و شرورهای حاشیه ای متفاوت روبرو هستیم. رفتارهای عمومی دولت با کلیشه های شوروی جایگزین شده است. این سریال از یک قضیه فلج کننده عاقبت رنج می برد که بازیگرانش را در حالی که به سمت یک نتیجه گیری کاملاً اجتناب ناپذیر حرکت می کند ، در حال اجرا است.

بخشی از من است که از دوم احساس کردم فصلی ، وقتی به سرعت متوجه شدم که این نمایش عرشه خلاقیت را تغییر داد و همان کارت ها را بازی کردم. فصل سوم اعتقاد من را تایید کرده است که این نمایش فقط حرکات جانبی را برای پخش باقی می گذارد و منابع به روز را شامل می شود.

Stranger Things همان چیزی است که وقتی تخم های عید پاک را به یک مجموعه تلویزیونی تبدیل می کنید ، اتفاق می افتد.

دومین مسئله اصلی که من با فصل سوم داشتم بسیار ساده است: کنایه دراماتیک. از نظر بینندگان ، طرح داستان برای فصل سوم تقریباً در قسمت و نیم اول آشکار شده است. شرور ، میزبان جدید و کل مشارکت روسیه کاملاً مشخص است. پنج قسمت بعدی صرف جلب شخصیت ها با آنچه مخاطب از قبل با درد از آن آگاه است ، می شود. جویس (وینونا رایدر) هنوز هم در جریان است و آهنرباهای مغذی خاصیت خود را از دست می دهند ، وقتی همه افراد تماشا می کنند دقیقاً چه چیزی در زیر بازار استارکورت نیرو می گیرد.

فصل اول در حین ساخت پر از رمز و راز و تنش بود. به یک نتیجه رضایت بخش فصل سوم یک آشفتگی مطلق است و هر آشکار مهم آنقدر زود اتفاق می افتد که بی صبر می شوید منتظر می مانید شخصیت هایتان در قسمت پنج آنچه را که در اپیزود دو به خوبی از آن آگاه بودید دریابند.

همچنین مواردی وجود دارد انتخاب های عجیب و غریب صدا ماکس (سدی سینک) می فهمد که برادرش توسط دوست شیطانی ما از وارونه تصرف شده است. در صحنه بعدی ، او در یک بیمارستان است که با دوستانش مشغول احمق است و فکر می کند مسئله خاصی نیست. صرفاً به این دلیل که این نمایش باید چرخ دنده ها را در طرح عاشقانه بلوغ تغییر دهد. وقتی مجبور است با آن فشارهای هورمونی ضربان دار کنار بیاید ، چگونه می تواند نگران برادرش باشد؟ GIGGLE GIGGLE GIGGLE.

فصل اول سریال Stranger Things بسیار بزرگداشت احترام و فرار است. فصل سوم یک آشفتگی مطلق است که مانند یک فتوکپی فتوکپی فتوکپی ارائه شده ضعیف احساس می شود. هرچه برادران دافر از فصل اول دورتر شوند ، ساختار خلاقیت احساس لزوما می شود.

همچنین برخی از گزینه های عجیب و غریب زنگ صدا وجود دارد. ماکس (سدی سینک) می فهمد که برادرش توسط دوست شیطانی ما از وارونه تصرف شده است. در صحنه بعدی ، او در یک بیمارستان است که با دوستانش مشغول احمق است و فکر می کند مسئله خاصی نیست. صرفاً به این دلیل که این نمایش باید چرخ دنده ها را در طرح عاشقانه بلوغ تغییر دهد. وقتی مجبور است با آن فشارهای هورمونی ضربان دار کنار بیاید ، چگونه می تواند نگران برادرش باشد؟ GIGGLE GIGGLE GIGGLE.

فصل اول سریال Stranger Things بسیار بزرگداشت احترام و فرار است. فصل سوم یک آشفتگی مطلق است که مانند یک فتوکپی فتوکپی فتوکپی ارائه شده ضعیف احساس می شود. هرچه برادران دافر از فصل اول فاصله بگیرند ، ساختار خلاقانه احساس خستگی می کند. همچنین برخی از گزینه های عجیب و غریب صدا وجود دارد. ماکس (سدی سینک) می فهمد که برادرش توسط دوست شیطانی ما از وارونه تصرف شده است. در صحنه بعدی ، او در یک بیمارستان است که با دوستانش مشغول احمق است و فکر می کند مسئله خاصی نیست. صرفاً به این دلیل که این نمایش باید چرخ دنده ها را در طرح عاشقانه بلوغ تغییر دهد. وقتی مجبور است با آن فشارهای هورمونی ضربان دار کنار بیاید ، چگونه می تواند نگران برادرش باشد؟ GIGGLE GIGGLE GIGGLE.

فصل اول سریال Stranger Things بسیار بزرگداشت احترام و فرار است. فصل سوم یک آشفتگی مطلق است که مانند یک فتوکپی فتوکپی فتوکپی ارائه شده ضعیف احساس می شود. هرچه برادران دافر از فصل اول دورتر شوند ، ساختار خلاقیت شل تر می شود.

