🎥 دانلود فیلم The Science of Sleep 2006 (علم خواب) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

«استفان میروکس» یک مرد جوان خجالتی است که بعد از مرگ پدرش از مکزیک به پاریس نقل مکان می کند تا نزدیک مادرش باشد. او در آنجا عاشق دختر همسایه اش می شود که «استفانی» نام دارد. به دست آوردن این دختر برای او کار بسیار دشواری است، همین امر باعث میشود او برای فرار از مشکلاتش به دنیای رویاهایش پناه ببرد...

جهت دانلود فیلم The Science of Sleep 2006 (علم خواب) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

به احتمال زیاد میشل گوندری با پرداختن به هورنت سبز قریب الوقوع در ژانویه، یک ماه دیگر، به شرایط استاندارد تبدیل خواهد شد، علیرغم این واقعیت که فیلم‌های او در نور روز بی‌زمان روان کامل و مراقبت از عقب در فیلم The Science of Sleep‌های اینجا پخش شده بودند. امروز، به هر طریقی، مطالعه استراحت از دست رفته بود، که حیف است. این یک داستان رویایی صمیمانه است که فکر می کردم به خوبی می نشیند، علیرغم دقایق فوق العاده اش که کاملاً و به طور خارق العاده ای نوآورانه بود، موردی که من از ذهن خلاق حدس می زنم.

گائل گارسیا برنال نقش استفان میروکس را بازی می کند. آینه ای برای خود رئیس مقاله نویس که دوست داشته باشد یا نه، به ویژه برای روان خلاق و کنجکاو او که به سرزمین لالا می لغزد و گهگاه در جدایی بین سرزمین خیالی خود و واقعیت با مشکل مواجه می شود. حدس می‌زنم حتی قبل از اینکه کریستوفر نولان Origin را ساخته باشد، مطالعه‌ی استراحت وجود دارد که ویژگی‌های مشترک زندگی در یک فانتزی را مدیریت می‌کند، اما به روشی رویایی‌تر و رمانتیک‌تر در مقابل کنترل. بارنال کار خود را به عنوان فردی باشکوه که متواضع و نوعی گوشه نشین است انجام می دهد، یک نوع مبتکر که به دنبال راهی برای ارتقای ظرفیت های خود می گردد، فقط برای اینکه مادرش او را به مهاجرت از مکزیک به پاریس در پوشش یک شغل معقول و قابل دسترس ترغیب کند. . با احساس شیطنت، وقتی او از طریق مانع زبانی متزلزل می‌شود، لذت خواهید برد، و بسیاری از خطاهای غیرعمدی که باعث می‌شود او فردی بی‌ادب و بی‌ادب به نظر برسد.

در حالی که حرفه‌اش پیشرفت نمی‌کند. همانطور که او دوست دارد، استفان در میان یک بسته کوچک در دفتر تحویل برنامه، با همسایه جدید خود استفانی (شارلوت گینزبورگ) آشنا می شود، که در یک لحظه تبدیل به موضوع عشق او می شود، اما از نظر اجتماعی دست و پا چلفتی است، او کاملاً مات و مبهوت است که چگونه به دنبال او باشید، زیرا او از همان ابتدا بسیار فوری است که نه یار دارد و نه به دنبال آن می گردد. تعقیب استفان به تدریج در ذهن درونی او نقش می بندد و ما در مقیاسی رو به افزایش می بینیم که چگونه این بانوی جوان غیرممکن و جذاب وجودش را با دروغ های کوچک و آن مقطع از دنیای واقعی و رویا که عدم اطمینان او را آشکار می کند، پیش از این می بیند. . در هر صورت، سلام، به گروهی از افراد، این برای ما بسیار خوب و شیک است، زیرا هنگام رسیدن اقلام به حیات خود، انحراف دید بسیار عالی را در خود جای می دهد، و از طریق توقف حرکت، یکی از آن روش هایی است که من به طور کلی از آن قدردانی و قدردانی می کنم. .

