🎥 دانلود فیلم Boys Don't Cry 1999 (پسرها گریه نمی‌کنند) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

پسرها گریه نمی‌کنند داستان زندگی "براندون تینا" (هیلاری سوانک)، نوجوانی دوجنسه است که تحت هویتی مردانه زندگی میکرد، تا اینکه معلوم شد او از نظر بیولوژیکی یک دختر بوده است...
«تینا براندان» بیست ساله (سوانک) که موهایش کوتاه است و چکمه و جین می پوشد، به چشم خیلی از مردم مرد می رسد. تا این که به خاطر خلاف رانندگی به زندان می افتد و راز جنسیتش بر ملا می شود....
فیلمی بر اساس وقایع واقعی درباره براندون تینا، پسر محبوبی که به تازگی شهر کوچکی در نبراسکا آمده و ...

جهت دانلود فیلم Boys Don't Cry 1999 (پسرها گریه نمی‌کنند) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

(توجه: بیش از 500 مورد از نقدهای فیلم من اکنون در کتاب من "Cut to the Chaise Lounge or I Can't Believe I Sullowed the Remote!" در آمازون موجود است.)

پسرها گریه نمی‌کنند واقعاً باعث شد به تفاوت‌های جنسی فکر کنم و اینکه تغییر جنسیت یا خواستن یا گرفتار شدن در جنسیتی که نمی‌خواهی به چه معناست. بسیار موثر بود که هیلاری سوانک (بازیگر نقش براندون تینا/تینا براندون) را با موهای کوتاه و حالات و حرکات صورت مردانه ببینیم بدون اینکه نگاهی اجمالی به او به عنوان تینا داشته باشیم. (در واقع ما یک نگاه اجمالی در یک عکس داشتیم.) سوانک شبیه یک پسر به نظر می رسد، مانند یک پسر عمل می کند، در واقع سخت کار می کند تا پسر شود. در واقع این (متاسفانه) بخشی از چیزی است که پسرها گریه نمی‌کنند درباره آن است، یعنی پسر بودن در آمریکای میانه در مقابل دختر بودن. و سپس وقتی صحنه تامپون و بسته شدن سینه را داریم و پاهای او را می‌بینیم، تأثیر شگفت‌انگیز است، تأثیری که احتمالاً برای کسانی که می‌دانستند نقش براندون یک زن است از بین رفته است. زمانی بود که پاهایش را دیدم و در یک نگاه می‌توانستم بفهمم که او زنی با پاهای زنانه است، متوجه شدم که تفاوت‌های جنسی آناتومیک چقدر ظریف، اما غیرقابل انکار هستند و تصویر سوانک چقدر قانع‌کننده بود.

با تماشای پسرها گریه نمی‌کنند به یاد جوان بودن، نوجوانی و گذراندن تمام آداب و رسوم، ناگفته، بی برنامه، بدون تحریم اجتماعی افتادم که همه ما برای اثبات هویت خود از آن عبور می کنیم، زیرا این همان چیزی است که براندون بسیار مشتاق بود تا هویت خود را به عنوان یک پسر ثابت کند. من فکر کردم، آه چنین مزیتی با دخترها دارد، زیرا می داند آنها چه چیزی را دوست دارند و چه می خواهند. او می تواند صاف باشد و چقدر زیبا به نظر می رسد. عجیب بود. من واقعاً در دوران جوانی‌ام چند پسر را می‌شناختم که چنین استعدادی داشتند، و دختران آنها را دوست داشتند.

کارگردانی کیمبرلی پیرس به خوبی اجرا می‌شود و پیش‌گویی‌های ترسناک آینده به آرامی در سراسر ما پخش می‌شوند تا ما شاید تا صحنه آتش سوزی که در آن جان لاتتر زخم های خود را نشان می دهد و چاقو را به سمت براندون می اندازد، واقعاً به این راه حل فکر نکنید. سپس ما مطمئناً می دانیم که اتفاق بدی قرار است بیفتد.

