🎥 دانلود فیلم London Fields 2018 (کشتزار‌های لندن) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

نیکولا 6 سال هست که میداند قاتلی قرار است او را به قتل برساند و در این مدت همیشه با ترس و اضطراب زندگی کرده، اما در نهایت پس از آشنایی با سه مرد، متوجه میشود که یکی از آن ها قاتل او خواهد بود...
یک زن که می‌داند به دست مردی کشته خواهد شد، تلاش می کند تا بفهمد کدام مرد قاتل او خواهد بود. فیلمنامه کشتزار‌های لندن برمبنای رمان مارتین امیس نوشته شده است.
خلاصه داستان : زنی که می‌داند به دست مردی کشته خواهد شد، تلاش می کند تا بفهمد کدام مرد قاتل او خواهد بود.
نیکولا سیکس، زن مهلک روشن‌بین، با پیش‌بینی تاریکی از مرگ قریب‌الوقوع خود بر اثر قتل زندگی می‌کند. او یک رابطه عاشقانه پیچیده را با سه مرد متفاوت آغاز می کند: یکی از آنها که می داند قاتل او خواهد بود.

جهت دانلود فیلم London Fields 2018 (کشتزار‌های لندن) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

من قصد ندارم در دفاع از لندن فیلدز زیاد بنویسم (با وجود اینکه به آن 6/10 دادم، در پاراگراف بعدی متوجه خواهید شد) اما وقتی فیلم های بد را مرور می کنم، همیشه با نکات مثبت شروع می کنم. حدود 10 دقیقه اول مجذوب لندن فیلدز بودم. دیالوگ راوی ما سامسون یانگ (بیلی باب تورتون) سنگین است، اما آنها می دانند چگونه یک راز را راه اندازی کنند. بدیهی است که داستان نوعی شیب متفاوت به خود خواهد داشت (هم در آغاز فلش فوروارد و هم یادداشت های عجیب و غریب در مورد شرایط فعلی جهانی در داستان) و توجه من را به خود جلب کرد. فیلم خیلی سریع با معرفی کیت تلنت (جیم استرجس) و گای کلینچ (تئو جیمز) از ریل خارج شد، اما باید اعتراف کنم که برای مدت کوتاهی علاقه مند بودم. نکته دیگری که می‌گویم این است که امبر هرد به درستی برای نقش نیکولا سیکس انتخاب شد و او در این زمینه بسیار تلاش می‌کرد. او نتوانست این حادثه قطار یک فیلم را نجات دهد و من برای او احساس ناراحتی کردم زیرا تیم پشت دوربین چقدر ناامید هستند تا به شما یادآوری کنند که او در هر لحظه که او روی پرده است چقدر داغ است (من از زیبایی او قدردانی کردم. اما بسیاری از صحنه های تند او با پورنو مرزی دارند و من شک دارم که او به آن رضایت داده باشد). من نمی‌توانم این را به‌عنوان اجرای شایسته‌ی جایزه تعریف کنم، اما وقتی بقیه بازیگران این‌قدر ناموفق هستند، او حداقل در منطقه‌ای مناسب بازی می‌کند و نقشش را می‌سازد.

