🎥 دانلود سریال Monk 2002 (مانک) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

کارآگاه سابق پلیس آدریان مانک که دچار اختلال و وسواس از قتل همسرش شده و در حال حاضر در مرخصی روانی از اداره پلیس سان فرانسیسکو قرار داره ، توسط دوستان خود و به کمک پرستارش سعی میکنه رئیس سابقشو متقاعد کنه که به او اجازه بده که به اداره پلیس برگرده تا بتونه با استفاده از حافظه قوی و توانایی های شگفت انگیزش پی به ماجرای قتل همسرش ببره و...

جهت دانلود سریال Monk 2002 (مانک) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس چسبیده فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

particle * بلوک های عظیمی از "راهب" را در روز شنبه اجرا می کند، و من تعداد قسمت های بیشتری را نسبت به آنچه که می خواهم قبول کرده ام مشاهده کرده ام. من مدتهاست که در مورد "کیفیت" برنامه کمی تردید داشتم و تغییر دیروز از پایان سریال به شروع این فرصت را به شما داد تا بفهمم چه چیز عالی و وحشتناکی در آن وجود دارد.

در اساسی ترین حالت، "راهب" تلاش دیگری برای شبیه سازی "شرلوک هلمز" است. آدریان پریست توانایی های بصیرتی شبیه هلمز دارد که باعث می شود پلیس ماهرانه به نظر برسد. در واقع، حتی لیلاند استوتل مایر باهوش و عملی نیز عجله دارد تا این امر بدیهی را تصدیق کند. با این حال، توانایی‌های ظاهرا شگفت‌انگیز مونک - که باید نتیجه OCD او باشد - واقعاً مبتنی بر ادراک محتاطانه و تحقیقات هوشمندانه است، چیزی که هر فرد باهوشی صلاحیت آن را دارد. راه غیرمنتظره... این غرور که توانایی های محقق مونک تا حد زیادی نتیجه OCD او است مضحک است. شرلوک هلمز هرگز توانایی‌های خود را به کوکائین نسبت نداد، بلکه از دانش محلی خود به خوبی استفاده کرد. او استراتژی خود را در اظهار نظر خود به واتسون خلاصه کرد: "تو نگاه می کنی اما نمی بینی."

اگر در مورد ارتباط هلمز ابهامی وجود دارد، توجه داشته باشید که (در قسمت های اولیه)، پریست از هلمز تقلید می کند. با تصمیم گیری از روی شواهد کوچک، (به عنوان مثال، توجه به این که استوتل مایر همزیستی عالی با دیگر مهم او نیست). به همین ترتیب وقتی دکتر کروگر به سطل لگد می زند، جایگزین او دکتر چیم است - شرلوک هلمز طبق گفته دکتر جوزف بل طراحی شده است. با این حال واقعاً کشنده نیست. تقریباً به همان اندازه وحشتناک رندی دیشر احمق است. سخت است بپذیریم که او ستوان است، بدون شک که ممکن است//هر// موقعیتی را در نیروی پلیس به دست آورده باشد. او باعث می شود چستر گود نیلز بور به نظر برسد. احتمالاً انتظار می رود که او به شخصیت دکتر واتسون نایجل بروس بپردازد.

مسئله دیگر این است که پریست دائماً با قتل هایی در ارتباط است که اغلب توسط افراد بسیار زیرک با فرآیندهای فکری محکم تقدیم می شود. نقدی، قصاص و غیره). در واقع، چنین قتل‌هایی قابل توجه است. عددی که در سانفرانسیسکو در دو فصل اتفاق می‌افتد دقیقاً تعداد کل کشور در 10 سال گذشته نیست. از نظر منطقی، این تأکید بر قتل قطعاً از اکثر سریال‌های نادرست خوشش نمی‌آید. «پرونده‌های راکفورد» به‌عنوان یک استثنا از هم جدا می‌ماند.

البته، «راهب» باید یک سرگرمی تیز باشد، نه چیزی که ما را به فکر وادار کند. بنابراین، هیچ یک از این مسائل، محکومیت استنباط شده را مشروع نمی‌سازد.