Hj همچنین گزینه های زنگ عجیب و غریب وجود دارد. ماکس (سدی سینک) می فهمد که برادرش توسط دوست شیطانی ما از وارونه تصرف شده است. در صحنه بعدی ، او در یک بیمارستان است که با دوستانش مشغول احمق است و فکر می کند مسئله خاصی نیست. صرفاً به این دلیل که این نمایش باید چرخ دنده ها را در طرح عاشقانه بلوغ تغییر دهد. وقتی مجبور است با آن فشارهای هورمونی ضربان دار کنار بیاید ، چگونه می تواند نگران برادرش باشد؟ GIGGLE GIGGLE GIGGLE.

فصل اول سریال Stranger Things بسیار بزرگداشت احترام و فرار است. فصل سوم یک آشفتگی مطلق است که مانند یک فتوکپی فتوکپی فتوکپی ارائه شده ضعیف احساس می شود. هرچه برادران دافر از فصل اول دورتر شوند ، ساختار خلاقیت احساس لزوما می شود.

همچنین برخی از گزینه های عجیب و غریب زنگ صدا وجود دارد. ماکس (سدی سینک) می فهمد که برادرش توسط دوست شیطانی ما از وارونه تصرف شده است. در صحنه بعدی ، او در یک بیمارستان است که با دوستانش مشغول احمق است و فکر می کند مسئله خاصی نیست. صرفاً به این دلیل که این نمایش باید چرخ دنده ها را در طرح عاشقانه بلوغ تغییر دهد. وقتی مجبور است با آن فشارهای هورمونی ضربان دار کنار بیاید ، چگونه می تواند نگران برادرش باشد؟ GIGGLE GIGGLE GIGGLE.

فصل اول سریال Stranger Things بسیار بزرگداشت احترام و فرار است. فصل سوم یک آشفتگی مطلق است که مانند یک فتوکپی فتوکپی فتوکپی ارائه شده ضعیف احساس می شود. هرچه برادران دافر از فصل اول فاصله بگیرند ، ساختار خلاقیت احساس لزوم می کند.

من امیدوارم که فصل سوم Stranger Things بتواند بازگشتی برای شکل گیری این مجموعه باشد. در عوض ، این یک ناامیدی وحشیانه بود.