مهم‌ترین جنبه‌های فیلم چیزی شبیه به کاری است که گوندری در فیلم The Science of Sleepش «به عقب متفکر باش» انجام داد، جایی که دقایق شگفت‌انگیز عجیب‌تر با مواد ساده و معمولی که در اطراف خانه ردیابی می‌شوند، شبیه به رول‌های مقوایی، بر خلاف چیزی که نرم‌تر یا صاف‌تر شوند. کمی ساده لوحی و صداقت وجود دارد وقتی در این دنیا و اینجا و آنجا مانند ضبط موسیقی پخش می شود، چیزی که گوندری قبل از شروع فیلم های برجسته روی آن کار می کرد. مانند فیلم گذشته‌اش «روز بی‌زمان»، در تخیل هیچ راهی برای گریز از نیاز یا اشتیاق به زندگی برای همه مقاصد وجود ندارد، برخلاف رویارویی با بی‌رحمی واقعیت که اغلب مانند آرزوها و آرزوهای ما عمل نمی‌کند.
و بدیهی است که قطعه دیگری که من به شدت ترجیح دادم، نگاه کردن به سر استفان است، جایی که او در یک مکان کنترلی که به عنوان ذهنش شناخته می شود، نشسته است، با پنجره هایی که دوست از طریق آن می گذرد و آنچه را که چشم ها می بیند، می بیند. صفحه آبی به معنای واقعی ماده ای از نحوه عملکرد ذهن خلاق است و مناظر رویایی به یاد ماندنی را روی هم می گذارد که از طریق آنها رویاهای او به وجود می آیند، به ویژه با حضور سرزمین فانتزی استفانی که به وضوح به شیوه ای که می خواهد عمل می کند، کاملاً منحصر به فرد در رابطه با تجربه واقعی است.

من خیلی مطمئن نیستم که چگونه گوندری واقعاً می‌خواهد اثر خود را از این که راه‌های طولانی را با خلق هورنت سبز ترسیم کرده است، از بین ببرد، با این حال من حدس می‌زنم که این اتفاق بیفتد. احتمالاً در طراحی مستقیم‌تری نسبت به این یکی کار می‌کند، که در مرکز آن یک داستان واقعاً صمیمانه است که دو روح گم‌شده دارد، یکی که اثر خود را در رویدادهای بی‌پایان از دست می‌دهد و ارتباطی نزدیک به خانه را با دیگری جلب می‌کند. ارزش‌های خلقت فوق‌العاده و ظاهراً بداهه‌پردازانه، این ساعت را به یک ساعت ضروری تبدیل می‌کند!

زمانی که خواب می بینیم، مغزمان به دنیایی می رود که به نظر خوب نیست. با این حال، این جهان شامل افراد و مواردی است که برای ما به وضوح قابل تشخیص است - از محبت، معاشرت، پیوندها، خاطرات، تفکرات و مناسبت‌های روزگارمان به دست آمده‌اند - آنها در دلالتی خاص و قدرتمند استفاده می‌شوند. با وجود این، ذهن ما آن قسمت از خود را که ترتیبات منطقی دارد، از بین می برد، بنابراین ما بدون تفکیک آنچه را که با آن مواجه می شویم تصدیق می کنیم. تا آنجا که به ما مربوط می شود، واقعی است، و در حال حاضر برای ما ادامه دارد. با این حال، چه اتفاقی می‌افتد که در هر ساعتی از روز، صرف نظر از اینکه در حال خواب هستید، خواب ببینید؟ چگونه ممکن است به طور بالقوه آنچه را که اصیل است بر اساس آنچه تصور می شود جدا کنید؟ "La Science des rêves/The Study of Rest" (2006) دنباله میشل گوندری بر "روشن روز ابدی مغز بی عیب و نقص" (2004) است که بدون شک یکی از منحصر به فردترین و تخیلی ترین فیلم های بیست و چند ساله بود. قرن اول.

استفان میروکس (گائل گارسیا برنال) یک صنعتگر تخیلی است که توانایی او اساساً در واقعیت به هدر می رود. با این حال او چند فکر حیله‌گرانه برای تقویم دیگری دارد (ایده‌ای تا حدودی نادرست سیاسی به نام فاجعه‌شناسی)، او را با تعهد معمولی و مرده چسباندن کاغذهای مربعی رها می‌کند. درست زمانی که او در جهان خیالات خود فرو می رود استفان واقعاً ظرفیت های خود را تمرین می کند و برنامه تلویزیونی خود را در مجموعه ای از مقوا تسهیل می کند که در آن زندگی، همراهان و احساسات خود را بررسی می کند. استفان از یک سن استثنایی جوانی برای تشخیص فانتزی هایش از روی عوامل واقعی اش مشکل پیدا کرده است، و بدون شک، کلیشه ای از واقعیت او به گونه ای است که قبلی گام هایی برای تصاحب کامل آن برمی دارد. استفانی (شارلوت گینزبورگ) در کاندوی نزدیک زندگی می‌کند، که به روش‌های بی‌شماری با استفان مطابقت دارد (بدیهی است که نام‌های قابل مقایسه تصادفی نیستند) که در دنیای ایده‌آل، آنها یک زوج خواهند بود. متأسفانه، به نظر می‌رسد که زندگی واقعی هرگز به اندازه رویاهای ما شگفت‌انگیز نخواهد بود.