تعداد کمی از سریال‌های تلویزیونی از ارزش بالایی برخوردار هستند (به‌طور مداوم وحشتناک بودن ساده است)، و «راهب» از این امر مستثنی نیست. فیلم آزمایشی و اولین قسمت‌ها نسبت به اکثر اپیزودها «برداشت» نسبتاً منحصربه‌فردی را از شخصیت‌ها نشان می‌دهند.

در میان استتل مایر و پریست، نگرش غیرقابل انکاری وجود دارد. للند به درستی احساس می کند که توجه به پلیس احتمالاً مسئولیتی را که دیوانه وار مشتاق ترمیم است تحمل نمی کند. این مالش معمولاً از بین می رود زیرا پریست نشان می دهد که اغلب حق با اوست.

عظیم ترین تغییرات شامل Priest است. او در ابتدا غیرقابل انکار است (به دلیل ناراحتی نابسامان از مرگ همسرش) - و مطمئن - - تا بعداً. OCD او - - دلیل وجودی سریال - - از «تنها» یک قطعه مهم از شخصیت او تبدیل می‌شود و عملاً تمام تعریف آن با یک کج‌رویی در رفتار او تبدیل می‌شود.

br/>مونک از یک فرد جدی قابل تصور به طور کلی به یک فرد بامزه تبدیل می‌شود که در برخی موارد تقریباً به او پوزخند می‌زنیم//at// - - یا باید مشت بزنیم. درک دلیل اینکه چرا یک فرد باهوش در غلبه بر ترس ها و OCD پیشرفت چندانی نمی کند، چالش برانگیز است.

سازندگان در این کار زیاده روی کردند، و من گمان می کنم که آنها فوراً از هرگونه تظاهر به تلاش برای تبدیل آدریان پریست به یک واقعاً دست کشیدند. فرد متقاعد کننده شاید او باید به‌عنوان یک فرد آزاردهنده به تصویر کشیده می‌شد که منحصراً به خاطر توانایی‌های تسویه‌حساب‌های اشتباه خود تحمل می‌کرد (تقریباً مانند شرلوک هلمز). با این حال، تماشاگران احتمالاً قصد تماشای یک سریال تلویزیونی درباره یک فرد تحریک‌کننده را ندارند («بیل بوفالو» را به یاد می‌آورید؟)، بنابراین بازگشت به «راهب به‌عنوان بوفون نیمه دوست‌داشتنی» دشوار نبود.

شگفت انگیز این است که تونی شالوب این سریال را به طور کلی تحمل می کند، به طور کلی به دلیل محدودیت او در بازی در نقش فردی که ممکن است بسیار دیوانه تر از او به نظر برسد. شالوب نسبت به اینکه فرصتی برای نمایش در اینجا به دست آورد، یک سرگرم کننده بسیار پیشرفت کرده است. شاید زمانی او را در یک سریال تلویزیونی لایق استعدادهایش ببینیم.

پس... «راهب» قطعاً سریال وحشتناکی نیست و هر چه وقت تلف می‌شود، بهتر از حد انتظار است. با این حال، فقط "خوب" است، و نه کمترین چیزی که می توانست باشد.

* علامت تجاری آن "مثبتا سرگرم کننده" است. واضح است که آنها هرگز از ذرات باردار نامطلوب اطلاعی نداشته اند.

من شروع به تماشای این برنامه در سال 2013 کردم، حدود چهار سال پس از پایان اجرای نمایش. با توجه به این واقعیت که مادرم چند بار از برنامه را روی دی‌وی‌دی داشت، وارد آن شدم و من با او شروع به تماشای آنها کردم. من در یک نقطه به یک طرفدار بزرگ تبدیل شدم و تمام فصول را روی DVD جمع آوری کردیم. در هر صورت، در حالی که به تماشای سریال ادامه می‌دادم، متوجه شدم که واقعاً آن را تأیید نمی‌کنم، بسیاری از آنها به بخشی از فصل‌های بعدی مربوط می‌شوند.