در واقع این اولین بررسی من درباره IMBD است ، اگرچه بیش از 15 یا 20 سال عضو آن هستم. من تصمیم گرفتم یکی را بنویسم ، بعد از دیدن تمام اظهارات مثبت در مورد فصل 3 ، احساس کاملاً مخالف خودم کردم. من فصل 1 "Stranger Things" را دوست داشتم ، یکی از بهترین نمایش هایی که تماشا کرده ام. فصل 2 برای من خیلی خوب بود ، قبلاً می دیدم که اوضاع به کجا می رود - طولانی می شود و تقریباً هیچ چیز جدیدی به قسمت قبلی نمی افزاید ، بدتر بود. اما فصل 3 واقعا بد است. خنده آور است ، غیرقابل ارتباط است ، پر از مزخرفات است. این تقریباً هیچ ارتباطی با فضای نمایش از فصل 1 (و بعضی دیگر فصل 2) ندارد. از هر نظر متفاوت است و از نظر خوب هم نیست. بعد از دو قسمت اول ، خودم از خودم سال می کردم که آیا تماشای آن را تا آخر تمام کنم یا نه. قسمت های بعدی را با یک چشم تماشا می کردم و در تلفن به چیزهای دیگر نگاه می کردم و تمام صحنه های گفتگوی "مهم" را رد می کردم. من در واقع قسمت آخر قسمت آخر را تماشا نکردم ، فقط جلوی آن را گرفتم. چرا در وهله اول "چیزهای عجیب" را دوست داشتیم؟ شاید به دلیل جو تاریک ، داستان در مورد آزمایش های مخفی و از راه دور ، هیولا و وارونه. این همان چیزی است که به اعتقاد من اکثر مردم آن را دوست داشتند. اگر نوشته خوبی بود ، من فکر می کنم فصل های بعدی باید بیشتر و بیشتر در مورد این موارد توضیح می دادند: ماهیت هیولا چیست ، چرا ظاهر شد ، چه چیزی می خواست ، وارونه چیست؟ در عوض در فصل 3 چه چیزهایی داریم؟ جو نور کرنی جدید ، نوعی هیولای جدید ایجاد شده از هوای کم ، اقدامات و تصمیمات غیرقابل توضیح برخی افراد در جایی ، شخصیت های جدیدی که با ضربه انگشت شما ظاهر می شوند ، فقط به این دلیل ... و هیچ پاسخی برای س toالات مهم وجود ندارد از داستان اصلی که ما را گرفتار کرد دو چیز آزار دهنده در اینجا تغییر از داستان اصلی به داستان زندگی بچه ها و درگیر شدن روس های بد قدرت بود. در مورد اولی ، نمایش به سادگی داستان خود را تغییر داد (حدس می زنم یا به دلیل ایده پردازی سازندگان / نتفلیکس ، یا آنها می خواستند البته "محصول" خود را برای بیشترین فصل ممکن طولانی کنند). اکنون ساعت ها و ساعت های نمایشی درباره "روزی از زندگی ... یک اسم اینجا بگذارید ..." به ما معرفی شد. من متوجه شدم ، بچه ها بزرگ می شوند ، نوجوان می شوند ، آنها شروع به ایجاد احساسات نسبت به یکدیگر می کنند ، بلا بلا ... اما این همان چیزی نبود که در وهله اول چیزهای غریبه بودند! و حتی در آنجا نیز هیچ پیشرفت داستانی وجود نداشت. در عوض ، صحنه ها را از یک زوج ، به زوج بعدی ، سپس به زوج بعدی و سپس دوباره برگرداندیم. آنها دو جمله به هم می گویند و ما جلو می رویم. شستشو ، تکرار ، شستشو ، تکرار ... نکته آزار دهنده دوم شاید خنده آورترین و باورنکردنی ترین آنها باشد - معرفی روسهای بزرگ بد. آنها فقط از هیچ جا ظاهر شدند ، تقریباً همه چیز را در مورد آزمایشات ، دری به دنیای دیگر ، شاید هیولا می دانند (چگونه ، چه چیزی می خواستند ، چرا این کار را می کردند ، اینها سوالات احمقانه ای است که هیچ کس به آنها توجه نمی کند ، درست است؟) . آنها منابع نامحدودی داشتند ، بدون اطلاع در خاک آمریکا کار می کردند (WTF ، HAHAHAHAHA) ، دارای تکنولوژی و ماشین آلات شگفت انگیزی بودند (؟؟). و سپس پسر روسی "شوارتزنگر"؟ آه ، آقاجان ، این کاملا مضحک و کاملا غیرواقعی بود. صحنه ای که او در اطراف صدها نفر از مردم که 4 ژوئیه را جشن می گیرند با لباس های تیره نظامی و اسلحه در دستش (!!!) قدم می زند ، دقیقاً به همین ترتیب ، او یک مرد را شلیک می کند ، اما حدس بزنید ، مردم اطرافش متوجه نمی شوند ، روی آنها بادکنک و آب نبات و لبخند دارند. مزخرفات کامل! یا وقتی شخص "توطئه" آمریکایی توانست یک گارد روسی را با لهجه بد روسی خود فریب دهد ؟؟؟؟؟ چه شوخی! در آن مرحله صادقانه فکر کردم Stanger Things به ژانر تقلید مسخره رفت. تمام مسایل روسی بسیار من را به یاد فیلم های مسخره غیر واقعی جیمز باند قدیمی متعلق به دهه 70-80 انداخت. شما همیشه یک شرور با پایگاه در ماه / جزیره / برف / زیر زمین داشتید ، با منابع نامحدود ، صدها نفر تحت فرمان او کار می کردند ، در بعضی از اتاق های بعضی صندلی ها روی برخی راهروها دکمه ها را فشار می دادند. و بچه های ما فقط 3 یا 4 در برابر صدها نفر هستند ... و به هر حال ، من خودم اروپای شرقی هستم ، تصویر و عملکرد همه روس ها غیرواقعی و بد بود ، آنها عمل نمی کنند و صدا نمی زنند و همه چیز را به روشی که نمایش نشان می دهد صادقانه بگویم به هر حال ، برای پایان دادن به این ، تماشای فصل 3 این نمایش که زمانی عالی و بسیار امیدوار کننده بود ، اتلاف وقت و ماده خاکستری کامل بود. من هیچ چیز جدیدی را که در آینده درباره چیزهای عجیب و غریب به وجود خواهد آمد تماشا نمی کنم. برای من این نمایش در فصل 1 آغاز و پایان یافت.