هیلاری سوانک بسیار متقاعد کننده است. بازی او خیره کننده است و او شایسته دریافت جایزه اسکار برای بهترین بازیگر زن بود. او از آن دسته پسر بچه‌ها/دختری است که بسیار محبوب سینمای فرانسه است، دختر بچه‌باز، اما آشکار، مثل زوزو که در فیلم Boys Don't Cry کلوئی در بعدازظهر (1972) یا الودی بوشز در زندگی رویایی فرشتگان (1998) دیده می‌شود. یا خیلی های دیگر در واقع، آدم حتی به یاد ژولیت بینوش می‌افتد، که البته می‌تواند هر چیزی را بازی کند، یا لسلی کارون در جیجی (1958) به عقب برمی‌گردد. کلویی سیگنوی، بازیگر نقش لانا تیزدل، دختری که براندون دوستش دارد، که اولین بار در پالمتتو (1998) او را دیدم، جایی که او یکی دو صحنه را از وودی آلن و الیزابت شو دزدید، واقعاً به شکل طعنه آمیزی به عنوان بوچ به سوانک تبدیل می شود، اما در عین حال یک صحنه سکسی را مدیریت می کند. , یقه آبی دختر همسایه زنانگی. او همچنین یک کار عالی انجام می دهد. پیتر سارسگارد در نقش جان لاتتر، دزد سطل زباله تریلر و تبه‌کار همجنسگرا هراسی، عالی است.

پایان آن بسیار آزاردهنده است. اگر داستان را بدانید، پایان آن را هم می دانید. اینکه چقدر این موضوع با داستان زندگی واقعی که بر اساس آن ساخته شده است، واقعاً بی ربط است. من هیچ چیز در مورد داستان نمی دانستم، اما می دانم که سازندگان فیلم همیشه مجوز می گیرند تا آن را به گونه ای که فکر می کنند بهترین بازی را بیان کنند، و بنابراین بهتر است فیلم را به عنوان فیلم، مستقل از داستان واقعی، تجربه کنیم، که مانند همه داستان‌های واقعی را هرگز نمی‌توان کاملاً تعریف کرد.

بدیهی است که این برای بچه‌ها نیست و به اندازه هر فیلم «R» که تا به حال دیده‌اید به رتبه «X» نزدیک می‌شود. بیشتر بینندگان را ناراحت می کند، اما این نوع داستانی است که باید گفته شود.

سال 1993 لینکلن، نبراسکا است. براندون تینا (هیلاری سوانک) زاده مونث، لباس پسرانه می پوشد و دختران را مجذوب خود می کند. مدام دچار مشکل می شود. او همجنسگرا نیست او از کندنس (آلیسیا گورانسون) دفاع می کند و با جان لاتتر (پیتر سارسگارد) دوست می شود. او شروع به قرار ملاقات با لانا تیسدل (Chloë Sevigny) می کند اما مثل همیشه به آنها نمی گوید که در واقع یک دختر به دنیا آمده است.

عملکرد هیلاری سوانک شگفت انگیز است. من دوست دارم که شخصیت او بسیار گم شده است در حالی که در مورد هویت خود بسیار قاطعانه است. پویایی گروه جذاب است. سارسگارد گاهی نادیده گرفته می شود اما کار او فوق العاده است. او مانند این شخصیت ناپایدار عالی است. بازی سه نفر بزرگ در این داستان جذاب بسیار عالی است.

براندون تینا (12 دسامبر 1972 – 31 دسامبر 1993) یک مرد ترنس آمریکایی بود که در دسامبر 1993 در هامبولت، نبراسکا مورد تجاوز قرار گرفت و به قتل رسید. آیا این اطلاعات ویکی‌پدیا شما را جذب تماشای «پسران گریه نمی‌کنند» می‌کند؟ راستش را بخواهید، برخی از داستان های واقعی حتی شنیدن آن سخت است. و تماشای آنها در صفحه نقره ای سخت تر است!