گوندری، که حرفه‌اش را با ارائه در میان حیرت‌انگیزترین موسیقی‌های ضبط شده آغاز کرد، دارای سبک بصری غیرقابل تصوری است که مبتکرانه، خلاقانه و جذاب است. پیشرفت‌ها به‌صراحت تقریباً برای هر چیزی که با استفاده از مقالات خانوادگی معمولی و توقف حرکت ساخته شده‌اند، انجام شده‌اند، اما به طرز بی‌عیب و نقصی در سرگردانی روانی ذهن رویاپرداز شخصیت اصلی ترکیب می‌شوند. استفاده آشکار از کار با دوربین دستی، هر چند معمولاً در فیلم The Science of Sleep برای بازتولید اصالت استفاده می‌شود، معکوس خاص علم خواب را انجام می‌دهد و ما را به درون برداشت گیج‌آمیز و متزلزل استفان از جهان درباره‌اش می‌برد، جایی که ذهن خلاق و اصیل در یک تصویر ادغام می‌شوند. آب و هوای منفرد و افسانه ای با این حال، از طریق بینش محدود من، اغلب آثار عجیب و غریب معمولاً تفکیک سردی در مورد آنها دارند، "مطالعه خواب" داستانی گرم و شامل ستایش، زندگی و معاشرت، حذف های متوالی و خاص در رویاهای نمایش شغل مهم است. که فانتزی ها در درک و تأمل در مورد مسائل مهم ذاتی در سبک زندگی روزمره ما بازی می کنند.

اگرچه «مطالعه خواب» برای سرگرمی های «روشن روز ابدی ذهن کامل» نقاط قوت کوتاهی دارد. و بعلاوه شاید داستان قوی فیلمنامه چارلی کافمن {میشل گوندری این را خودش نوشته است}، علم خواب تحقیقی باشکوه و باشکوه از عملیات درونی ذهن است {و من از اصطلاح "خود اغراق آمیز" در بهترین شکل آن استفاده می کنم}. گائل گارسیا برنال در یک کار گیج کننده بسیار عالی است، و با وجود اینکه شخصیت او در نحوه همکاری او با جهان بسیار غم انگیز است، او را به یک قهرمان فوق العاده سرگرم کننده و دوست داشتنی تبدیل می کند. با همه رویدادهای عجیب و غریبش، چه چیزی «مطالعه خواب» را به تجربه ای گرم، فردی و دلپذیر تبدیل می کند؟ شاید با توجه به این واقعیت است که دنیای خاصی که استفان برای خود می سازد آنقدرها که ما در ابتدا پیش بینی می کردیم جدید نیست. از این گذشته، ما در کل زندگی از یک نقطه قابل مقایسه دیدن می کنیم.

خوب، بنابراین من تا حد زیادی یک فرد اجاره‌ای هستم تا یک شرکت‌کننده در فیلم The Science of Sleep، بنابراین این واکنش یک قطعه قدیمی است. این به‌علاوه خاطره‌انگیزترین پست من در اینجاست، اما بعد از تماشای آن در شب قبل، من را غافلگیر کرد.

واکنش‌های زیادی در اینجا بستگی به این دارد که علم خواب کوتاه و با یک خط داستانی معمولی در علم خواب کوتاه شود. شکل مثلاً نور روز ابدی. چیزی که خود به اندازه کافی منحصر به فرد است تا توجه بیننده را به چالش بکشد و حفظ کند. تا حدودی، ممکن است گفته شود که داستان در اینجا بسیار گیج کننده یا غیرقابل پیش بینی نیست. اساساً، مردی در همان نزدیکی نزد یک بانوی جوان حرکت می‌کند و در آنجا ارتباطی بین آنها ایجاد می‌شود.