فصل یک و دو این سریال خیلی باحال بود و باید همینجا تمام می شد. سپس فصل سوم آمد، من به این فکر می کنم که چقدر احمقانه به نظر می رسد. روس های شرور؟ واقعا؟؟؟ من تمام نوستالژی دهه 80 را می‌دانم که آنها سعی می‌کردند ایجاد کنند، اما آن‌ها با تمام گاز حرکت کردند و پدال گاز را پایین آوردند و به آن سرعت 88 مایل در ساعت رسیدند و در نهایت با یک خط داستانی مضحک به پایان رسیدند. کلیت این ایده که «روس‌های شیطانی» به‌نوعی یک پایگاه فوق‌مخفی ساخته‌اند بدون اینکه آمریکایی‌ها متوجه شوند، کمی توهین‌آمیز و غیرقابل باور است (حتی اگر مجبور باشم اعتقاد را به حالت تعلیق درآورم، باز هم نمی‌توانم منطق را نادیده بگیرم). اینجا خانه امنی برای چند جاسوس روسی نیست تا پایگاه عملیاتی ایجاد کنند. این پایگاهی با (حداقل) چند صد سرباز شوروی است و ظاهراً آنقدر طولانی است که برای سفر به زیر زمین به یک گاری نیاز دارید، همه بدون هیچ گونه شناسایی هیچ آژانس آمریکایی در اوج جنگ سرد ساخته شده است. من فرض می‌کردم که آژانس مسئول باز کردن پورتال در وهله اول حداقل چند سال در هاوکینز می‌ماند تا مطمئن شود که چیزی پشت سر نگذاشته است... نمی‌دانم، چیزی شبیه به موبایل گو (که وقتی واقعاً به آن نگاه می کنید شبیه پوک می شود). منابع ساخت چنین چیزی حتی اگر این مرکز خرید را ساخته باشند، یک کابوس لجستیکی خواهد بود. سعی کنید به یاد داشته باشید که آنها سعی کردند موشک های هسته ای را در کوبا قرار دهند و گرفتار شدند. آیا آنها واقعاً صدها میلیون دلار برای عملی خرج می کنند که ممکن است مؤثر باشد یا نباشد؟ به نوعی، یک دسته از بچه ها بدون توجه تمام نگهبانان مسلح و دوربین ها وارد آسانسور می شوند. شوروی ها نه تنها به اندازه کافی احمق هستند که به هر کسی اجازه ورود به پایگاه آنها را بدهند، بلکه از یونیفورم و سلاح های نظامی شوروی خود نیز استفاده می کنند (اینطور به هیچ وجه جلب توجه نمی کند ...). هیچ دلیلی برای حضور روس ها در هاوکینز وجود ندارد و هرگز توضیح داده نمی شود که چرا آنها سعی می کنند یک پورتال را به بعد دیگری باز کنند یا از وجود آن اطلاع دارند (مگر اینکه سریال را از طریق نتفلیکس تماشا کرده باشند). روس‌ها به سادگی وجود دارند، زیرا نویسندگان فکر می‌کردند کشتن قرمزهای شرور واقعاً بسیار جالب است (نازی‌ها در دسترس نبودند)! همه روس‌ها به‌عنوان سادیست‌هایی به تصویر کشیده می‌شوند که از مصرف مواد مخدر و کتک زدن کودکان لذت می‌برند (سرهنگ شیطانی روسی: هاهاهاها... خیلی خوب است رفیق بد باشی حالا بیایید برویم چند توله سگ را غرق کنیم، چون امروز خیلی احساس بدی دارم!). حتی یک ترمیناتور روسی وجود دارد که تنها کارش این است که ظالم باشد و دانشمندان را در هوا به دلیل ناکامی در آوردن شر به جهان خفه کند. ما آن را دریافت می کنیم! روس‌ها شیطان هستند... نویسندگان این سریال همیشه از توضیح اینکه چرا هر چیزی در برنامه به همان شکلی که می‌شود کار می‌کند یا چگونه روس‌های شیطانی در وهله اول این پورتال را کشف کردند، مخالف هستند. بزرگسالان این سریال نیز آنقدر خنگ هستند که به نظر می رسد تنها کسی که متوجه می شود عنکبوت چند پا غول پیکر در حال راه رفتن است، یک دختر بچه است (به آتش بازی های کوچک که قدردانی می کنید نگاه کنید! اینجا آمریکا، آزادی و کوکاکولا را جشن می گرفتید! توجه نکنید. به هیولاهای آشکار!). وقتی جیم هاپر با مقامات تماس می گیرد و می گوید که روس های شیطان صفت مذکور در خاک آمریکا هستند، کاری انجام نمی شود. من حتی می‌توانم رونالد ریگان را در دفتر بیضی تصور کنم که به ژنرال‌هایش می‌گوید کناره‌گیری کنند، زیرا یک دسته از دانش‌آموزان راهنمایی می‌خواهند آمریکا را نجات دهند (که به تفنگداران دریایی نیاز دارد وقتی داستین در حال آواز خواندن «داستان پایان ناپذیر» است!). Mind Flayer، موجودی منزجر کننده ساخته شده از چیزی که از فاضلاب بیرون می خزد، این گوه جادویی را ایجاد کرد تا Eleven را برای بستن پورتال بین بعدی نابود کند. از همه طرح‌هایی که نویسندگان می‌توانستند استفاده کنند، برای مثال استفاده از یکی از آن بچه‌های عجیب و غریب بود که قدرت باز کردن یک پورتال را داشت. تماشای آن جالب بود. آنها در فصل دوم به نوعی فراموش شده بودند. اما استفاده از «روس های شیطانی» کمی کلیشه ای است.

فصل اول یک تسکین کامل از نمایش‌های کاملاً فرمولیک، بدونید-بعد-آینده، قابل پیش‌بینی در اطراف بود، برخی از آنها تا حدی موفق و استقبال می‌شوند، اما ما همیشه مشتاقانه منتظر "نمایش بزرگ بعدی" هستیم.