برخی از فیلم‌ها ساخته شده برای ناآگاهان و برخی برای طرفداران ساخته شده است. طرح داستان در لندن فیلدز باید از شما بخواهد که با منبع منبع آشنا باشید زیرا بسیار پراکنده است، نمی‌دانم می‌توانستم با یک بار تماشای دوم ذهنم را در اطراف آن بچرخانم یا نه. لندن در بحران است، مردم از شهر فرار کرده اند، آیا توضیح مفصلی ارائه می دهیم که چرا؟ نه، فقط با آن همراه باشید. راوی ما سامسون (نویسنده بیمار لاعلاج) به دلیل بیماری نامشخصی در حال مرگ است، اما او کناره گیری کرده و تقریباً در مورد آن بی تفاوت است. چرا داره میمیره؟ چرا او با آن مشکلی ندارد؟ اصلا اهمیت نده. چرا او با تمام شخصیت های داستانی کتاب جدیدش تعامل دارد؟ چرا بعضی ها او را می بینند و بعضی ها او را نادیده می گیرند؟ نیکولا چگونه می تواند آینده را ببیند؟ اگر او آگاه است که چه اتفاقی خواهد افتاد، چرا سعی نمی کند از خود محافظت کند؟ پاسخ هایی برای برخی از این سؤالات ارائه شد، اما هیچ کدام راضی کننده یا منطقی نبود. ترکیب این دیالوگ مضحک است که در بهترین حالت خوب است و در بدترین حالت فقط افتضاح است. خنده‌های زیادی از کشتزار‌های لندن دریافت کردم، اما فکر نمی‌کنم هیچ‌کدام از آنها عمدی بوده باشند.

بازیگران مکمل یا در یک طرف طیف قرار دارند یا در طرف دیگر. آن‌ها یا آنقدر بد بازی می‌کنند که می‌توانید تصور کنید بعد از هر بار گرفتن خط‌هایشان را می‌خواهند، یا با چنان جسارتی بیش از حد منظره را می‌جوند که باعث شد من زوزه بکشم. در بخش کم اجرا، بیلی باب تورتون، تئو جیمز، جیمی الکساندر و کارا دلوین (که فقط برای 5 تا 10 دقیقه در فیلم London Fields حضور دارد) را داریم. ثورتون وقتی متعهد باشد بازیگر خوبی است و در حالی که من تقریباً مطمئن هستم که او چنین کارگردانی کرده است، خستگی از بازی او تابش می کند. او در خواب راه می رود و من فکر نمی کنم که او بتواند کاری انجام دهد. تئو بازیگر وحشتناکی نیست، اما معمولاً کمی آرام است و این قطعاً بیشتر از آن است. در طرف دیگر، ما جیم استرجس، جیسون آیزاکس و جانی دپ را داریم که همگی برای حصارها تاب می‌خورند. استرجس در اینجا به معنای حماسی شخصیت خود را زیاده‌روی می‌کند، هر بار که روی پرده می‌رفت به او می‌خندیدم. بین چقدر مضحک به نظر می رسد شخصیت او به نظر می رسد سست به نظر می رسد به ارائه ذهن دمنده اش، او در حال ضربه زدن به شان پن از سطوح Gangster Squad در جویدن مناظر. ما همچنین دپ را در یک نقش بسیار کوچک داریم، او حداقل در قسمت‌های کوچکش سرگرم‌کننده است، اما بسیار شبیه بازی او در Mortdecai است، جایی که آنقدر کارتونی است که حتی نمی‌توان در همان صحنه واقعی قرار گرفت. آیزاک را هم در صداگذاری داریم، او در این کار آنقدر حیله گر و حیله گر است که صدایش تجسم گربه ای است که قناری را خورد. فقط 1 فیلم دیگر وجود دارد که می توانم به آن فکر کنم که طیف گسترده ای از چیزهای خنده دار را از بازیگران دارد (در پاراگراف پایانی این بررسی در مورد آن صحبت خواهم کرد).

من شروع کردم خندیدم، سپس مات و مبهوت شدم و در پایان، ترکیبی از هیبت و نیشخند زیر لب بودم. تعیین پیچ و تاب ها و انگیزه های شخصیت در کشتزار‌های لندن بسیار سخت است، حتی اگر طرح داستان را ترسیم کنید، بسیار ساده است. از دیدگاه سامسون، پتانسیل زیادی وجود داشت که واقعاً با سبکی که فیلم با آن فیلم‌برداری می‌شد بازی کرد (مثلاً فیلم Limitless که در آن اثرات دارو را می‌بینیم) در حالی که سامسون در حالتی خارج از عقل یا «واقعی» در حال حرکت است. جهان." اما در حالی که فیلم بدون سبک نیست، چیزهای بسیار کمی در اینجا وجود دارد که به یاد ماندنی باشد یا توجه شما را جلب کند. می‌دانم که بودجه متوسطی بود، اما اگر مواد لازم برای حمل فیلم را ندارید، کار دیگری انجام دهید که آن را بالا می‌برد.