«پسرا گریه نمی کنند» فیلمی باورنکردنی است. ساختن زندگی نامه درباره افرادی که تبدیل به موضوع شده اند و به همین شکل باقی مانده اند، آسان تر است. به عنوان مثال، یک الکساندر یا یک ری نیازی به معرفی ندارد. اما کنکاش براندون نوجوان، احساسات او دشوار است. غم انگیز، اما واقعیت، تینا در سن 21 سالگی در اثر یک قتل وحشیانه درگذشت. جنجال بر سر فیلم به راه افتاد و بسیاری آن را تلاشی نیمه کاره می دانند.

به عنوان یک فیلم، «پسران گریه نمی کنند»، همانطور که گفته شد، فیلمی باورنکردنی است. کیمبرلی پیرس و اندی بینن یک فیلم زندگی‌نامه‌ای درباره یک مرد ترنس کوتاه مدت با حجم بالا می‌نویسند. مردم می گویند "می دانید، 30 دقیقه پایانی بسیار افسرده کننده است". من این نظرات را لعنتی می کنم، زیرا... پسرها گریه نمی‌کنند آسانی نیست که از همان ابتدا تماشا کنید. برای دیدن پسرها گریه نمی‌کنند به قلب قوی نیاز دارید. شما را از هم جدا می کند، باعث می شود احساس کنید بازنده هستید. در مقاصد آن، «پسران گریه نمی‌کنند» به موفقیت بزرگی دست می‌یابد.

هیلاری سوانک در نقش براندون تینا، فوق‌العاده است. بازیگری که تحسین گسترده و جوایز متعددی را برای بازی خود در اینجا به دست آورد، در واقع یک مورد ضعیف است. او نمایشی را ارائه می دهد که یک بازیگر فقط آرزویش را دارد! این یک عملکرد برجسته است! Chloë Sevigny در نقش دوست دختر براندون، لانا، یکی دیگر از بهترین هاست. او فوق العاده است. پیتر سارسگارد نیز یک اجرای شجاعانه ارائه می دهد.

در کل، فیلمی که باید تماشا کرد! وای!

من فرصت‌های زیادی برای دیدن فیلم‌های پسران گریه نمی‌کنند در طول دوران تماشای فیلم‌ام داشته‌ام، اما همیشه به دلیل مضامین داستان آن از این کار غفلت کرده‌ام. به بیان ساده، ایده پشت پسرها گریه نمی‌کنند چندان برایم جالب نیست و همین باعث می شود که در نهایت حوصله دیدن فیلم را نداشته باشم. با این حال، حالا که آن را دیدم، نمی دانم چرا اینقدر صبر کردم. پسرها گریه نمی کنند فیلم بسیار خوبی است. پسرها گریه نمی‌کنند به همان اندازه که مضامین و درس‌های زندگی غنی و جذاب است، در سطوح مختلفی کار می‌کند و توسط بازیگران واقعاً عالی متشکل از بازیگران جوان در صدر قرار می‌گیرد که تمام تلاش خود را می‌کنند و به موفقیت پسران گریه نمی‌کنند کمک می‌کنند. که بسیار شایسته است. پسرها گریه نمی‌کنند داستان جذاب و به طرز عجیبی واقعی براندون تینا یا به عبارت بهتر Teena Brandon را دنبال می کند. دختری که در بحبوحه بحران هویت جنسیتی قرار دارد و تصمیم می گیرد زندگی خود را به عنوان پسر بگذراند. پس از یافتن یک زن و مرد جوان در یک بار، براندون به سرعت خود را در راه رفتن به شهر کوچکی در نبراسکا می‌یابد، جایی که به سرعت با مردم محلی دوست می‌شود... در حالی که راز خود را پنهان می‌کند.