در حالی که من اصلاً «دانشجو» یا استاد در قالب ویدیو نیستم، بسیاری را که تصور می‌کردند تماشا کرده‌ام. فیلم‌های «کلاسیک» که با طرحی قدرتمند برای جذب تماشاگر کوتاه شده‌اند. بازتاب‌های ادعا شده در بخش‌هایی از زندگی (مثلاً مجموعه سه تنی) جذاب و در عین حال نسبتاً ناامیدکننده بوده است. با استفاده از پیچ‌های هیجان‌انگیز جاده‌ها و تغییرات فیلم استاندارد، جذابیت‌های بی‌تکلف بسیاری از این تصاویر متحرک ناآشنا اغلب از امنیت من غافل شده‌اند.

من ادعا می‌کنم که مطالعه استراحت این پیکربندی از داستان اصلی (روابط واقعی در حال گسترش دو فرد خارجی) را می گیرد، اما با استفاده از روش های شگفت آور منحصر به فرد آن را منتقل می کند. داستان به طور جدی پیش می رود، و علاوه بر آن در رویاهای استفان و زیرآگهی. در حالی که نشانگرهای متعددی برای هر حالت وجود دارد، میزان پوشش و رشته های در هم تنیده به طرز بی عیب و نقصی حالت فانتزی را القا می کند. تقریباً بلافاصله، استفان در حال بحث درباره دو نفر است که در جاده به یکدیگر برخورد می کنند، سپس، در آن نقطه، هر دو درست می شوند، و غیره و این بن بست کوچک روابط دو شخصیت اصلی را پیش بینی می کند. علم خواب به جای پرداختن به حساب مستقیم، به بررسی ماهیت زندگی و عشق می پردازد. سازش دو عزیز، پرسش هایی که مطرح می کنند، نشانه ارتباط آنها. رابطه روی صفحه غرق در عدم قطعیت و تفکر مجدد است و با در نظر گرفتن اینکه ما احساسات واقعی استفان را می بینیم، استفانی در مورد وضعیت هیجان انگیز و فرآیندهای فکری واقعی خود در عدم اطمینان باقی می ماند. کرنش کاملاً ساخته می‌شود و در جایی که در برف می‌بوسند، قلبم تند می‌زد.

شیوه‌ای که صحنه‌های اصیل به صحنه‌های رویایی (به‌طور بی‌نقص به تصویر کشیده شده) وارد صحنه‌های رویایی می‌شوند به تماشاگر اجازه می‌دهد. فرو رفتن عمیق در ذهن استفان و ایجاد یک احساس غریزی از آشفتگی روانی و نزدیک به خانه او.

با چنین اعتراف به عمیق ترین احساسات وحشت و احساسات این شخص، مرا مجبور کرد که در مورد آن فکر کنم. چند پرسش گسترده؛ به چه دلیل از ابتدا او را دوست نداشتید اما در عوض تا این حد تسلیم او شد؟ آیا او واقعاً او را همانطور که برای اولین بار نشان داد دوست داشت یا این شاید همان فریب بود؟ آیا تردید او یک آزمایش برای او بود، بیمه ای در برابر مجروح شدن او؟ آیا او به طور فزاینده‌ای به او نیاز داشت زیرا معلوم شد که او به عنوان یک آزمایش دورتر است؟ آیا او نسبت به او احساس ناامیدی می کرد؟ بسته شدن نامشخص ممکن است به این آخرین تحقیق تمایلی تاسف بار بدهد زیرا استفان فردی است که تا حدی متروک می شود.

به طور کلی، علم خواب برخوردی درخشان از داستان عاشقانه است، من پروانه هایی در من داشتم. معده برای کل قسمت نهایی نمادگرایی و تصویرسازی غنی و سخاوتمندانه و به طور تصادفی پراکنده شده است و این اصلی بر احساس اضطراب و تثبیت مطلق استفان می افزاید. ما وارد سر او می‌شویم و مجبور می‌شویم آنچه را که او احساس می‌کند احساس کنیم.

من می‌توانم بگویم علم خواب ESOTSM را پوشش می‌دهد. ممکن است این حساب آنقدر گیج کننده نباشد، اما نحوه تماس آن با احساسات بسیار حیرت انگیز است. علم بین برنال و گینزبورگ دوگانه بی تکلف و الکتریکی است. به زودی، علم خواب شماره یک جدید من در مقابل فیلم It Happened One Evening، It's a Superb Life و غیره است. برای اهداف من، فیلم فعلی همان چیزی است که تفنگ برای موسیقی بود. حوصله ندارم یه بار دیگه ببینمش!!