این سریال درباره یک تحلیلگر قبلی به نام آدریان پریست. او یک بار در اداره پلیس سانفرانسیسکو بود، اما پس از حادثه کاملاً ویران شد که ترودی دیگر او از یک خودروی بمب گذاری شده عبور کرد، آزاد شد. او در حال حاضر به عنوان متخصص با آنها کار می کند. او یک نمونه فوق العاده ویرانگر از Fanatical Impulsive Issue را تجربه می کند و بیش از 300 ترس دارد. با این وجود، او با توجه به دقت حیرت انگیز، حافظه کامل و توانایی اش در جمع آوری تک تک قطعات، محقق بسیار با استعدادی است. با کمک شریک زندگی‌اش شارونا/ناتالی، ستوان رندی دیشر، و رئیس لیلاند استوتل مایر، به‌طور کامل حاضر به رعایت عدالت در هر یک از پرونده‌هایی که با آن‌ها سر و کار دارد و می‌خواهد به راز قتل همسرش رسیدگی کند، نیست.

در مورد این نمایش باید قدردانی کرد. بسیاری از توطئه ها و رازهای اپیزودها بسیار فریبنده هستند و شما در کل مسیر را به دام انداخته اید. تعداد زیادی از آن‌ها به‌صورت پیچیده‌ای مونتاژ شده‌اند، و تماشای بازپرس پریست که کارش را انجام می‌دهد و در نهایت با این پرونده برخورد می‌کند، تماشای مداوم لذت‌بخش است. زمانی که پریست به این موارد رسیدگی می‌کند و آنچه را که در هر قسمت اتفاق می‌افتد معنی می‌دهد، آنها به طور مداوم فلاش بک را به وضوح نشان می‌دهند، که انتخاب پیچیده‌ای مناسب است.

در بیشتر موارد، آدریان پریست یک شخص بسیار جذابی که تونی شلهوب آن را به زیبایی بازی کرد. او فردی است که واقعاً به او احساس می کنید، و واقعاً برای موفقیت به او نیاز دارید. در بخشی از زمان، OCD به تصویر کشیده شده در نمایش برای من بسیار جذاب بود، زیرا خودم آن را تجربه کرده بودم. شخصیت های فرعی نیز بسیار عالی هستند. همه آنها به خوبی شخصیت عنوان را بازی می کنند و در بیشتر قسمت ها نقش زیادی در طرح داستان دارند.

نمایش نیز می تواند سرگرم کننده باشد و حتی در مواقعی آماده است تا رشته های دلخواه شما را جلب کند.

با این حال، این نمایش علاوه بر این چند چیز دارد که من دوست نداشتم. در 50 درصد بعدی نمایش، نمایش به سمت مسیری کم‌سابقه به سبک کمدی پیش رفت که با من موافق نبود.

همچنین در فصل‌های بعدی، آنها واقعاً شروع به لغزش کردند. تصویر آدریان پریست همانطور که سریال ادامه می یافت، بسیاری از ویژگی های خاص OCD او به طور فزاینده ای اغراق آمیز می شد. به نظر می رسید که OCD فقط برای OCD است. او هر چند وقت یک بار احساس می کرد که مردی مبتلا به OCD است که به سادگی برای بخش پلیس کار می کند. او فقط مثل گذشته جذاب نبود. واقعاً چند قسمت وجود داشت که من با رفتار جدی با آن شخص مشکل داشتم. حدی وجود دارد که تا کجا باید چنین چیزی را طی کنید.

مواقعی نیز وجود دارد که خودخواهی آدریان مونک تا حد زیادی پیش رفت، به عنوان مثال، در وحشتناک ترین قسمت سریال، "Mr. کشیش روی چرخ." به‌علاوه برایم اهمیتی نداشت که رندی دیشر در ادامه نمایش به چه چیزی تبدیل شود. معلوم شد که او یک دلقک فوق‌العاده است و مرتباً تماشایش را تحقیر می‌کند.

من را اشتباه نفهمید. من نمی گویم که فصل های بعدی ضایعات تمام شده ای بودند، زیرا هنوز قسمت های باورنکردنی زیادی از آنها می آمد. صرفاً این است که فصل‌های بعدی، جایی است که تعداد زیادی از وحشتناک‌ترین مطالب سریال از آن سرچشمه می‌گیرد و به اندازه فصل‌های نه چندان زیاد اولیه قابل پیش‌بینی نیستند.