وقتی صحبت از فیلم های خوب که توسط زنان کارگردانی می شود به میان می آید، تعداد زیادی برای فهرست کردن وجود ندارد. اما Boys Don't Cry مطمئناً یکی از افرادی است که در صدر این لیست کوتاه قرار دارد. کیمبرلی پیرس فیلم را فوق‌العاده کارگردانی می‌کند، و پس از تماشای فیلم‌شناسی گذشته‌اش، مشخص می‌شود که پیرس بسیار به این داستان اختصاص داده است، زیرا نسخه‌ای کوتاه از آن را در سال 1995 تولید کرده است. اگرچه کارگردانی پیرس برجسته است، اما مطمئناً ستاره فیلم نیست. نشان می دهد، همانطور که این تحسین به هیلاری سوانک درخشان می رسد. سوانک برای بازی خود در پسرها گریه نمی‌کنند جایزه اسکار گرفت و این رویداد مهم یکی از معدود دفعاتی است که آکادمی این جایزه را به شخص مناسب داده است. نقش اصلی پسرها گریه نمی‌کنند همان نقشی است که هر بازیگری می‌خواهد آن را به دست بیاورد، زیرا به آنها اجازه می‌دهد تا واقعاً در آن نقش داشته باشند، و قطعاً این همان کاری است که سوانک انجام می‌دهد. بقیه بازیگران نیز نقش‌های خود را به خوبی انجام می‌دهند، و کلوئه سوینی و پیتر سارسگارد در میان آن‌ها برجسته‌اند.

هر صحنه‌ای در فیلم Boys Don't Cry مملو از محتوا و معنایی مضاعف است، و با گذشت زمان آشنایی کامل فیلم با مهمانی های مختلف; آنچه در نتیجه آن اتفاق می افتد، هم تکان دهنده و هم به طرز غم انگیزی است. شیوه‌ای که فیلم به اوج خود می‌رسد، ماهرانه است و همچنین به اندازه‌ای منفک است که مخاطب بتواند تصمیم خود را در مورد آن بسازد، که این رویکرد مواد غلیظ بیمارکننده‌ای را که بسیاری از فیلم‌ها به آن چسبیده‌اند، شکست می‌دهد. این ماده از دختری که می‌خواهد جنس دیگر باشد رهایی می‌یابد، اما اگر عمیق‌تر به فیلم نگاه کنید، فقط این عنصر نیست که به آن ماده می‌بخشد. معنای پسرها گریه نمی‌کنند را می‌توان به تمام لحظات زندگی تعمیم داد، زمانی که شما آن شخصی نیستید که می‌خواهید باشید، و داستان اگرچه غم‌انگیز و تکان‌دهنده است، اما در نهایت نشاط‌آور است، که فقط سردرگمی بیشتری به آنچه قبلاً وجود داشت اضافه می‌کند. کوکتل قوی از احساساتی که پسرها گریه نمی کنند شما را مجبور می کند. اگر مثل من پسرها گریه نمی‌کنند را تماشا نمی کنید زیرا موضوع آن برای شما جذاب نیست. شما باید ایده های خود را رزرو کنید چیزی برای همه در این درام جذاب وجود دارد.

Boys Don't Cry با منتقدان و جایزه اسکار یک موفقیت بزرگ بود، بنابراین من مشتاقانه منتظر دیدن آن بودم. به راحتی یکی از بهترین فیلم‌های سال گذشته، پسران گریه نمی‌کنند، تجربه‌ای تکان‌دهنده است که سزاوار تمام اعتباری بود که به دست آورد، و سپس برخی از آن‌ها.

پسرها گریه نمی‌کنند به عنوان منبع اصلی خود، داستان واقعی را در نظر می‌گیرد. براندون تینا (هیلاری سوانک)، دختری که خوب، فقط می‌خواهد پسر شود. یک سکانس اعتباری که تغییر جنسیت می دهد (موهایش را کوتاه می کند و یک دیلدو را پایین شلوارش می گذارد) قهرمان ما را در ابتدا می بیند که در حال کشش است، یک دختر محلی را فریب می دهد تا کمی نوکیسه کند، و سپس فرار می کند، وقتی حقیقت پیدا شد. در مورد تمایلات جنسی او ذهن عجیب و غریب خود را نشان می دهد. یک فراری از قانون، و همچنین چند شهرنشین خشمگین، یک پیچ و تاب از سرنوشت منجر به دوستی او با انبوهی از آشغال‌های تریلر می‌شود و موقتاً تحت پوشش مردانه‌اش از آزادی تازه‌ای برخوردار می‌شود. البته، همه چیز به طرز وحشتناکی اشتباه پیش خواهد رفت - به خصوص زمانی که او عاشق معشوقه دختر محلی (کلویی سوینی) می شود.