«مطالعه استراحت» اثر میشل گوندری، مقاله‌نویس/سرپرست، فیلمی است که به طرز عجیبی ساخته شده است که به بررسی وضعیت رویایی خارق‌العاده ذهن یک فرد می‌پردازد، و علم پشت سر توسعه آنها را جدا می‌کند. در طول روز، ما چیزهای متعددی را تجربه می‌کنیم که از همه درجات اهمیت دارند - و به‌طور شگفت‌انگیزی، کوچک‌ترین دقایق می‌توانند به‌عنوان عناصر قابل توجه‌تر در شگفتی گیج‌کننده فانتزی‌های ما در اواخر همان شب ظاهر شوند.

ما استفان را دنبال می‌کنیم. (گائل گارسیا برنال)، یک مرد جوان مکزیکی خجالتی و عجیب و غریب، در حالی که تلاش می کند خود را با محیط خانه جدیدش در پاریس وفق دهد. او که در معاشرت با همکاران جدید عجیب و غریب خود مشکل دارد، تنها با سرمایه گذاری انرژی با همسایه فوق العاده خود، استفانی (شارلوت گینزبورگ) آرامش پیدا می کند. این، و همچنین دور شدن به سرزمین فانتزی خود، جایی که او نیازی به تجربه مشکلات تلاش برای برقراری ارتباط با افراد و ایجاد یک ارتباط مناسب ندارد. مادرش می‌گوید که او با مسائلی به‌طور کلی تجربه می‌کند که فانتزی‌هایش را از دنیای واقعی باز می‌کند، و این واضح‌تر می‌شود، زیرا ما می‌بینیم که این دو در سرتاسر در هم تنیده شده‌اند، در کنار یک انتقاد مداوم از درون سر استفان - که به عنوان تنظیم یک برنامه شبکه معرفی شده است. توسط خود استفان این سردرگمی‌های ذهن او برای استفانی هم مسحورکننده و هم مشکوک است، و به طور کامل برای گذر از او و جلب محبت او، به او اجازه ورود به دنیای فریبنده‌اش را نمی‌دهد.

تصاویر رویاگونه به شدت به تأثیرات عملی - برجسته ترین حرکت را متوقف می کند. در واقع، ویترین این تأثیرات تا آنجا نمایان است که برای مدتی ممکن است به نظر برسد که انگیزه اصلی گوندری برای ساختن فیلم بوده اند و فردی را سرزنش می کند که مشتاق چیزهایی مانند این است تا بتواند چنین توالی های بی شماری را در خود جای دهد. به تصویر کشیدن آنها آنها به طور مداوم احساس نمی کنند که کاملاً مهم هستند و گاهی اوقات داستان را اشغال می کنند. فیلمنامه او مقیاس قابل توجهی از افکار عمیق را ارائه می دهد، که بسیاری از آنها در روش های غیرمعمول مورد استفاده برای ترسیم آنها در هم پیچیده یا گم شده اند. علم خواب نیز نوعی طنز است، با فعالیت‌های بی‌معنای بی‌معنای متعددی که در فانتزی‌ها رخ می‌دهد و همچنین دقایق سرگرم‌کننده دیگری که در خصلت‌های بی‌نظیر و گفتمان بین فرد اصلی و علاقه قلبی او یافت می‌شود.

با وجود هرج و مرج در معرفی موضوعات تهاجمی گوندری، انرژی بصری او چند صحنه و پلان جذاب را ایجاد می کند و فیلم با سرعتی پر جنب و جوش تغییر می کند. شاید قهرمان، اعدام برنال باشد که به ما اجازه می دهد دیوانگی قابل تصور این شخصیت را بشناسیم و تماشای او را متفکر و سرگرم کننده می کند. ظرافت‌هایی در رفتار او وجود دارد در میان شرایط دلهره‌آور یا ناخوشایند که دوستی بدون قدرت را برای او به ارمغان می‌آورد و ما را از دور شدن کامل با تصور عجیب دنیایی که توسط او اسیر شده است باز می‌دارد. علم با گینزبورگ نیز قوی است و چند دقیقه تماس را در نقاطی انجام می دهد، به وضوح نزدیک به دورترین حد فیلم.