برخی از قسمت‌های شماره 1 من «Mr. کشیش به آسایشگاه می رود، «آقای کشیش و مظنون در حال استراحت»، «آقای کشیش به زندان می رود»، «آقای کشیش و کارگر ماه»، «آقای کشیش در ترافیک توقف می کند»، «آقای کشیش به زندان می رود». کشیش و بچه، «آقای کشیش مست می شود»، «آقای کشیش با پدرش ملاقات می کند»، «آقای کشیش روی آنتن است»، «آقای کشیش و مرد افشا شده»، «آقای کشیش و برخی مرد غیرقابل قبول، «برادر دیگر آقای راهب»، «آقای کشیش و شعبده باز»، و «آقای کشیش یک نفر دیگر است».

برخی از وحشتناک ترین قسمت های بعد از «آقای. کشیش روی چرخ ها «آقای کشیش در رختخواب می ماند»، «آقای کشیش به دفتر می رود»، «آقای کشیش و بازیگر»، «آقای کشیش به بیمارستان می رود»، «آقای کشیش تب لوتو می شود» هستند. "، و "آقای کشیش و منتقد".

در پایان روز، من واقعاً در هر صورت این نمایش را گرامی می دارم ، صرف نظر از اینکه آیا به وضوح نقص دارد یا خیر. ممکن است اپیزودهای زیادی وجود داشته باشد که من هرگز نیازی به تماشای آن در آینده نداشته باشم، با این حال مطمئناً این سریال فوق العاده تر از افتضاح است، و پیشنهاد می کنم اگر تا به حال تماشا نکرده اید، آن را ببینید.

من مصاحبه‌هایی را با سازندگان، مقاله‌نویسان و ناظران برنامه خوانده‌ام که می‌گویند اطمینان می‌دهند که شخص اضطراری متعصب آدریان پریست با آگاهی و اشراف به تصویر کشیده می‌شود و هرگز هدف شوخی‌ها نیست و از آن برای احترام کمدی استفاده نمی‌شود. هر کس که بیش از ده دقیقه نمایش را تماشا کند، در هر صورت، متوجه می شود که این یک گاو نر است. توجیه اولیه برای داشتن فردی با رفتار عجیب و غریب در یک طنز این است که به این شیوه رفتار کند. در طول زمانی که صرف کاوش در مورد اشتباه آن هفته می‌شود، پریست کارهای غیرعادی انجام می‌دهد، مانند اینکه نوار پلیس را به طور کامل صاف می‌کند یا حتی بازوهای یک مصدوم غافل را بیرون می‌آورد و از ما انتظار می‌رود که بخندیم. صدای غیرمنتظره و شاد محیط، یا این حقیقت اساسی که این یک طنز است، به ما این امکان را می دهد. در آن حوزه کلی است. چگونه ممکن است سازندگان این نمایش تصور کنند که چیزهای محترمانه یا تصفیه شده دیگری در جریان است؟ علاوه بر این، کنار هم قرار گرفتن یک محیط نوآر بازپرس جنایی، نحوه خندیدن ما در نحوه رفتار مردی با رفتار ناکارآمد را تغییر نمی‌دهد. قبل از اینکه باور کنید من به طرز وحشتناکی کامپیوتر شخصی و پر زرق و برق هستم، باید بگویم که فکر می کنم هیچ چیز بدی در این مورد وجود ندارد. افراد به طور مداوم در مورد موضوعات جدی کسل کننده مانند بیماری ها یا سختی هایی که باعث بدبختی و عذاب باور نکردنی افراد می شود، می خندند. این غریزه انسانی است و به این معنا نیست که ما اساساً افراطی یا بی احساس هستیم. من مبتلا به OCD هستم و اثرات نامطلوب آن را تجربه می کنم و به ندرت چیزی در نمایش من را عصبانی می کند. من به سادگی آرزو می کنم که سازندگان نمایش حقیقت را در مورد کاری که انجام می دهند بیان کنند. اصلی‌ترین چیزی که به‌طور مداوم واقعاً من را عصبانی می‌کرد، اپ «آقای کشیش دارویش را می‌گیرد» بود. در پی انکار نسخه برای مدتی طولانی، او به خوردن قرصی که دکتر کروگر تایید کرده بود رضایت می دهد. روز بعد، او به معکوس خاص خود معمولی خود تبدیل می شود. علاوه بر این واقعیت که او شل و برون‌گرا است، با تمام رفتارهای روان‌پریشی‌اش که از بین رفته، دارد خراب می‌کند، از بشقاب‌های مردم می‌خورد، خارجی‌ها را در آغوش می‌گیرد و غیره. او از فلیکس به اسکار کوتاه مدت رفت! در کنار این واقعیت غیرقابل انکار که نسخه روانی آنچنان کار نمی کند، این یک تدبیر پیش پا افتاده، دیوانه وار و مورد سوء استفاده از طنز تلویزیونی است که فردی از ناکجاآباد به معکوس خاص خودش تبدیل شود. تماشاگران عموماً از نمایش انتظار داشتند که آهنگسازی بالاتر و عملاً پیچیده‌تر باشد. مسائل مختلف این است که آنها هرگز از اصطلاحات خاص "O.C.D" استفاده نکردند. یا «اختلال وسواس-شوق» در نمایش. دلیل آن چیست؟ همچنین، به نظر می رسد چهره ناتالی (تریلر هاوارد) واقعاً برای هر گونه رفتاری آماده نیست، اما بی طرفانه یا پوزخند می زند. در کنار این واکنش‌ها، این یک نمایش عجیب و جذاب با توطئه‌های اغلب زیرکانه (اگر اغلب غیرواقعی) و یک نوع گفتمان کاملاً خاص است که به ندرت در تلویزیون آمریکا می‌شنوید.