یادداشت‌های پشت صحنه درباره میدان‌های لندن، تصویر دقیقی را نشان می‌دهند. تصویری از این که چقدر اشتباه است. اما من نمی‌توانستم از صفحه‌نمایش دور شوم یا حتی از قهقهه زدن در فضای بی‌نظیر لندن فیلدز دست بردارم. من فکر می‌کنم این یک ویژگی دوگانه فوق‌العاده با ترمینال منتشر شده در سال 2018 خواهد بود. هر دو دارای تلاشی تلطیف شده در نوآر هستند و سبک گای ریچی در آن پاشیده شده است و هر دو کاملاً قایق را از دست می دهند. هر دو یک بازیگر نقش اول زرق و برق دار و با استعداد هستند که تمام تلاش خود را می کنند، اما فیلم آنها را مانند لنگری که به مچ پا بسته شده است، پایین می کشد. هر دو دارای یک بازیگر نقش مکمل هستند که به قدری در همه جا حضور دارند که نمی‌توانید آنها را به عنوان افراد بی‌علاقه یا بسیار متعهد تشخیص دهید. در نهایت، هر دوی آنها دارای یک پیچ پایانی هستند که سعی می کند بیننده را شوکه کند و کاملاً به آنجا نمی رسد (البته اگر چه ترمینال برنده این دسته است). ترمینال فیلم بهتری است اما London Heights باعث شد بیشتر بخندم. متاسفم که هرد و دپ مدام با هم دعوا می کردند، اما لندن فیلدز برای من در دسته بندی بسیار سرگرم کننده-بد-سرگرم کننده قرار می گیرد. اگر من یک منتقد واقعی بودم و باید به طور جدی به این موضوع نمره می دادم، این یک 3/10 است اما به دلیل ارزش سرگرمی که از آن گرفتم، آن را به 6/10 می رسانم.

تا چند هفته پیش، هیچ ایده ای درباره فیلم جدید متیو کالن نداشتم، فیلمی که بسیار مورد بحث، اغلب بدحساب شده و به سختی فرصتی برای لندن فراهم شده بود. من هیچ سرنخی در مورد مسائل پشت صحنه نداشتم (کالن بر سر دیدگاه نهایی خود با تهیه کنندگان مبارزه کرد با یک برش به خطر افتاده که اخیراً در یک پلت فرم نیمه گسترده در سینماها اکران شد) و بدون توجه به آن مشکلات مختلفی که طرف های خلاق با یکدیگر داشتند. در حین ساخت و اتمام پروژه، من به هیچ یک از این چیزها اهمیت نمی دهم - من به فیلم مورد نظر اهمیت می دهم. بنابراین وقتی فرصتی برای مشاهده کات کارگردان شخصی کالن فراهم شد، از این فرصت استفاده نکردم. کالن، موسس شرکت جلوه‌های بصری Mirada، سابقه‌ای در تبلیغات و موزیک ویدیوها دارد و این شانس را پیدا کرد که با یک قطعه داستانی عظیم برای اولین فیلم خود بازی کند، و من کنجکاو خواهم بود که ببینم او در آینده چه خواهد کرد، به خصوص اگر او فرصت ساخت یک فیلم را پیدا کند و گرفتار کابوس های تولید نشود.