چیزهای عجیب تری هم داشتند. یا حداقل، اینطور به نظر می رسید. فصل اول قطعاً همه ما را بیشتر خواستار کرد و انتظار طولانی برای ادامه داشت، سپس شروع به سراشیبی کرد اما با افزودن همان فرمول‌هایی که به نظر می‌رسید سریال از آنها دور شد (که بهترین چیز سریال بود)

فصل دوم، اگر چیزی بیشتر از نویسندگان سریال وجود نداشت، باید پایان رضایت‌بخشی پیدا می‌کرد، زیرا فصل سوم چیزی بیشتر از آن را ارائه نکرده است، بلکه آن را به زمینه‌های کلیشه‌ای جدید برده است، و از مزایای بسیار کمی بهره می‌برد. از گروه بازیگران بزرگی که باید بیشتر به آن اهمیت می‌دادند، و نویسندگان باید حداقل به دنبال ارائه آن چیزی بودند که خود بازیگران مستحق آن بودند.

متاسفانه، نمایش به سادگی دچار سردرگمی شد. از فصل دوم بازیگران کمتر دوست‌داشتنی وارد این ترکیب شدند و ما منتظر نقطه‌ی داستانی بودیم که ثابت کنند بازیگران کامل هستند و چیزی در آستین دارند. هیچ کدام از اینها اتفاق نیفتاد. با این حال، تماشاگران بخشنده بودند. سلام، ممکن است رشد و پیشرفت خوبی برای فصل سوم وجود داشته باشد، درست است؟ دوباره اشتباه. آن دو شخصیت که مکس و بیلی هستند، خوب، آنها دلیلی برای حضور در نمایش نداشتند، مثل این است که آنها به چند کاراکتر وحشی نیاز داشتند تا بتوانند هر نوع نوشتنی که باعث نجات گربه می شود را وارد نمایش کنند، نه به این دلیل که برنامه ریزی شده بودند. اما به این دلیل که آنها دقیقاً برعکس عمل کرده بودند: اصلاً هیچ چیزی را برنامه ریزی نکرده بودند.

هر چه بیشتر می نویسم بیشتر احساس "نوستالژی" نسبت به فصل اول می کنم. این دلیل اصلی عملکرد خوب سریال در فصل اول بود: بازی با نوستالژی. اما هنگامی که آن را به بخش قوی یک نمایش تبدیل کردید، با بازیگران دوم، و فیلمنامه نویسی رتبه سوم، حتی چهارم یا حتی پنجم را در اولویت ها، خوب، حتی باعث می شود قدردان باشید که چنین دوران شیرینی مانند دهه هشتاد گذشت.

فصل 3 کلاژی است از "چرا چند زبان روسی را به ترکیب اضافه نکنیم... چرا آن را بدتر نکنیم... آیا به جای تهاجم بدن ربایان به آنها یک بیگانه نمی دهیم...؟ ... چرا نمی کنیم..." تا زمانی که ما به عنوان بیننده چنین می گوییم: چرا فقط نمایش را فراموش نمی کنیم و اجازه نمی دهیم آن را بسازیم. با شکوهی که زمانی داشت پایین بیایید.

این شرم آور است. آنها روی یک چیز خوب بودند. در عوض، آنها هر فیلم یا نمایشی ساخته‌اند که از نوستالژی دهه 80 استفاده می‌کند، خوب، بیش از حد، قدیمی. من مشتاقانه منتظر هر محتوایی هستم که بازیگرانی داشته باشد که از فصل اول بخشی از برنامه بوده اند (از فصل دوم، خب، برایم مهم نیست که آنها به سادگی فراموش شوند، آنها همه چیز خود را داده اند فقط معلوم شد که مستقیماً متوسط است)

هر فصل از «چیزهای عجیب» به نظر یک فیلم فرانچایز پر از تعلیق و هیجان انگیز است. شروع-وسط-پایان و فصل قطعی خود را دارد، هر چند بذر ظریفی برای فصل بعد باقی می گذارد. این نمایش به طرز بسیار جالبی دنیای علمی تخیلی ایجاد می کند (مخصوصاً در فصل 1) و سپس عناصر مختلف تعلیق، هیجان انگیز، فانتزی، اکشن، درام، کمدی، عاشقانه، رمانتیک و همچنین ترسناک (در برخی از بخش ها) را بسیار هوشمندانه بررسی می کند و شما را پرچ می کند. همه را از طریق. خوشبختانه هرگز با ژانرهای متعددش درهم نمی‌آید یا به هم نمی‌خورد.