در واقع، این احتمالاً بهترین برنامه تلویزیونی است. این با بصیرت و طنز ساخته شده است، ترکیبی جالب در تلویزیون. پریست یک بازپرس جنایی قبلی OCD است (به قول کلمبو که تا حدودی برعکس بود با لباس‌های رعد و برق و چوبی که در همه جا افتاده بود)، که تخلفات را حل و فصل می‌کند و به ظرافت‌های یک عمل اشتباه گذشته را می‌بیند. در سان فرانسیسکو اتفاق می‌افتد، چشم‌اندازها همیشه عالی هستند، و او با تخلفات جذاب و گاهی غیرعادی برخورد می‌کند که پلیس محله به کمک آن‌ها نیاز دارد.

طنز پنهان کامل و بی تکلف است. آنها یک فروشنده وینر را تحت بازجویی داشتند که صرفاً به خاطر خوردن سوسیس دچار نارسایی تنفسی شده بود. در دیگری، آنها با کتابی از اسرار در بسته مهمانی پشتی، فوتبال بازی می کنند. خداروشکر، ناتالی به عنوان لوتو عالی بود و او برای به دست آوردن شخصیت خود بیرون رفت. چیزهای دیگری وجود دارد که به سادگی شبیه کوسن به نظر می رسد، اما واقعاً سرگرم کننده است. بهترین نمایش‌ها در نهایت پیروز می‌شوند.

من دوست دارم "در اینجا به روشی که اتفاق افتاد" که پریست واقعاً فوراً تاریکی را در تاریکی به رنگ سفید انجام می‌دهد که نشان می‌دهد چگونه کار اشتباه به پایان رسیده است. به من کمک می کند تا "فقط یک چیز دیگر آقا" کلمبو را به خاطر بیاورم. در قسمت اجرا کننده، پریست در انبار طوفان گروگان بود و فلش بک را به شریک زن که او را گروگان گرفته بود گفت.

شخصیت ها عالی هستند. تونی شلهوب در نقش پریست عالی است. تریلر هاوارد در نقش ناتالی مراقب پزشکی و همراه او به سادگی جذاب است. دست راست اصلی پریست واقعاً آزاردهنده بود و او بعد از چند فصل رفت. این نمایش جای او را با تریلر هاوارد که نقش یک دست راست را بازی می کند، جایگزین کرد.