بنابراین در حالی که من نمی توانم برش کارگردان را با برش تهیه کننده (یا رمانی که فیلم بر اساس آن ساخته شده است) مقایسه کنم. آنچه می توانم بگویم این است که از تماشای دیدگاه ترجیحی کالن از میدان های لندن بسیار لذت بردم. کشتزار‌های لندن دارای حس خیره کننده ای از هنر بصری است، با ترکیب بندی های بافتی که به طرز شگفت انگیزی جسورانه و اغلب چشم نواز هستند، و طرح نوآر فیلم از نویسنده ای مضطرب (بیلی باب تورنتون) که سعی می کند واقعیت خود و داستانی که در آن حضور دارد را درک کند. میانه نوشتن همیشه جالب و منحصر به فرد باقی می ماند. همچنین زمانی که امبر هرد، هنرپیشه آب نبات فوق العاده چشم، زن کشنده باشد، کمک می کند (از یک جهت). از زمان Pineapple Express، او جذاب‌ترین حضور در صفحه نمایش باقی مانده است، و واضح است که کالن می‌دانست که هنگام تنظیم میزانسن خود چه چیزی را در سمت دیگر منظره یاب خود دارد. اجرای کاملاً دلهره‌آور و اندکی جذاب توسط جیم استرجس و چهره‌های آشنا مانند جیسون آیزاکس، تئو جیمز، جیمی الکساندر، کارا دلوینج و جانی دپ بی‌اعتبار (و تا حدی خنده‌دار) را به نمایش بگذارید. آب میوه.

با توجه به اینکه مارتین آمیس، رمان‌نویس اصلی، کتاب خود را (با روبرتا هانلی) اقتباس کرده است، نمی‌توانم تصور کنم که او برای خرابکاری نسخه سینمایی چیزی که در ابتدا خلق کرده بود، کار کند. بنابراین باید فرض کنم که طرح شلوغ فیلم تا حدی معتبر از بهره‌برداری‌های کتاب پیروی می‌کند. دیالوگ‌ها در اوج و هدفمند گلگون هستند، و بازیگران به وضوح از ارائه خطوط خود لذت می‌برند. موسیقی Toydrum همیشه گستاخانه و کاملاً زنده است، و ترکیب‌های سوررئال فیلم‌های آرشیوی در هم آمیخته با هنرهای سینمایی براق، بیننده را سرگردان نگه می‌دارد و به این فکر می‌کند که بعداً چه اتفاقی می‌افتد. گیلرمو ناوارو فیلمبردار (دسپرادو، جکی براون، هزارتوی پان) واقعاً چک دستمزد خود را در کشتزار‌های لندن به دست آورده است - هر پلان جذاب است. در تیتراژ فیلم تعداد خیره‌کننده‌ای از تهیه‌کنندگان و شرکت‌های سازنده که در رساندن این پروژه به پرده بزرگ نقش داشتند، فهرست شده است. برای برخی، لندن فیلدز به عنوان یک کیسه بوکس ارزان و آسان وجود خواهد داشت، اما برای برخی دیگر که می توانند تجارت را از هنر جدا کنند، و اگر بتوانید بریدگی کارگردان کالن را ببینید، بسیاری فیلمی بسیار سرگرم کننده و از نظر مفهومی وحشی خواهند یافت که فقط منتظر کشف شدن است. و مورد استقبال مخاطبان فرقه قرار گرفت.

نویسنده مبارز سامسون یانگ (بیلی باب تورنتون)، کیت تلنت (جیم استرجس) بازیکن شلخته دارت و گای کلینچ (تئو جیمز) مرد خوش لباس در یک بار غواصی هستند که نیکولا سیکس (امبر هرد) با لباس عزاداری سکسی وارد می شود. زن مهلک روشن بین می تواند مرگ مردم را ببیند. در آن لحظه، او متوجه می شود که قاتل نهایی خود را دیده است. او بالاتر از سامسون زندگی می کند و یکی از شخصیت های داستانی است که او می نویسد.