هر فصل از قالبی پیروی می‌کند که در آن آهنگ‌های متعدد از همان ابتدا به موازات یکدیگر اجرا می‌شوند تا زمانی که در مرحله قبل از اوج با هم ادغام شوند و پس از آن گروه به دو دسته تقسیم می‌شود. واحدهای کوچکتر برای قرار گرفتن در یک ماموریت مشترک در پایان. این قالب برای نمایش کاملاً کار می‌کند، زیرا شخصیت‌های گروه آن را در داستان‌های فرعی مختلف به کار می‌گیرد و شما را با تنوع درگیر می‌کند. با این حال، الگوی ویرایش آنقدر تند است که درست زمانی که انتظار دارید بیشتر در یک قطعه خاص بکاوشید، روایت به طور نامنظم به طرح دیگری و سپس دیگری و سپس دیگری کاهش می‌یابد. این تا حد زیادی در فصل 2 و 3 اتفاق می افتد و در برخی مواقع، الگوی آن تحریک می شود. الگوی دیگر انتقال از یک صحنه به صحنه دیگر است که به قدری اتفاق می افتد که زیاده روی به نظر می رسد. سرعت نمایش سریع است و به شما نفسی نمی دهد تا بنشینید و استراحت کنید یا تجزیه و تحلیل کنید. خوشبختانه سازندگان طعم را در منطقه تعلیق-هیجان‌انگیز آبی واقعی حفظ کرده‌اند، بدون اینکه آن را تبدیل به یک درام تیره یا آهسته بسازند.

فراتر از پیش‌فرض و وعده‌ی دنیایی تخیلی، Stranger Things عمدتاً به دلیل آن کار می‌کند. شخصیت های رنگارنگ متنوع ال، هاپر، جویس، نانسی یا چهار دوست - هر یک منحصر به فرد هستند و نقش جالبی برای بازی کردن دارند. همچنین هر شخصیت به قدری قوی نوشته شده است که شما نمی توانید هیچ یک از آنها را به عنوان قهرمان اصلی انتخاب کنید یا کسی را به عنوان بازیگر مکمل رتبه بندی کنید. این یکی از معدود نمایش‌ها (یا شاید تنها نمایش) است که تقریباً همه شخصیت‌ها دارای وزن یکسانی هستند، نه فقط در زمان نمایش، بلکه در نقششان در داستان و همچنین اینکه چگونه شما به هر یک از آنها ریشه می‌دهید. حتی شخصیت‌هایی که به نظر می‌رسد در ابتدا تنها بازیگران مکمل هستند، در طول فصل‌ها برجسته‌تر می‌شوند. بهترین مثال مربوط به استیو کارینگتون است که در فصل 1 به عنوان یک مرد معمولی در دانشگاه ظاهر می شود اما در نهایت دوست داشتنی تر می شود. اریکا، مکس یا بیلی هم همین‌طور است!

توطئه‌ای که در فصل 1 ایجاد شد، در فصل 2 و 3 کمرنگ می‌شود، زیرا شما بیشتر و بیشتر به دنیا عادت می‌کنید. فصل 3، به ویژه، گاهی اوقات با یک آهنگ اکشن از یک مزدور روسی که در حال تعقیب هاپر است ادامه می‌یابد، که منجر به ایجاد سکانس‌های اکشن طولانی‌مدت در یک چیدمان سرگرم‌کننده می‌شود - چیزی که به نظر اجباری می‌رسد و با ژانر اصلی همخوانی ندارد. نمایش. سپس یک اپیزود استراحت (فصل 2، قسمت 7) وجود دارد که با داستان کلی سریال ارتباطی ندارد و وقتی می بینید که پایین ترین قسمت در IMDb است تعجب نمی کنید. می‌توانید این یکی را کاملاً از دست بدهید و باز هم هیچ چیز در تجربه تماشای شما یا جریان داستانی نمایش تغییر نمی‌کند.

این سریال به‌طور ماهرانه در اوایل دهه 80 می‌گذرد و مرجع دوره هرگز در شما نیست. صورت. روایت آنقدر جذاب است که هرگز آگاهانه متوجه نبود تلفن های همراه یا سایر ابزارهای مدرن نمی شوید. هر قسمت در یک نقطه قلاب قطعی به پایان می رسد که از شما می خواهد به جلو ادامه دهید. علیرغم داشتن مضامین بزرگسالی از ترس موجودات و آزار کلامی، این نمایش هنوز به طور قابل لمسی معصومیت دوستی دوران کودکی را به شیوه ای بسیار ارگانیک به تصویر می کشد.

بنابراین من سری 3 را در یک آخر هفته تماشا کردم (همچنین همه سری 1 و برخی از 2 را قبلاً تماشا کردم.) فقط می توانم بگویم که باید کار دیگری می کردم زیرا S3 بسیار ناامید کننده و خسته کننده بود. در اینجا دلایل من است.

1. نداشتن داستان بنابراین هیولاهای مرموز بدون هیچ هدفی تصمیم می گیرند از طریق دروازه ای زیرزمینی به شهر کوچک هاوکینز حمله کنند. در همان زمان، روس ها سعی می کنند دروازه را باز کنند، علیرغم اینکه می دانند هیولاها در طرف دیگر خوابیده اند.