ناتالی به طور کلی پریست را "آقای راهب" می نامد که جذاب و جالب است. کاپیتان (تد لوین) همچنین نقش یک نگهبان را در جزیره سایه بازی کرد. ستوان دیشر (جیسون دارک استنفورد) یک فویل دلپذیر برای ناتالی، رئیس و کشیش است. همه با همکاری هایی که دوست داریم و پیش بینی می کنیم، یک بازیگر گروهی فوق العاده می سازند. ناتالی به طور کلی دوست داشتنی و فریبنده است و در دامن های مدادی باریک، تاپ های پلیور مناسب و کفش های پاشنه بلند تیره شیک لباس می پوشد. او یک بسط باورنکردنی برای یک بازیگر کاملاً مرد است. من اخیراً سال گذشته مشاهده کردم و در حال اجرا مجدد است. چه جوری دلم اینو از دست داد؟؟؟؟بازیابی سریال اونقدرا هم سخت نیست. این یک نمونه بسیار نادر از سریال های هوشمند است، بدون تیراندازی، تعقیب خودرو، انفجار، آدم های وحشتناک روانی عجیب و غریب، و بدن ویران شده و غیره.

تیتراژ آغازین و آهنگ صوتی توسط رندی نیومن، حال و هوای این سریال را ایجاد می کند. سریالی با عناوین صورتی و لحن فرد را با عکس‌ها تنظیم می‌کند، شبیه به شروع رکوردهای راکفورد، حال و هوای فرد را با عکس‌ها و آهنگ‌های صوتی تنظیم می‌کند.

مونک، فقط ترکیب‌بندی عالی دارد، عالی است. همکاری افراد، خطوط داستانی عالی و طنز. پس چه چیز دیگری نیاز دارید؟

من می بینم که آمازون در حال حاضر "روان" را دارد که من مدتی قبل از آن لذت بردم و ذهن بسیار جذاب است با ظاهر خارق العاده و بازیگری و سرگرمی. من از کنار پریست می گذرم، نمی دانم چرا. من بعد از حدود 7 روز در قسمت 14 فصل هفتم هستم. من کاملا غرق در لذت این سریال هستم. من شرط می بندم که آنها برداشت های کاملی دارند. من قصد ندارم در مورد آن زیاد بیان کنم. بله فقط باید به آن نگاه کنید و من اطمینان دارم که شما به همان اندازه راضی خواهید بود. نمایش "یک نوع" است. یکی به من بگوید که کلمبو را بیشتر دوست دارد. پیتر فالک عالی است و سریال پرمخاطب بود اما حتی یک نمایش جدی تر بود و در تضاد با پریست است. کشیش «چارلی چان»، «کلمبو»، «سید سزار»، «اسکلت قرمز»، «دکمه‌های قرمز»، «جک بنی»، «فلیپ ویلسون»، «جورج مصرف‌کننده و گریسی آلن»، «استیو آلن» و قدیمی هستند. آنها نمونه ای از طنز شگفت انگیز قدیمی منحصر به فرد هستند. علاوه بر این، "دلقک زدن". کشیش یک «اسکلت قرمز» فعلی روی استروئیدها است. به همین ترتیب، به جایی رسیده‌ام که در یک سریال می‌روم و به محض اینکه از «f- - k» استفاده کنند، تماشای آن را رها کردم. "f-word" معنای خود را از دست داده است. من 110 قسمت شمالی «راهب» را قبل از شنیدن کاپیتان استودلمیر که می‌گوید «...مردم به یک مسابقه فوتبال می‌آیند و همه «f----d» را می‌بینند، تماشا کردم. شنیدن "f" به زمان طولانی نیاز داشت. ستاره حلبی با کلمه f که چندین بار توسط کل خانواده گفته می شود شروع می شود. کلمه F را باید کم مصرف کرد و با غیرت به شکم انسان زد مانند کلمه «ج». این روزها، من فکر می‌کنم افرادی که می‌گویند «ف» فقط استخوان‌بندان بی‌سواد هستند و دانشمندانی که از آن استفاده می‌کنند افتضاح هستند. آنها نمی توانند آهنگسازی کنند. «مرگ در بهشت»، بی‌بی‌سی، یک سریال فوق‌العاده مانند پریست در طنز آن است و به پایان می‌رسد. با این حال، Priest Priest است و Priest یک سرگرم کننده خارق العاده و یک "دلقک" باورنکردنی است که باعث می شود افراد با او به او بخندند و طنز را در طول زندگی روزمره درک کنند. بدبخت، برای دیدن نمایش رفتن. RED SKELTON اصلی ترین موفقیتی است که در حین تماشای آن به دست آوردم. با این حال، کشیش می تواند عمل کند. کار باور نکردنی

من عاشق این نمایش هستم. این منحصربه‌فرد، سرگرم‌کننده، تیزبین، تماس‌گیر و خاص است، بدون اینکه به یکی بیش از دیگری متکی باشد.