این یک آشفتگی است. من چند تا از لمس های سورئال را دوست دارم اما خیلی چیزهای دیگر را دوست ندارم. انولا گی باعث احمق به نظر رسیدن گی می شود یا نوشته احمقانه است؟ یا اینکه توقع نویسنده از مخاطب خیلی کم است؟ حداقل، داستان می تواند درباره Bockscar و Fat Man باشد. این فقط فیلم را در کل احمقانه می کند. بعد، سامسون یانگ راوی غیرقابل اعتمادی است. او خالق غیرقابل اعتمادی خواب آلود است. همه چیز را در فیلم London Fields غیرقابل اعتماد می کند. علاوه بر این، امبر هرد چیزی جز سکس نیست. او یک شخصیت خالی است. هیچ انگیزه ای وجود ندارد. او حاصل تخیل سامسون است. او یک خلقت جعلی سورئال از میل جنسی مردانه است. او یک ربات جنسی است که به فانتزی هر مرد خم می شود. در نهایت، جیم استرجس صورت خود را به طور غیرطبیعی در خارج از کمپ منحرف می کند. کاملا مسخره است. با نواختن دارت، من را به یاد The Big Lebowski می اندازد، اما به طرز بدی. هیچ شخصیت دوست داشتنی وجود ندارد. هیچ تفریحی وجود ندارد. هیچ خصلت لذت بخشی وجود ندارد. این یک آشفتگی در انتظار آشکار است که من به شخصیت هایی که قانع کننده نیستند اهمیتی نمی دهم.

«زمین‌های لندن» با دو نویسنده داستان شروع می‌شود که مبادله آپارتمان را آغاز می‌کنند. سامسون یانگ، خط‌نویس سخت‌گیر، لانه محقر خود را خالی می‌کند تا در اقامتگاه مجلل ناتینگ هیل مارک آسپری موفق، که به شهر نیویورک می‌رود، بماند. اسامی این دو، بازی را از بین می‌برند - مبادله یک خودپسندی ادبی است که به جای هرگونه تغییر مکان جغرافیایی، نشان‌دهنده شکاف شخصیتی است. این تصور با حروف اول آسپری که مارتین آمیس، رمان‌نویس لندن فیلدز را تکرار می‌کند، تقویت می‌شود، در حالی که نمادگرایی نام یانگ و پایگاه اصلی او کاملاً آشکار است.

فیلم یانگ را دنبال می‌کند که او خود را در محیط آسپری غوطه‌ور می‌کند. او روی مستندسازی قتل پیش‌بینی‌شده همسایه‌اش در طبقه بالا تمرکز می‌کند، یک ستاره روانی سینما به نام نیکی سیکس، که مرگ خود را به دست یک قاتل ناشناس پیش‌بینی کرده است. مظنونان اصلی این قتل در آینده یک بازیکن دارت و یک دلال چرخ شهری هستند که به زودی خود یانگ به آنها ملحق خواهد شد. نیکی با هر سه رابطه دارد و آنها را ترغیب می کند که او را از طریق حسادت بکشند تا پیش بینی او درست باشد. آسپری این شیطنت‌ها را گویی از دور مشاهده می‌کند، و طرح عجیب و غریب احتمالاً هجوم تخیل تب‌آلود اوست.

متاسفانه خود فیلم محصول تخیل تب‌آلود به نظر می‌رسد. این کاملاً نمی تواند پیشینه ی کلیدوسکوپی رمان یا شخصیت افراطی شخصیت ها را به تصویر بکشد. با تشدید فاجعه، بازیگران نمایش‌های تئاتری ارائه می‌کنند که هر شانسی برای جدی گرفتن جریان را از بین می‌برد. کشتزار‌های لندن نشان می‌دهد که چرا ایده بدی است که یک کارگردان موزیک ویدیو را مجبور به فیلمبرداری از اقتباس یک رمان نسبتاً پیچیده کنیم - نتیجه نهایی همیشه به احتمال زیاد تصاویری زرق و برق دار به قیمت انسجام و ماهیت است. تا زمانی که اوج با پیچ و تاب قابل پیش بینی خود می رسد، باورش سخت است که کسی هنوز به سرنوشت این کاریکاتورهای کورنبال اهمیت می دهد.