2. دعوای کنایه آمیز تقریباً در همه گروه‌بندی‌های شخصیت‌ها، آنها به طعنه‌آمیز، گاهی برای دقایق متوالی با هم جدل می‌کنند. بسیاری از اینها را بدون هیچ ضرری برای داستان فوروارد کردم. از آنجایی که هیچ یک از این اپیزودهای دعوا به داستان اضافه نمی شود، وقت تلف می شود. تقریباً انگار فیلمنامه‌نویس‌ها فکر می‌کردند: "اوه! ما اینجا با هم گفت‌وگو می‌کنیم! اجازه دهید شخصیت‌ها چیز مهمی که ممکن است به داستان اضافه کند، نگویند. در عوض آنها را با هم اختلاف بیندازیم!" در واقع، یکی از شخصیت‌ها حتی در یک نقطه (شاید یک آگهی تبلیغاتی؟) می‌گوید: «لطفا دست از مشاجره بردارید!»

3. صحنه های تصادفی غیرمنطقی که باعث کند شدن داستان می شود. چندین مورد از این موارد وجود دارد، اما این احمقانه ترین مورد تصادفی و غیر ضروری است. بنابراین ظاهراً دو شخصیت باید یک آهنگ برای یکدیگر بخوانند تا اینکه یکی از آنها اطلاعات حیاتی را ارائه دهد که جهان را نجات دهد. متاسفم؟

4. نوستالژی در مقابل داستان. بله، نوستالژی دهه 80 خوب بود، اما داستان همیشه اول است. داستان را با جهت مستقیم و واضح به جلو هدایت کنید. بگذارید نوستالژی از داستان حمایت کند، نه برعکس.

5. قدم زدن. اگر بدانم قرار است به نحوی پاداشی داشته باشد، از شروع آهسته مهم نیست. با این حال S3 قبل از اینکه اشاره ای به یک داستان شود، دو قسمت را گرفت. دو اپیزود! در زمان نمایش، که تقریبا دو ساعت است! متأسفم، اما یک داستان باید خیلی زودتر از آن به بینندگان/خوانندگان/شنوندگانش ایده ای از جهت و هدفش بدهد.

6. ریپوف از فیلم های دیگر. من بسیاری از فیلم‌هایی را که منتقدان دیگر ذکر کرده‌اند ندیده‌ام، اما به نظر می‌رسد که چندین داستان و عناصر از فیلم‌های دهه 80 وجود داشته است که ST از آن‌ها استفاده کرده است. همه اینها خیلی خوب است، اما داستان باید همیشه اول باشد. ST به اندازه کافی برای اورجینال بودن آن در S1 بود. بسیار غم انگیز است که این فیلم به سادگی تبدیل به یک فیلم بی‌مزه از فیلم‌های دیگر در S3 شد تا اینکه به خودی خود تبدیل شود.

7. قابل پیش بینی در کل مجموعه فقط یک سورپرایز وجود داشت و آن هم درست در پایان بود. خیلی خوب بقیه چیزها علامت گذاری شده بود. در نتیجه، از بخش های قابل توجهی رد شدم.

8. حماقت ها! اسپویل ها در پیش هستند!

* پس چرا هاپر به جای دویدن به داخل اتاق امنی که جویس در آن بود، فقط به جویس نگاه کرد؟ فقط چند قدم بود و او وقت داشت. * پس چرا هیچ کس قبل از رفتن به ماموریت نجات، ثابت پلانک را بررسی نکرد؟ * پس هدف My Little Pony چه بود؟ شما کاملاً انتظار دارید که شخصیت‌ها کاملاً روی نجات جهان تمرکز کنند، نه اینکه چرا کوله‌پشتی بچه‌ها این شکل کارتونی را روی آن دارد.

9. کلیشه ها فراوان است. S1 از نظر کلیشه ها بسیار خوب بود، فیلمنامه نویسان خود را مهار کردند و فیلمنامه و کارگردانی بسیار محکمی تولید کردند. از سوی دیگر، S3 در انبوهی از کلیشه‌ها غوطه‌ور شده است که برای فهرست کردن در اینجا بسیار زیاد است.

خلاصه. این پتانسیل واقعاً درخشش را داشت. با این حال، بهترین گزینه برای کسانی است که می خواهند زمان بی فکر، بد نوشته و غیراصلی را تلف کنند. برای کسانی که به دنبال یک سریال مناسب، اصلی، قابل تامل، پرتنش و غافلگیرکننده هستند، به جای دیگری نگاه کنند. مطمئناً این چیزی نیست که شما به دنبال آن هستید.

این سریال از همان ابتدای قسمت اولش محیط را تنظیم می کند. داستان سریال بسیار جالب است. خط داستانی شما را درگیر می کند. برادران دافر این سریال را به خوبی کارگردانی کرده اند. هر صحنه کاملاً جدید به نظر می رسد. با پیشرفت سریال محیط بسیار متشنج و ترسناک می شود. این شما را در لبه صندلی‌تان نگه می‌دارد.