همانطور که به احتمال زیاد قطعاً متوجه خواهید شد که پایه‌های نمایش آدریان پریست، یک پلیس سابق، که در حال حاضر یک مشاور محرمانه در بخش پلیس سان فران است. با این حال، آقای پریست یک روح شکنجه شده است. نیمه بهتر او چند سال قبل از نمایش در یک وسیله نقلیه بمب گذاری شده کشته شد و در حال حاضر او هر نوع فوبیایی دارد و من اساساً آن را مونکیسم می نامم ... به طور خلاصه او یک نمونه وحشتناک OCD دارد.

او هفته به هفته با یک سری تخلفات بی پایان برخورد می کند، اما نمی تواند قتل همسرش را حل کند و این واقعیت به تنهایی او را در تمام زندگی عذاب می دهد.

من می دانم که چگونه اخیراً این موضوع را به تصویر کشیده ام. به نظر می رسد نمایش دلسرد کننده است، بهترین سناریو، با این حال نمایش دائماً برای انتقال یک چیلر/طنز/درام هوشمندانه و غالباً ذهنی فراتر می رود.

من از همان ابتدا یک طرفدار وفادار بودم و هر یک از 5 جعبه دی وی دی را تا این لحظه تحویل بگیرید. زمانی که شارونا، اولین همکار مونک با بازی بیتی شرام، برنامه را ترک کرد، تا حدودی ناامید شدم و برای مدتی در آنجا احساس نمی‌کردم که ناتالی، دست راست جدید مونک، هول کند، اما او در کل از فرضیات من بهتر عمل کرده است... من نمی‌توانستم چیزی بیشتر از دیدن نسخه‌ای از رمان ارتباط پر زرق و برق «آقای کشیش و دو دستیار» که در آن شارونا و ناتالی با هم ملاقات می‌کنند و در یک پرونده کمک می‌کنند، ببینم، اما متأسفانه فکر نمی‌کنم این کار را انجام دهیم.

با کلیت نمایش پلیس/قتل/بازپرس جنایی/کار نادرست، تعداد کمی وجود دارند که در هیچ نقطه‌ای قابل مقایسه با این موضوع بوده‌اند و اکثریت قریب به اتفاق آن‌ها برنامه‌های تحلیل‌گر با تجربه‌تری مانند کوئینسی هستند. Perry Bricklayer و Columbo، و این اساساً نوع فرعی است که به بهترین شکل Priest را به تصویر می کشد. یک نمایش محرمانه حل و فصل تخلفات مثال زدنی با یک تماس قرن بیست و یکم. در چند سال اخیر، فقط نمایش جدید Psych، یکی دیگر از موفقیت‌های ایالات متحده (و نه، من برای آنها کار نمی‌کنم) به همان اندازه عالی بوده است، صرف نظر از اینکه CSI، NCIS و 24 مورد زیادی وجود دارد. .