کشتزار‌های لندن به‌طور عجیبی توسعه یافته و تغییرات آن بسیار وحشتناک است که بدون شک می‌توان آن را مرد برفی ۲۰۱۸ نامید.

در حالی که آن ماجراجویی بمب‌گذاری شده رویه استاندارد پلیس شما بود که به تصویری غم‌انگیز از صنعتگری رانده شده در اثر بدبختی تبدیل شد. ، کشتزار‌های لندن به دنبال کلاهبرداری بی پایان طلایی از هر سفر هیجان انگیز پست مدرنی است که از زمان داستان خام یا مظنونین معمولی ساخته شده است.

نزدیک ترین چیزی که می توان به عنوان یک طرح کاربردی به تصویر کشید این است که یک طرح تحریک آمیز روان است. خانمی به نام نیکولا سیکس (نه واقعاً این نام اوست) از عطوفت عجیب و غریب احساس پُر شده است. علاوه بر این، او قاتل خود را پس از ورود به یک بار ناخوشایند در لندن و جستجوی شخصیت های عجیب و غریب یا مشکوک فرض می کند. در وسط آن، بیلی سوئی تورنتون خسته و فرسوده به تصویر کشیده شده است. رقابت دارت؛ و همه نماهای فراگیر از آنچه به نظر می رسد آخرالزمان باشد.

اگر مفهومی از ذهن آگاهی داشت، می توانست تصویری افسانه ای از پنهانکاری باشد که گردن سفت فیلم و خودی های صنعت را در سراسر جهان وحشی می کند. با این حال، با توجه به اینکه در کشتزار‌های لندن گلدن هرد (نیکول کیدمن مرد فقیر) بازی می‌کند و راننده‌هایی مانند جیم استرجس و تئو جیمز را رد کرده است، بعید به نظر می‌رسد. با این حال، او هنوز حضوری در صفحه نمایش ندارد تا نشأت گرفته از کیفیت برانگیختگی مخفی یا خامی را که افراد حرفه‌ای قدیمی مانند شارون استون یا آنجلینا جولی یا دایان پث ممکن است در زمان استراحت خود انجام داده باشند، ندارد. تئو جیمز در حال سقوط در یک شغل پس از چک متفاوت است که چیزی ارزش یادآوری را باقی نمی گذارد. وحشتناک ترین مهمانی گناهکار بازیگران اصلی، جیم استرجس است که در میخانه محلی به طور منظم نگاه می کند و دندان هایی در حال پوسیدگی دارد. اعدام این مرد به حدی باورنکردنی فراتر از مضحک است که نیکلاس انکلاسور از استرجس خواست تا آن را کم کند.

تنها نقطه درخشان در میان بازیگران اصلی به اندازه کافی تکان دهنده ترین مورد بحث، جانی دپ است. نه، واقعاً جانی دپ در کشتزار‌های لندن حضور دارد و او بسیار عالی است. به همین ترتیب کمک می‌کند که گلدن هیرد در این مورد بسیار آشکار شود، بنابراین کمتر از آن چیزی نیست.

اما به جز اگر خود را به عنوان یکی از آن افراد شیک و شیک عاشق شیک (مثل خودم؛) زیاده‌روی کنید. من نمی توانم به تماشاگران تجویز کنم که به تماشای واقعی کشتزار‌های لندن فکر کنند.

کشتزار‌های لندن مدت‌هاست که در لیست پرفروش‌های من بوده است، با در نظر گرفتن بازیگران و داستان، انتظار داشتم در بریتانیا به نمایش در بیاید. متأسفانه، این اتفاق نیفتاد و وقتی در مورد آنچه اتفاق افتاده بود خواندم، دلیل آن را فهمیدم.