کلویی سوینی، که نقش دختری را بازی می کند که براندون عاشق او می شود، شایسته این بود که برنده جایزه اسکار اجرای او هنوز در حافظه من زنده است و مدتی از اولین باری که پسرها گریه نمی کنند را دیدم می گذرد. هیلاری سوانک، که جایزه اسکار را دریافت کرد، در نقش براندون تینا یک طوفان مطلق را به نمایش می گذارد، این به راحتی یکی از جسورانه ترین و به یاد ماندنی ترین اجراهایی است که در قرن بیستم دیدم. کیمبرلی پیرس نیز یکی دیگر از افراد برجسته است، او بر صندلی کارگردانی نشسته است و به سختی از تلاش شگفت انگیزش که در پسرها گریه نمی‌کنند انجام داده است، تحسین شده است. من همه کسانی را که در فیلم Boys Don't Cry Boys Don't Cry دخیل بودند، حتی آنهایی که اعتبار کمی داشتند، تحسین می کنم، به ویژه برندان سکستون سوم (که نقش یک شخصیت نامناسب دردسرساز را بازی می کند) و اندی بینن (همکار نویسنده).

جالب است. بازی‌ها و اولین تلاش درخشان کارگردانی، پسرها گریه نمی‌کنند را از دست نمی‌دهد.

من به Boys Don't Cry 9 از 10 امتیاز می‌دهم.

من از سادگی و قدرت پسرها گریه نمی‌کنند خوب متحیر شدم. این داستان واقعی و غم انگیز Teena Brandon/Brandon Teena را روایت می کند، زنی که به عنوان یک مرد در یک شهر کوچک در نبراسکا زندگی می کند. مهم نیست که نظرات شخصی شما چه باشد، پسرها گریه نمی‌کنند موعظه نمی کند. داستان را به شیوه‌ای واقعی، صادقانه و سنگدلانه روایت می‌کند، اما باعث می‌شود سر خود را با شوک تکان دهید که چنین خشم و نفرتی در این دوران مدرن وجود دارد، برای کسی که صرفاً به دلیل ترجیح جنسی خود "متفاوت" است.

هیلاری سوانک، تازه وارد نسبی، اجرای صمیمانه و شجاعانه ای را در نقش براندون ارائه می دهد. من می گویم شجاع است نه تنها به دلیل موضوع، بلکه به این دلیل که او می تواند زرق و برق جوانی و ستاره سینما را از بین ببرد و به شخصیتی تبدیل شود که بازی می کند. او کاملاً قانع کننده است. همچنین، او برای اینکه بتواند از صحنه تجاوز به عنف خشونت آمیز عبور کند، جسارت زیادی نشان می دهد. این یک انتخاب شجاعانه و عاقلانه بود.

کلویی سوینی نقش لانا، دختری را که براندون دوست دارد، بازی می کند. او تنها کسی است که واقعا برندون را درک می کند. براندون خود را در دنیایی از زباله های تریلر مست و جنایتکاران محکوم می یابد. هیچ کس عاری از گناه نیست، اما همیشه گناه ناگفته متفاوت بودن وجود دارد. هیلاری سوانک و کلویی سوینی صحنه های عاشقانه شهوانی خود را بدون اینکه خودآگاه به نظر برسند بازی می کنند. بسیاری از بازیگران نسل خود ممکن است از پرداختن به این نوع نقش‌ها بترسند، اما آنها کار خود را با ذکاوت انجام می‌دهند.

پسرها گریه نمی‌کنند یکی دیگر از مواردی بود که یک روز بعد از دیدن آن من را آزار داد. کیمبرلی پیرس موفق می شود فیلمی ساده درباره موضوعی بسیار دشوار بسازد و به زرق و برق هالیوود یا موعظه گری متوسل نمی شود. فیلمی پرمخاطره، تماشای آن در جاهایی بسیار سخت، با چندین صحنه بسیار خشن و ناراحت کننده. این داستانی است که باید گفته شود و با دو بازی خانم سوانک و خانم سوینی که نامزد اسکار شدند، موفق می شود.