در حالی که بینش نظرسنجی افراطی و یا اثری بدون چشم اندازهای ستودنی نیست. «مطالعه استراحت» به طور کلی فیلمی غیر استثنایی است که وقتی به یک نزدیک می رسد، از رسیدن به ایده های دست و پا گیر زیادی در بیننده غافل می شود. این به اندازه کافی ساخته شده است و دارای یک نمایشگاه کانونی به طور کلی عالی است، با این حال محتوا با افکاری که با لحن غیرمتمرکز و غیرمتعارفی در تأثیراتی که این احساس را ایجاد می کند که تجربی گرایی کلیدی در الهام بخشیدن به ساخت فیلم تحت الشعاع قرار می گیرد، گمراه می شود.

توضیحی که می‌گویم به این دلیل است که باید چیزی درباره علم خواب بنویسم و نویسنده این مقاله (http://www.filmstew.com/showArticle.aspx?ContentID=14806) قبلاً نوشته است. دقیقاً همان چیزی را که در بالای لیست اولویت داشتم، به درستی بیان کردم. من به یک متخصص در کار میشل گوندری نزدیک نیستم (من Everlasting Sunshine را دیده‌ام...) با این حال کوچکترین اشاره‌ای به موزیک ویدیویی که کارشناس به آن اشاره می‌کند (ببخشید که طرفدار Radiohead نیستم) ندارم - با این حال انتظار می رود که درباره فیلم بحث کنیم. من نه تنها با اظهارات آقای بیگر در مورد اینکه علم "بیان ترین، به طور کلی خلاقانه ترین... مدیتیشن واقعی احساسات تا کنون" است موافق نیستم، اما دوست دارم انگشت مرکزی شما را ببینم، آقای بزرگتر، و برای شما یک DIAF بلند کنم. و می گویند که قابل اعتمادترین تصویر است، به طور قابل توجهی کمتر فیلم، در مورد رویاها و حالت های فانتزی. در صورتی که گوندری در پرتو تشخیص (یادآوری) بیننده، اندازه گیری مناسبی را در مورد کیفیت های عادی رویاها انجام نداده باشد، شوکه می شوم. انعکاس‌های درخشان و خلاقانه سینماتوگرافی به هر «دیدگاه» عمق تصویر (به رسمیت شناختن جایزه به گائل گارسیا برنال برای یک نمایشگاه قابل اعتماد) و طرحی می‌دهد که این بیان واقعی تخیلی را به فیلمی عالی تبدیل می‌کند. هر «دیدگاه» جدید شبیه یک قسمت نوستالژیک چیزی است که شما از تجربه بزرگ شدن خود به یاد می آورید، فقط یکی از یک نوع شناخت دیگر. پس از بررسی دقیق چند فیلم، به نظر می‌رسد که معمولاً پیچیده‌ترین مطالعه داستانی در مورد طرح داستان این است که استفان در مکان‌های خاصی (یا یکی) از فیلم به واقعیت اصیل می‌آید و پس از بازگشت دوباره سرزمین خیال را ظاهر می‌کند. برای استراحت این ارزیابی سرسختانه متواضعانه از این تماشاگر است که... *اسپویل های زیر* ...کل فیلم به همین ترتیب یک رویا بود، نه پوشش رویا و واقعیت. تصور برخاستن از درون یک فانتزی دستاوردی در تولید فیلم نیست، اما گوندری از این به خوبی استفاده می‌کند تا داستانی داشته باشد که به‌عنوان یک «زمینه» برای طرح داستان پر می‌شود، اما همچنان می‌تواند با داشتن این داستان، کمی طناب بیننده را ببرد. «واقعیت» پیوسته به نمادگرایی احمقانه زیر که مقاله‌نویس به طرز عالی برای ما ترسیم می‌کند، پیش می‌رود. داستان عاشقانه‌ای که در ذهن استفان اتفاق می‌افتد، به همان اندازه که من در هر نقطه‌ای دیده‌ام، تصویری منصفانه از یک ذهن روانی است که محبت زده است. تثبیت بر یک ایده یا فرد و اینکه این فکر در هنگام استراحت، روان غافل شما را ازدحام کند، یکی از ویژگی های گسترده مطالعه استراحت است، و گوندری این را به شدت بیان کرده است. *پایان اسپویلر* نمایشگاه‌های استثنایی که توسط دو بازیگر اصلی (برنال و گینزبورگ) ارائه می‌شوند را باید به‌عنوان سرگروه با توجه به این واقعیت که محتوا برای هیچ فیلمی خوب نیست، به‌عنوان عامل اصلی نسبت داد. این به جز در صورتی که راهنماهای قانونی به هنرمندان ارائه شود و ظرفیت گوندری برای انتقال دیدگاه بی‌سابقه‌اش در نمایشگاه‌های بازیگران پخش شود. اگرچه گاهی اوقات از نظر ذهنی پشتکار می‌کنند (که اساساً کوتاه نیست)، اگر کسی این گزینه را داشته باشد که تصاویر روان‌شناختی فانتزی‌های خود را ضبط کند و از آن فیلم بسازد، به نظر نمی‌رسد که زیاده‌روی باشد. منحصر به فرد از مطالعه استراحت (البته به احتمال زیاد این کار چندان عملی و هماهنگ نشده است).