کشتزار‌های لندن به‌عنوان یکی از وحشتناک‌ترین فیلم‌های ساخته شده طبقه‌بندی شده است و به ندرت دیده می‌شود که وقتی شما بازیگران عظیمی را می‌بینید در آن، به تنهایی شگفت انگیز است. دریافت و ارزیابی آنقدر وحشتناک بود که گلدن هیرد برنده جایزه رازی برای وحشتناک ترین سرگرم کننده وحشتناک شد. با این وجود، این برش «تولیدکنندگان» است. با این وجود، وقتی شنیدم که نمایش عجیبی از فیلم «کارگردانان» در لندن برگزار می‌شود و متیو کالن و جیم استرجس هم آنجا بودند، باید بروم.

بله، بر اساس داستان مارتین آمیس و احتمالاً اصلی‌ترین فیلمی است که در هر مقطعی درباره ستایش، میل، قتل و ضربات می‌بینید، اما کالن و استرجس در این نزدیکی بودند تا از آنچه واقعاً اتفاق افتاده است آگاه شوند.

فیلم پخش شد. در سختی های پولی فوق العاده ای قرار گرفتند و سازندگان به این نتیجه رسیدند که نیازی به برش منحصر به فرد کالن ندارند، با این حال به نوع خاص خود نیاز دارند که بیشتر از داستان به سمت احساسات گرایی می رود، و این همان اجرای است که مورد بررسی قرار گرفت. بخش بزرگی از هنرمندان این پخش را رد کردند و به دلیل هرد، او سعی کرد از سازندگان به دلیل شکستن توافق شکایت کند، و آنچه را که آنها انجام داده‌اند و با استفاده از کپی‌های بدنی برای عریان بودن بیشتر در این نوع بیان می‌کند، بیان می‌کند. آن را انجام داد و این همان چیزی نبود که او دنبال کرده بود. بدیهی است که این برش سازندگان دارای تصاویری است که با توجه به 11/9 و غیره با همه خصمانه است. بنابراین، کالن بودجه‌ای را برای سران خود تأمین کرد و من به آن گفتم که کشتزار‌های لندن در رابطه با نسخه بعدی کاملاً منحصربه‌فرد است.

می‌توانم اکنون به شما اطلاع دهم، علی‌رغم اینکه بهترین فیلم ساخته شده نیست، یک فیلم واقعا جذاب هرد یک زن مهلک فوق‌العاده است، پیشنهاد جنسی بسیار زیاد، استرجس در کارش بسیار غیرمعمول است و جانی دپ لحظات خوبی را پشت سر می‌گذارد.

فکر نمی‌کنم نیازی به دیدن سازندگان داشته باشم، زیرا این تنها چیزی است که هست. در دسترس است، با این حال با فرض اینکه DVD/Blu Beam را دریافت کنید، برش چیف روی موارد اضافی است!

بیلی ویو تورنتون تلاش شجاعانه ای را با مواد انجام می دهد و پایه ترین ارائه را دارد. در پایان روز، شخصیت او بدون هیچ مشکلی از خودش متلاشی می‌شود.

به نظر می‌رسد شخصیت تئو جیمز به ندرت یک فرد باشد و به نظر می‌رسد که او در آن ظرفیت، تلاش ناچیز، نقش او را بازی می‌کند. . من مطمئن نیستم که فرض کنم این عمدی بوده است.

جیم استرجس در هر صحنه بهترین است و هر کدام ساینده و آزاردهنده است. علاوه بر این، او به اندازه کافی ژولیده است، دندان های زرد به سادگی غیر ضروری هستند. او نمونه ای از احساس بلوندی است که آنها به دنبال آن بودند، اما ارائه او کم رنگ است. اینجاست که همه چیز به هم می‌ریزد. سکس، قتل، باج خواهی، آهنگسازی و دارت؟ با یک تقلا یا روشن بینی.