بازی‌ها نسبت به کل بازیگران برجسته است. هر شخصیت نقش خود را با کمال مطلق به تصویر کشیده است.

موسیقی پس زمینه عالی است. جلوه های بصری نیز خوب است. در صحنه‌های پرتنش و ترسناک، امتیاز پس‌زمینه ستون فقرات شما را سرد می‌کند.

به طور کلی، «چیزهای عجیب» یک سریالی است که باید تماشا کنید! فصل دوم ادامه خوبی برای فصل اول است. داستان این بار هم خوب است. در فصل دوم پیوند بین شخصیت ها به زیبایی نشان داده می شود. زمان زیادی برای توسعه کاراکتر در نظر گرفته شده است، بنابراین احساس می کنیم در این فصل بیشتر با شخصیت ها ارتباط برقرار می کنیم. چند قسمت آخر بسیار پرتنش هستند و شما از اوج هیجان زده خواهید شد. علیرغم اینکه پرمخاطب ترین سریال نتفلیکس است (+65 میلیون بازدید برای فصل سوم)، من تعجب می کنم که چرا مردم از این فصل سوم انتقاد می کنند. چیزهای عجیب در فصل سوم سطح بزرگ تری پیدا می کنند. اکنون مشکل بزرگتر است. تماشای این فصل بسیار جالب است. منتظر فصل چهارم...

تقریباً چیزی جز چیزهای خوب، در واقع عالی، در مورد «چیزهای عجیب» نشنیده بودم، علیرغم اینکه انتقادات زیادی را برانگیخت (مانند بسیاری از برنامه های محبوب این روزها، علاقه به تماشای آن زیاد بود. به دلیل مجذوب بودن مفهوم و ایده های مختلف آن

«چیزهای عجیب و غریب» در بیشتر موارد سزاوار عشقی است که دارد، برای من اصالت نداشتن آن مشکلی نبود زیرا بسیاری از چیزهای دیگر را به طرز شگفت انگیزی اجرا می کند. نه کامل و نه حتی با کیفیت، اما وقتی خوب بود، همانطور که در فصل اول کاملاً عالی نشان داده شد، پسر بیش از حد عالی بود. Things' یکی از بهترین کارهایی است که نتفلیکس انجام داده است و بسیار بالاتر از استانداردهای عمومی خود است.

کاملاً موافقید که فصل 2 به خوبی فصل 1 نیست. هنوز عناصر زیادی در آن وجود دارد. فصل 2 که مخصوصاً در مورد فصل اول خوب بود و بخشی از جذابیت سریال بود، اما به نحوی نوشته نشد به نظر می رسد سفت، متمرکز یا گرد است و برخی از آن کمی اجباری و واضح بود.

همچنین احساس می‌شود که برخی از جلوه‌ها آنقدرها هم اصلاح نشده‌اند. در حالی که بازی تقریباً از همه بازیگران عالی است، بازی بیش از حد ملودراماتیک وینونا رایدر با همه چیز در تضاد بود.

همه چیزهای دیگر بسیار خوب اجرا شده اند. اکثریت قریب به اتفاق مواقع، جدا از عدم اصلاح برخی از جلوه ها در فصل دوم، ارزش های تولید بسیار عالی هستند. بسیار شیک و اتمسفریک، با چند تصویر واقعا زیبا که باورش نمی شود چنین کیفیت بالایی از یک نمایش نتفلیکس آمده است. موسیقی دلخراش و نوستالژیک است.

نوشتن کاوشگر است و دارای مغز و قلب زیادی است، با طنز ملایم و زیبا که غلبه نمی‌کند، درام و تنش واقعاً تکان دهنده. داستان از لحاظ فضایی غنی است و اگرچه ایده های داستانی اصلی نیستند و به طور قابل درک به عنوان مشتق توصیف شده اند، اجرا و گفتن این ایده ها است که باعث می شود انسان از آن گذشته نگاه کند. عناصر معمایی پر تعلیق، عناصر علمی تخیلی مبتکر و جذاب و عناصر ترسناک تاریک و آزاردهنده به زیبایی متعادل شده اند و به تنهایی به طرز ماهرانه ای مدیریت می شوند. با یک هسته احساسی و ادای احترام نوستالژیک نیز اضافه شده است.

شخصیت ها قانع کننده هستند و این شیمی و تعامل و نحوه نوشته شدن روابط است که باعث می شود «چیزهای عجیب» به خوبی کار کند. به جز رایدر، بازی فوق العاده ای است. افراد برجسته فین ولفهارد و به ویژه میلی بابی براون هستند (چنین بازیگری رسا به شیوه ای ظریف و ظریف) اگر آنها به این روش ادامه دهند و در انتخاب های شغلی خود عاقل باشند، به احتمال زیاد حرفه های بزرگی خواهند داشت.

به طور کلی، نمایش بسیار خوب و در بهترین حالت عالی است. ای کاش فصل 2 به خوبی فصل اول بود. 8/10 بتانی کاکس