این اتفاق اتفاقی نیست که علم خواب عجیب سال 2006 شبیه به "روشن روز ابدی ذهن بی عیب" محصول 2004 باشد زیرا میشل گوندری هر دو را هماهنگ کرده است. چیزی که مهم است این است که عجیب و غریب های خاص چارلی کافمن این انرژی را برای فیلمنامه ثبت نکرده است زیرا گوندری تصمیم گرفت بدون هیچ کس دیگری با خودش ارتباط برقرار کند. این دو فیلم سبک بصری پرمخاطره‌ای دارند، با این حال تلاش انفرادی گوندری نسبت به «آفتاب ابدی» یا فیلم فرانسوی دیگری که از همه نظر منبعی از انگیزه است، یعنی «آملی» ژان پیر ژونه، کمتر دلسوزانه است. در طول فیلم، طرح داستان به طرز ناراحت کننده ای از شخصیت ها فاصله دارد، به طوری که باعث می شود هدف قطعی آنها دقیقاً هیجان انگیز نباشد و بخش عمده ای از موضوع به نحوه توسعه شخصیت ها مربوط می شود.

داستان حول محور مبارزات استفان میرو است که پس از مرگ پدرش مکزیک را ترک می کند تا به یک صنعتگر بصری در یک چاپخانه پاریس تبدیل شود. او خود را ملزم به محدودیت‌های تجاری تعیین‌شده توسط مدیرش می‌داند که به فکر برنامه‌ریزی ماهانه استفان اهمیتی نمی‌دهد. در طراحی شبیه به والتر میتی، سرزمین رویایی او با برنامه‌ای عجیب و غریب که تفکرات نامنظم او را در زندگی روزمره‌ای که با آن مواجه می‌شود به نمایش می‌گذارد. قطعاً استفان بین دنیای خود و خیال‌پردازی‌هایش به‌گونه‌ای درگیر می‌شود که همسایه‌اش استفانی که ناخواسته نامش را گذاشته‌اند را مجذوب می‌کند و از او دور می‌کند. علیرغم این واقعیت که استفان توسط همدم پرانرژی خود زوئه فریفته می شود، او متوجه می شود که یک دوست صمیمی در استفانی او را با وسواس عذاب می دهد.

گوندری تصاویر خیره کننده و ذهن تیز خود را در تعداد قابل توجهی از عکس ها به امانت می گذارد. داستان را دنبال کنید، با این حال آنها شروع به احساس زائد می کنند و طنین عمیقی را که او آشکارا به دنبال آن است، بر هم می زند. نمایشگاه‌ها تا حدودی جبران می‌کنند زیرا گائل گارسیا برنال توانایی‌های هوس‌بازی را در نقش استفان نشان می‌دهد که علی‌رغم محدودیت‌های محتوا، فرد را به‌طور تکان‌دهنده‌ای جدید و شل می‌کند. برخلاف برنال، شارلوت گینزبورگ با ظرافت مناسب و بینش آرام، استفانی را تحت تأثیر قرار می دهد. بقیه بازیگران صرفاً شخصیت‌هایی هستند که قصد دارند داستان را به حرکت درآورند، حتی سرگرم‌کننده فرانسوی باورنکردنی میو در نقش مادر استفان.

دی‌وی‌دی 2007 دارای چیدمان دلچسبی از آیتم‌های اضافی است که با یک نمایش جذاب شروع می‌شود. به طرز عجیبی با توجه به آهنگ سرمقاله با گوندری، برنال، گینزبورگ و ساشا بوردو، که نقش سرژ، همکار باهوش استفان را بازی می‌کند، ناقص است. یک روایت 39 دقیقه‌ای ساخته شده است که واقعاً به دانش بیشتری اضافه نمی‌کند، و همچنین داستانی در مورد لوری فاجیونی، سازنده مخلوقات فیلم، یک موزیک ویدیوی عجیب و غریب ("Rescue Me") و کوتاه بسیار عجیب تر در مورد گربه سانان گم شده. این آیتم‌های اضافی معمولاً شما را درگیر نمی‌کنند مگر اینکه در احساس پیشرفت فیلم سهیم باشید. برای اهدافم، توجهم را بسیار پر پیچ و خم دیدم، به ویژه زمانی که فهمیدم به سرنوشت این رویاپردازان بی دفاع بی توجه شدم.