بنابراین خانم با لباس کامل خدمات تدفین یکپارچهسازی با سیستمعامل (شامل شنل تیره) وارد یک بار کثیف می شود و پس از چند همکاری کوتاه آنجا را ترک می کند. او توسط جک محله ای از همه مشاغل که در دارت عالی است (و به چند وام دهنده غارتگر بدهکار است) دنبال می شود. یک مرد افتخاری جذاب طبقه بالا که به طور مرموزی به همین ترتیب در نوار کثیف حضور داشت، این دو را دنبال می‌کند و مقاله‌نویس بی‌طرفانه او را دنبال می‌کند. علاوه بر این، طرح به سادگی به شکلی مانند آن باز می شود. چیزهایی که به دلایلی رخ می دهند که واقعاً بررسی نمی شوند.

صحنه افتتاحیه باعث شد که انگار یک فیلم نئو نوآر و زن کشنده باشد، رویای مورد انتظار عزیزان. تا اساساً رضایت بخش باشد. این سگ از یک فیلم؟ استفاده نادرست از 5 دلار در ظرف علامت‌گذاری وال‌شاپ، عجیب بود و می‌توان فهمید که کتابی نوشته شده است و فقط افرادی که آن را می‌خواندند می‌دانند که F چه خبر است، قرص‌ها و برنامه‌ریزی‌ها، پرت کردن وسایلش، باز کردن در پشت بام، جوان دایناسور و آن فرد عروس شده با دماغ قهوه ای، به چه دلیل کسی به مرگ او نیاز داشت، حسادت می کرد و بازی می کرد؟ Pfft، اساساً او در آن لباس سفید و صحنه های مختلف جستجوی خوبی انجام داد، این همه چیز عالی بود، دیدن زنی با ظاهر داغ که در حال انجام بازیگری چوبی به نظر می رسید که بیکار نشسته بود. در هر صورت بلوند هسته ای، آوا، دوشیزه بالا، نمک یا آنا یا هانا را تماشا کنید، اگر به بخش های اصلی قدرت نیاز دارید تا سرنخ های بسیار بازی شده با طرح ها و موضوعات قابل احترام را ببینید. یا از طرف دیگر یک نوآر اصیل تماشا کنید. White Intensity، The Killing، The Executioners، Jumble، The Mailman Generally Two بار زنگ می زند، بازپرداخت دو برابری، The Blue Dahlia، The Glass Key از جمله موارد دیگر، به هیچ وجه شبیه چیزهای قدیمی و دیواهای لذت بخش دیروز نیست.

یک مقاله‌نویس آمریکایی در لندن ظاهر می‌شود و در آنجا با نیکولا سیکس، بانوی دوست‌داشتنی که خیلی زود به رویای او تبدیل می‌شود، ملاقات می‌کند. او در حال انجام یک بازی خطرناک است، با یک مجرم متواضع (ازدواج) و یک مدیر مالی ثروتمند قرار می‌گیرد که هدف نهایی آن فریب دادن هر دوی آنهاست. او که یک رویا است، به دلیل یکی از سه مردی که با آنها درگیر است، تصوراتی از مرگ خود دارد.

کشتزار‌های لندن پتانسیل زیادی داشت. طرح داستان در ابتدا بسیار فریبنده است و آب و هوای آن تاریک و مد روز، نوعی نئو نوآر است. با سبک و محیط جنایتکار انگلیسی، در ابتدا شبیه تلاقی بین یک فیلم پرسون ریچی و یک رمان واقع گرایانه اپراتور Candid Mill است.

با این حال، چرخ ها به ناچار سقوط می کنند. طرح دلخواه و بدون تمرکز می شود. نویسنده و رئیس، لایه‌هایی از پیچیدگی را اضافه می‌کنند که به نظر می‌رسد فقط برای اهداف پیچیده وجود دارد، زیرا چیزی به فیلم اضافه نمی‌کنند. تماشای اعدام جیم استرجس در نقش کیت بلیت بسیار آزاردهنده است: به شدت بیش از حد بازی شده و اجباری شده است.

علاقه کافی برای تماشای شما وجود دارد، اما متأسفانه همه چیز بی پایان است، زیرا همه چیز تا این لحظه روشن نمی شود. پایان.

در نهایت، بسیار ناامید کننده است.