با مشاهده هر یک از اپیزودها، می‌توانم هر چه که این نمایش باشد را دریافت کنم. این چیزی نیست جز یک تقلید که به عنوان یک نسخه چاپی ضبط شده یک درام طنز متقاعد کننده بسیار چالش برانگیز است. تقلید می تواند بیش از حد باشد و چیزهای مسخره ای رخ دهد. یک نمایش یا نمایش طنز (مانند Crush در سال های بعد)، باید با احتیاط ادامه یابد. بیش از حد مضحک (مانند شخصیت رندی دیشر) وجود دارد که این را به عنوان یک نمایش تصدیق کنیم. این یک نمایش است، یک فکر بی اثر. داستان های محقق به طرز عجیبی وحشتناک هستند. تصویرها متناقض و متناقض هستند. به طور پراکنده، بیش از یک روش فوری رفتار، سرگرم کننده است (بی شک چیزی با طعم افتضاح). چرا من به این به جای صفر، هشت می دهم؟ اصلی ترین چیزی که نمایش دارد و کافی است، تصویر معقول اصلی از یک مرد مجرد سوگوار است. رابطه مونک با ترودی لذت بخش است. او هرگز تصور نمی کرد که همسری محترم داشته باشد، به غیر از ترودی. در نقطه ای که او به سطل لگد زد (همانطور که خواهر و برادرش آمبروز در قسمت صدم گفت)، پریست نیز عبور کرد. همراهانش و علاقه او به کار بازپرس جنایی او را به پیش می راند. هیچ چیز برای او اصیل نیست به استثنای ترودی. او تمام دنیای اوست. او را می پرستد. او نمی تواند ادامه دهد. همانطور که قبلاً گفته بود روزهای باقیمانده خود را در دیوانگی آرام تجربه خواهد کرد. چند مرد مجرد می توانند ادامه دهند. دیگران (مثل پریست) نمی توانند. زمانی که او را زنده می پوشانند، با توجه به اینکه رویای ترودی را در سر می پروراند، بسیار خوشحال است. بعداً دید را محدود کرد و فقط وحشت را به یاد آورد.

در پایان، او قتل ترودی را حل و فصل می کند و با دختر ترودی پیوند می زند. او چیزهایی تا حدودی ساده تر خواهد داشت. در «آقای کشیش و مرد ناآشنا»، او با مرد مجرد دیگری پیوند برقرار می‌کند، و می‌داند که چه چیزی را می‌دانند که فاحشه‌ها نمی‌دانند. همه از این مراقبت با آگاهی و سلیقه همراه با وحشتناک وجود دارد. یک معما است. نمایش ارزش دیدن را فقط برای آنچه من به آن اشاره کرده ام دارد.

من موافقم که سر و کله زدن با اسرار ساده است (اغلب متوجه می‌شویم که چه کسی این کار را از همان صحنه اولیه انجام داده است و می‌توانیم نحوه مدیریت امور را به راحتی حل کنیم)، اما این رازها نیستند که باعث می‌شوند این نمایش ارزش تماشا را داشته باشد. اکثر طرفداران آن را برای اعدام نفس گیر تونی شلهوب تماشا می کنند - او می فهمد که چگونه همیشه تحریک کننده و متفکر، جالب و بدبخت باشد. با این حال، شلهوب جذابیت اصلی نیست: ستارگان مختلف در بیشتر موارد مستحق شناسایی هستند، به خصوص تد لوین، که اغلب توسط کارشناسان نادیده گرفته می‌شود، اما تنها از این نمایشگاه طرفداران زیادی پیدا کرده است. همانطور که او در یک جلسه جدید اشاره کرد، اسکایپر استوتل مایر به جای "عقل غیرمعمول" مونک به "عقل سلیم"، یعنی دیدگاه یک تحلیلگر موثر و در عین حال استاندارد می پردازد. او و افراد عادی مختلف، پرواز پریست را از طریق دیدگاه‌های فردی معمولی‌تر و غیرقابل انکارشان متعادل می‌کنند، و با این‌که به اندازه پریست در انجام کارهای اشتباه استعداد ندارند، اما کاملاً دست و پا چلفتی نیستند. شارونا (بیتی شرام)، استاتل مایر و ستوان دیشر (جیسون استنفورد-دیم) هر چند وقت یک بار به پریست نشانی می دهند که می خواهد همه چیز را جمع کند - یا اغلب او را از شرایطی که در آن قرار دارد نجات دهد. در صورتی که از دیگران دور باشد ناتوان باشد. این سریال با وجود صراحت بخشی از رازها جالب، تماسی و جذاب است، اما عالی نیست. آنچه ما واقعاً از محققان در فصل بعدی (که در 20 ژوئن 2003 در ایالات متحده شروع شد) می خواهیم، ثبات بیشتر در به تصویر کشیدن شخصیت ها و پیشرفت بیشتر برای استتل مایر، شارونا و دیشر است. تد لوین به طور خاص به زمان بیشتری روی صفحه نمایش نیاز دارد تا از توانایی های متعدد خود برای بیشترین سود استفاده کند.