رویاها و عشق موضوع مطالعه استراحت، یکی دیگر از فیلم های شگفت انگیز گوندری است. این یک فیلم سرگرم‌کننده فوق‌العاده هیجان‌انگیز است، عجیب و غریب و فوق‌العاده عجیب، ساده‌تر از روز بی‌زمان دنبال می‌شود، هر چند درک آن سخت‌تر است، در صورتی که به نظر خوب می‌رسد! این داستان حول محور استفان و استفانی، دو فرد تخیلی جوانی که در نزدیکی پاریس زندگی می‌کنند، رابطه‌شان و دنیای آنیریک استفان می‌چرخد.

علم اجزایی را به نور روز ابدی به‌عنوان جهان ویژه گوندری هر دو می‌فرستد. الف) اختلاط سه ضربان مختلف به هم پیوسته، برای این وضعیت ساعت دنیای واقعی، ساعت رویا، و ساعت تقریباً استراحت که هنوز هوشیار نیست. ب) به تصویر کشیدن پیچیدگی های قلب انسان و اینکه ارتباطات فردی چقدر می تواند مشکل ساز باشد. یک داستان عاشقانه واقعا شکل می گیرد. ج) روشی ناب برای پرداختن به دنیای واقعی، اهمیت رویاها، در واقعیت، و عادت بد.

من حس دهه 70 فیلم را در لحن و سبک دوست داشتم. رکورد بصری فانتزی ها واقعاً سرگرم کننده است و به زیبایی تمام شده است، صرف نظر از اینکه تزیینات عملاً از دست رفته است. این همه کاردستی قدیمی است. سرزمین فانتزی استفان، مشابه او، نوجوانانه است، هرچند شگفت انگیز. تصویرگران فیلم واقعاً با توجه به نمایش شخصیت رویاهای استفن بر روی پرده با استفاده از فعالیت های سبک جوان ساخته شده از موجودات، خانه ها و اجزای مختلف ساخته شده از مقوا، نمد و پاپیه ماشه، که مانند جنب و جوش سنتی عروسکی ساخته شده است، غالب هستند.

بازیگران کاهش یافته است، زیرا فیلم اساساً حول محور سه شخصیت است. من گائل گارسیا برنال را در تصویری که از استفان، یک صنعتگر عجیب و غریب جوان غریب، صمیمانه غیرقابل اعتماد، مبتکر و در عین حال بسیار وحشتناک و تا حدی دیوانه نشان می دهد، فوق العاده و عادی یافتم. شیوه ای که هنرمند واقعاً جوان و کوتاه قد است، واقعاً به حمایت از ناپختگی شخصیت او کمک می کند. شارلوت گینزبورگ خوب است - شاید در نقش استفانی، یک فرد مستقل نامطمئن "هنرمند" که چیزهای زیادی را به دنیای استفان منتقل می کند، تا حدودی سلسله مراتبی دارد. آلن چابات، که برای عزیزان سینمای فرانسوی بسیار قابل توجه است، در نقش هموطنان، صدای استفان، بی‌نقص و دوست واقعی است.

چند افت در فیلم The Science of Sleep. بررسی فانتزی ها دلیل تحقیق گوندری است، قدرت یک داستان عاشقانه عجیب و غریب را که به هر حال مرکز داستان است، نسبتاً ضعیف می کند. این باعث جذب تعداد زیادی از تماشاگران نمی شود. پس باز هم، پایان هیچ نتیجه گیری عمیقی ندارد، با این حال قطعاً ممکن است باز نباشد. این یکی نابسامان است. فکر می‌کنم نمی‌توانست به شکل غیرمنتظره‌ای باشد، زیرا رویاها در اکثر مواقع به طور مشابه به پایان می‌رسند، و با این حال من دوست داشتم نتیجه‌گیری خاصی داشته باشم. صحنه مرتبط با تاریخ در Bistro، تقریباً در انتهای فیلم، شاید مفهومی ترین و دردسرسازترین قطعه برای درک باشد.